بزرگراه لندن‌-نیویورک

بطور خلاصه، هدف این پروژه ساخت بزرگراهی است که از لندن شروع می شود و از میان روسیه عبور کرده و سپس از آلاسکا رد می شود و پس از ورود به امریکا در نهایت به نیویورک می رسد. این پروژه  تریلیونها دلار و میلیونها نفر در ساعت کار هزینه در بر خواهد داشت حتی ممکن است مجادله های پیش بینی نشده بسیاری را بین سهامداران ایجاد کند. آیا خروجی این کار ارزشش را دارد؟ چگونه می توان چنین شاهکار شگفت آور مهندسی را عملی کرد؟

آیا چنین بزرگراهی قابل ساخت است؟ سوالات مهم بسیاری در مورد زیرساخت موردنیاز در روسیه مخصوصا در سیبری در این پروژه وجود دارد. جاده های موجود در بخش وسیعی از بزرگراه ارتباطی موجود در سیبری سهمگین هستند بطوریکه در بعضی قسمتها، یک بزرگراه سه باندی،  تبدیل به جاده شنی تک باندی با سنگ، دست انداز و تالاب می شود. این عوامل می تواند براحتی حرکت تجهیزات ساختمانی را دچار مشکل کند ؛ یکی از بزرگترین چالشها گذرگاه تنگه برینگ است اگر در اجرای طرح از پل استفاده شود، عمق تنگه چالش بزرگی محسوب نمی‌شود چرا که در عمیق‌ترین نقطه از ۵۵ متر افزون نمی‌شود اما دمای هوای منطقه می‌تواند هم از لحاظ طراحی و هم از لحاظ اجرا چالش‌برانگیز باشد

اگر چه، راه اهن بین ارتباطی سیبری راه مطمئنتر و پایدارتری برای مسافرتهای این چنینی است. هم اکنون نیز این خط آهن به مناطق اصلی اروپا متصل است. هر چند که مشکلاتی وجود دارد که باید با آن مقابله شود. اصلی ترین موهبتی که این پروژه  دارد این است که این تعهد را برای روسیه به بار می آورد که زیرساختهای خود را توسعه دهد اگر چه شاید ساده تر باشد که یک سرویس خط اهنی خیلی سریع در کنار خط آهن آهسته موجود ساخته شود.

تنگه برینگ حدود ۸۲ کیلومتر از اقیانوس قرار دارد بطوریکه آلاسکا را از روسیه جدا می کند. ساخت پل و یا تونل زیر این تنگه ایده جدیدی نیست، اما همچنان دشوار است. عبور از این تنگه محور اصلی برای موفقیت در کل پروژه محسوب می شود. تفکری که الان وجود دارد این است که این پل بصورت سلسله ای از پلها با استفاده از جزیره های دایمید بعنوان نقاط میانی بین شبه جزیره ها ساخته شود. نقشه های موجود برای پلها می توانند شامل یک بزرگراه، حداقل شامل یک خط آهن دو طرفه، و زیرساختی برای لوله های نفت و گاز از میان تنگه باشد.

خط اهن ارتباط جهانی TKM عبارتست از یک خط ارتباطی بطول ۶۰۰۰ کیلومتر بین سیبری و آلاسکا. این خط آهن می تواند یک تونل زیر تنگه برینگ که منتج به یک تونل ارتباطی بین دو کشور بطول ۱۰۰ کیلومتر باشد. هزینه های تخمینی متفاوت هستند، اما این پروژه می تواند هزینه ای بالغ بر ۶۵ میلیارد دلار در بر داشته باشد.چین نیز از پروژه تونل سازی جاه طلبانه خود از پکن به آمریکا را از طریق تنگه برینگ خبر داده است. مسیر سیزده هزاری کیلومتری پیشنهادی می تواند شامل یک تونل ۲۰۰ کیلومتری بین روسیه و آلاسکا باشد که در صورت تحقیق این امر حرکت از پکن به نیویورک دو روز طول خواهد کشید.

اجرای این پروژه به سود کیست؟ اگر فرض شود که بعضی قسمتهای این خط آهن یا بزرگراه ۹۰۰۰ کیلومتری  از داخل مرزهای روسیه بگذرد، روسیه بیشترین سود را خواهد برد. این پروژه می تواند اقتصاد رو به زوال این کشور را دوباره احیا کند و اجازه دهد میلیاردها دلار بخاطر تجارت بین اروپا به آسیا و فراتر از آن، بدست آورده شود. به غیر از این سرعت بخشی به زیرساخت ارتباطی، روسیه همچنین می تواند  مبادرت به ساخت یک سری از خط لوله های نفت و گاز جدیدی بصورت جهانی بوجود بیاورد که این یعنی که بزرگتر کردن شبکه خطوط انتقال موجود. با توجه به اینکه اقتصاد روسیه وابسته به صادرات منابع طبیعی می باشد، اعلام اهمیت پروژه توسط روسیه، می تواند خیلی منطقی به نظر برسد.

یک دلیل مشارکت در چنین پروژه این است که هزینه انتقال کالای کاهش پیدا خواهد کرد. اگر چه، غیر محتمل است که به اندازه کافی محموله بین المللی به سمت این خط راه آهن Pan-Eurasain/US سرازیر شود که هزینه نجومی موردنیاز برای چنین پروژه هایی جبران گردد. مقدار بار برابر با ۲۰ فوت معادل واحد (TEU) که توسط یک کشتی کانتینر حمل می شود از ۹۳۱۰ در سال ۲۰۰۳ به بیش از ۱۸۲۷۰ در سال ۲۰۱۳ افزایش پیدا کرده است که بعید است که این خطوط آهن انتقال توان رقابت در این مقیاس از حمل نقل را داشته باشند. حتی اگر خط آهن تا شانگهای، گوانجو، شنزن و دیگر شهرهای صنعتی چین هم گسترش یابد، میزان وسیعی از بهره برداری که به وسیله کشتی های کانتینر فراهم می شود از یک چنین سیستم حمل و نقلی پیشی می گیرد؛ حتی اگر کشتی ها مجبور شوند دور سنگاپور حرکت کنند.

چه چیزی می تواند سرعت آن را افزایش دهد؟ یک راهی که امکان به بار نشستن هر چه  زودتر این پروژه ای فراهم می کند؛ این است که تعدادی از فناوریهای اجتماعی و بومی را به اصل این پروژه اضافه کنیم. تعریف یک سری از بشقابهای فیزیوالکتریک در راستای هر خط آهن ارزش اکوسیستمی این قبیل پروژه ها را نیز افزایش خواهد داد. اگر تعداد غیر قابل شمارشی از این قطارهای باری با هزاران کیلومتر خط آهن که روی آنها حرکت می کنند وجود داشته باشد آنگاه با فناوری گفته شده می توان به اندازه کافی برق برای مناطق اطراف خطوط آهن تولید کرد به علاوه می توانند به انرژی موردنیاز خود قطارها هم کمک کنند و این یعنی کاهش اثرات آلاینده های کربنی

ماشین های بی سرنشین می تواند یک وسیله امن و موثر برای حمل و نقل جاده ای در طول کشور روسیه و فراتر از آن باشند. همه ما احتمالا اتومبیلهای بی‌سرنشین شرکت گوگل را دیده ایم که توانسته اند سفر دور کشور خود را با موفقیت انجام دهند. اگر این فناوری با فناوری توسعه سریع موجود در ظرفیت باتری عجین شود، آنگاه می می توانیم در آینده ببینیم که ماشین های برقی بی سرنشین ابر بزرگراه های آینده در خواهند نوردید.

آیا این پروژه عملی خواهد شد؟ اگر روسیه بخواهد که این پروژه را به واقعیت تبدیل کند، امکان دارد. ولی این می تواند باعث درگیریهای جدید سی/اسی شود. درگیری بین روسیه و اوکراین هم اکنون باعث تنش با امریکا و اتحادیه اروپا شده است.از نظر مسایل اقتصادی، نیاز به یک سری الزامات و تعهدات رسمی، عمومی و گسترده به نفس پروژه است قبل از آنکه سرمایه گذاران مایل باشند خود را درگیر چنین پروژه هایی بکنند.