چرا پلاستیک دیر تجزیه میشود؟

تجزیه پلاستیک یک فرآیند طبیعی یا شیمیایی است که به مرور زمان پلاستیک را به اجزاء کوچکتر، مانند مولکول‌ها یا ترکیبات ساده‌تر تقسیم می‌کند. این فرآیند می‌تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله حرارت، نور خورشید، رطوبت، باکتری‌ها یا فعالیت میکروبی انجام شود. تجزیه پلاستیک به دو نوع طبیعی و شیمیایی تقسیم می‌شود. در تجزیه طبیعی ، میکروب‌ها و باکتری‌ها نقش اصلی را ایفا می‌کنند. آنها پلاستیک را به طور تدریجی تجزیه کرده و به اجزاء طبیعی بازمی‌گردانند. این فرآیند معمولاً در محیط‌های خاصی مثل خاک یا کمپوستینگ انجام می‌شود. در تجزیه شیمیایی، پلاستیک تحت تأثیر فرآیندهای شیمیایی قرار می‌گیرد. این شامل فرآیندهایی مانند هیدرولیز (تجزیه تحت واکنش با آب) یا تجزیه اکسیژنی (تحت تأثیر اکسیژن) می‌شود.

تجزیه مواد پلاستیکی اهمیت زیادی از جهت حفاظت از محیط زیست دارد. پلاستیک‌هایی که در محیط زیست باقی می‌مانند، آلودگی هوا، آب، و خاک را افزایش می‌دهند. تجزیه پلاستیک‌ها باعث کاهش این آلودگی‌ها می‌شود و به حفظ تعادل اکوسیستم‌ها کمک می‌کند. تجزیه مواد پلاستیکی به معنای استفاده مجدد یا تبدیل آنها به موادی که می‌توانند در فرآیندهای تولید مجدد استفاده شوند، به مدیریت بهتر پسماند و کاهش میزان زباله‌ها کمک می‌کند. همچنین تولید پلاستیک از منابعی همچون نفت خام صورت می‌گیرد. با تجزیه و بازیافت پلاستیک‌ها، می‌توان از مصرف منابع طبیعی صرفه‌جویی کرد و به حفظ محیط زیست کمک کرد. تجزیه پلاستیک‌ها به معنای کاهش نیاز به تولید جدید پلاستیک و فرآیندهای مرتبط با آن است. این امر باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و حفظ کیفیت هوای محیط زیست می‌شود.

پلاستیک‌ها به دلیل ساختار شیمیایی خود و مقاومت در برابر تجزیه طبیعی، به سرعت در طبیعت تجزیه نمی‌شوند. پلاستیک‌ها از پلیمرها تشکیل شده‌اند که اغلب از نفت خام به دست می‌آیند. این پلیمرها دارای اتصالات شیمیایی قوی و پایداری ساختاری هستند که تجزیه آنها توسط میکروب‌ها و فرآیندهای طبیعی کاری دشوار است. علاوه بر این، بسیاری از پلاستیک‌ها با عوامل محیطی مانند نور خورشید، هوا و آب نیز واکنش نمی‌دهند و از تغییرات محیطی تحت تأثیر نمی‌افتند. این خصوصیات باعث می‌شود که پلاستیک‌ها در طول زمان در محیط زیست باقی بمانند و موجب آلودگی و مشکلات زیست‌محیطی شوند. همچنین تدابیر مختلفی برای کاهش آثار منفی پلاستیک‌ها بر محیط زیست اتخاذ شده است، از جمله بازیافت، تولید پلاستیک‌های قابل تجزیه و استفاده از جایگزین‌های طبیعی که قابل تجزیه هستند.

مدت زمانی که برای تجزیه ظروف پلاستیکی در زمین طول می‌کشد، بسیار متنوع است و به عوامل مختلفی مانند نوع پلاستیک، شرایط محیطی، وجود میکروب‌ها و فعالیت‌های زیستی وابسته است. برخی از پلاستیک‌ها به طور طبیعی تجزیه می‌شوند، به ویژه اگر از مواد قابل تجزیه مانند PLA (پلی اسید لاکتیک) ساخته شوند. این پلاستیک‌ها می‌توانند در شرایط خاصی مثل کمپوستینگ تا چند ماه یا سال تجزیه شوند. بسیاری از پلاستیک‌ها دارای ساختارهای شیمیایی مقاوم و پایدار هستند که تجزیه آنها در زمین ممکن است مدت زمان زیادی طول بکشد. برخی از این پلاستیک‌ها ممکن است دهه‌ها یا حتی صدها سال در زمین باقی بمانند.

تاثیر تجزیه پلاستیک‌ها در زمین همچنین به شرایط محیطی و فرآیندهای زیستی در آن منطقه بستگی دارد. مثلاً، در شرایطی که میکروب‌ها و فعالیت‌های زیستی فراوان است، ممکن است تجزیه سریع‌تری رخ دهد. از این رو، ارائه یک مدت زمان دقیق برای تجزیه پلاستیک در زمین بسیار دشوار است و بستگی به شرایط محیطی و ویژگی‌های پلاستیک مورد نظر دارد.

تجزیه پلاستیک‌ها توسط باکتری‌ها یکی از روش‌های مهم تجزیه طبیعی است. برخی از باکتری‌ها توانایی تخریب و تجزیه پلاستیک‌ها را دارا هستند، به خصوص زمانی که این پلاستیک‌ها از مواد قابل تجزیه ساخته شده‌اند. باکتری‌ها اغلب با ترکیبات شیمیایی موجود در ساختار پلاستیک‌ها تغذیه می‌کنند و به کمک آنزیم‌ها و فعالیت‌های زیستی تجزیه پلاستیک‌ها را انجام می‌دهند. این فرآیند میتواند به تجزیه زمان‌بندی پلاستیک و حفظ محیط زیست کمک کند.