اصیل زاده - پ ۱

قطار روبروم بود. دویدم طرفش ولی تا رسیدم حرکت کرد و درها بسته شد. الیزا ... الیزا ... بیدار شو ! دیرت میشه ها ! از خواب پریدم. همش خواب بود . با دیدن ساعت بیشتر از قبل ترسیدم . نیم ساعت دیگه باید تو ایستگاه باشیم! با عجله دنبال ردام گشتم ...نبود . استرسم بیشتر شد . داد زدم : مامان ! ردام نیست ! )گفت : نگران نباش دست منه ) با عجله رفتم از اتاق بیرون پیشش . گفتم : دست تو چیکار می‌کنه؟) گفت : می‌خواستی با لباس چروک بری ؟ برات اتو کردمش) ردارو ازش گرفتم و دویدم سمت اتاق و پوشیدمش . دیشب کیفم رو آماده کرده بودم وسیله‌هام توش بود . برش داشتم و با مادر و پدرم حرکت کردیم . ایستگاه نزدیک بود پس زود رسیدیم . قطار تا ۳ دقیقه دیگر میومد . مادرم که انگار متوجه استرس من شده بود گفت : الیزا دِناکی ! تو تو هر گروهی هم بیفتی ما دوست داریم، حالا برو ، وگرنه از قطار جا می مونی !

خداحافظی کردم و وارد قطار شدم . همه کوپه‌ها پر بود . بعد از کلی گشتن، کوپه‌ای تقریباً خالی پیدا کردم که پسری تنها با موهای یخی اون جا بود . پرسیدم : می‌ تونم اینجا بشینم ؟ همه کوپه‌ها پره) همونطور که سرش تو کتاب بود ، با صدایی سرد و بی‌احساس گفت : باشه ) روبروش نشستم . پرسیدم : اسمت چیه ؟ )گفت : دراکو مالفوی . نژادت چیه؟ )

اصیل زادم ) برای اولین بار نگاهم کرد . گفت : اسمت چیه؟) صداش گرم تر شده بود . گفتم: الیزا دناکی ) حرفی تا آخر نزدیم ولی فهمیدم که زیر چشمی نگاهم می‌کنه. رسیدیم. پرفسور مک گناگال به داخل سالن راهنماییمون کرد ، باید گروهبندی می‌شدیم . بعد از سه نفر همون پسره رو که تو قطار پیشش نشسته بودم صدا زد . - اسلایترین ! لبخند زد و به سمت میز اسلایترین رفت . بعد ۶ نفر من رو صدا زدند . کلاه بدون لحظه‌ای تردید گفت : اسلایترین! تعجب نکردم . به خاطر اصیل‌زاده بودنم احتمال اینکه تو اسلایترین بیفتم زیاد بود .

با ناراحتی به سمت میز اسلایترین رفتم . تنها جای خالی کنار اون پسره بود . وقتی نشستم ، به سمتم برگشت و خندید . گفتم : چرا می‌خندی ؟ ) - نخندیدم الیزا -اسم من رو یادته ؟ - چرا یادم نباشه ؟ مگه تو اسمم رو یادت نیست ؟ - نه -من دراکو ام . دراکو مالفوی . سری به نشانه تایید تکان دادم و گفتم : خوشبختم )