وایبِ گودباروشنك جونتون🌱؛

نام بعضی نفرات رزق روحم شده‌ است. وقت هر دلتنگی سویشان دارم، دست جرئتم می‌بخشد روشنم می‌دارد...🌱 نیما یوشیج - ۱۱ اُردیبهشت ۱۳۲۷

ای که شور و هیجان در نفسم می‌ریزی خنده‌ات گل، نگهت گل، تو چه شورانگیزی _فردوسی ‌‌ ‌‌‌

خانه‌ام کنجی‌ست‌، زِ خاک امّا در خیالِ روزهای روییدنم🌱!

عشق یعنی جای نفرین با دعا یادش کنی! خانه اش آباد دلداری که یارش را فروخت.

یه کاربر نوشته بود: روحمان پاره پاره بود، اما وقتی کنار هم هم بودیم؛ زخم‌هایمان کمی کمتر درد می‌کرد.

شعر می گفتم که راحت‌تر فراموشت کنم؛ عشقت اما در غزل‌هایم خدایی میکند!