دلنوشته p7:)

میدونی ، اون شب که به وحشتناک ترین حالت ممکن شکستنت گریه نکردی ، ولی بعد اون شب با شنیدن یه موسیقی گریه کردی ، وسایلتو پیدا نکردی گریه کردی ، به اینده فکر کردی گریه کردی ، به ادما نگاه کردی گریه کردی ، کتاب خوندی گریه کردی ، منتظر موندی گریه کردی و .... هزاران گریه که توی روحت آغشته شدن

از روی ظاهر اینجوریم که روی مبل نشستم و دارم توی گوشیم میچرخم، اما از روی باطن دارم به این فکر میکنم که اگه یه گالن بنزین بردارم ببرم تو اتاقم برای مصارف شخصی، چه فکری راجبم میکنن؟

گاه باید گذشت ، از هرچه که این چشمان خسته میبیند ، از حرفهایی که این لبهای خشک ،ترک خورده و بی رحم میزنند ، از هرچه که در مغز های زنگ زده ی انسان های نا امید میگذرد، از هر لغات اشتباهی که این گوش های ناشنوا میشنوند ، از این صورت های رنگ پریده ، از این سبک زندگی بی جان

می‌پرسی روزهایم چگونه می‌گذرد؟ در تصور خاطراتی که هرگز نساختیم.