بلد نبود

- من بلد نبودم . بلد نبودم اونقد باحال باشم که بقیه دلشون بخواد همیشه کنارشون باشم تو لحظه‌های خوشِ زندگیشون . بلد نبودم اونقد خوب دلداری بدم که درد و غمی به سراغشون اومد پناه بیارن به آغوشم و گوش شنوا شم واسه حرفاشون . بلد نبودم اونقد دلبری و ناز و عشوه بیام که کسی عاشقِ چشمون قهوه‌ای و ابروهای کمونم بشه . بلد نبودم لوس و ناز کردن رو که غنج بره دلشون با کارام . بلد نبودم اونقد عزیز باشم که سهیم خوشیاشون باشم . بلد نبودم شریک مسخره‌کردناشون و کارای هیجان‌انگیزشون بشم‌ . من بلد نبودم عزیز باشم واسشون . بلد نبودم تو دلشون جا وا کنم . بلد نبودم هیچیو . من فقط خودم بودم ؛

من فقط خودم بودم ؛ خودِ بداخلاق و گوشه‌گیرم . هیشکی تلاش نکرد ذره‌ای منو از این تنهایی که واسه خودم ساختم، نجات بده ؛ همیشه فکر کردن اونقد مستقل هستم که نیاز به کمکشون نداشته باشم . اونقد قوی هستم که نیاز نداشته باشم کسی تو حال‌خرابیام بغلم کنه و پناهم بشه . اونقد بزرگ هستم که نخوام گله کنم از هر چیز کوچیکی.

من تنها خودم بودمو خودم ؛ منو کسی ندید که چطور ذره‌ذره فکرام منو می‌خورن . با هربار طرد شدن و نادیده‌ گرفتنم از سمت بقیه یه پله ازشون دورتر و دورتر شدم ؛ اونقدر دور که الآن اصلاً تو زندگیشون نقشی ندارم . من گله‌ها و شکایتامو پیش کسی نبردم . برخلاف بقیه دخترا غرغر نکردم که سر کسی درد نیاد و آسی نشه از دستم . من شبیه کسی نبودم و کسی متوجه این نبود .

کسی متوجه نبود که ممکنه با هر حرفی بشکنم . با هر بی‌توجهی دور شم و پناه ببرم به تنهایی . کسی متوجه من نبود :)))))!