برای مامانم

دلتنگش نباش، اینقدر در برابرش ضعیف نباش… به عکسش آنجور نگاه نکن، جای خالیش را پر کن… به عمل کردن خودمان که می رسد؛ با دلتنگی و بغض به عکسش زل میزنیم و تند تند زیر لب حروفی شبیه حروف دوستت دارم میچینیم کنار هم… از جای خالی ای که پر نشده و نمیشود با یک عکس سه در چهار که زل زده توی چشم هایمان حرف میزنیم و قول میدهیم اینبار حرف، حرفِ همان آدم توی عکس باشد، به شرطی که راه رفته را برگردد… به شرطی که یک روز دیگر طعم دنیای بی عطر تنش و هرم نفس هایش را به ما نچشاند… ما آدمها اصولا خوب حرف میزنیم ولی پای عملمان بدجور می لنگد.. مامان دلم تنگته

بعد از رفتنت متوجه شدم که فرصت گفتن این که چقدر دوستت دارم را از دست داده‌ام. هر لحظه بیشتر از قبل دلم برایت تنگ می‌شود

مامان، عکس‌های بسیار زیادی از تو در اتاقم دارم. اما همچنان، دلم برایت تنگ می‌شود. دلم برای در آغوش گرفتنت تنگ می‌شود. مرگ تو، هر روز مرا می‌کشد.

ترجیح میدهم تمامِ آشوب های دلم را کنارِ گوشَت نجوا کنم بودت را لازم دارم، برای چند دقیقه ابرازِ دلتنگی مادر عزیزم رفتی و تنها ماندم