من بی تو

دست من نیست که من ، بی تو هنوز ویرانم . . .دست من نیست که از ، دوری تو گریانم.

شعله ی آتش سوزنده ی تو جانم سوخت . . .رفته سر رشته ی زدستم که چنین سوزانم... عمرم از دوری جانان به سرآمد چه کنم ؟..نرود از دل من ، خاطره ی جانانم ، به کجا روی بیارم به که گویم سخنم ؟ بخوان ای عشق فسونی به چنین هجرانم‌...

من جدا ، سینه جدا در غم تو مینالیم . . .میرود دود دلم ، بر فلک و کیوانم ، چه بگویم که چه ها کرد غم هجرانت . . .هرچه از دل گذرد نیست ، که صد چندانم ..

دل بی تاب نیامد دگر از عهده ی غم . . .مگر آن یار رسد ، بر سر و بر سامانم ، شده ام ابر که با گریه فرو می ریزم . . . گوییا آخر خطّم ؛ به تَهِ و پایانم ،شده ام خانه خراب از غم آن ماهترین..

به دعا دست زدم ، وِرد اجابت خوانم ، اضطراب دلِ راحم به تمامی نرسید ، غرق در چشمه ی اشکم ، چکنم ؟ از آنم