نامه ای به فرزندم🤍

فرزندم ؛ حرفهاشون رو باور نکن ! آنها تو رو دختر صدامیزنن ولی تو انسانی ! تو میتونی از صورتی متنفر باشی ! میتونی لباس های "دخترانشان" را دوست نداشته باشی ! میتونی لوازم ارایشی رو نفرت انگیز بدونی ! اجازه داری تا صبح با دوستات بیرون باشی و خیالت راحت ! قرار نیست بخاطر دیر اومدن ، کشته شی. بلند بودن صدای تلویزیون به تو مربوط نیست !

یادت باشه بعد هر وعده غذایی ، مسئولیت جمع کردن و شستن ظروف با تو نیست ! میتونی روی مبل لم بدی. اجازه نمیدم "چون دختری " رو بشنوی . اشپزخانه سنگر تو نیست. گریه صلاح تو نیست.

تو با شوهر کردن به ارزوهات نمیرسی ! تو قرار نیست به قول اونا "بتُرشی" حتی قرار نیست مثل اونا نگرانِ خواستگار نداشتن باشی ! قرار نیست دخترای همسنت با تو مقایسه شن.. دوست داری بخوانی؟ دوست داری ساز بزنی؟ شلخته باشیی ؟

باش ! تو ازادی فرزندم ؛ ازادی ، خودت باشی.