ارغوان

ارغوان شاخه‌ی هم‌خونِ جدا مانده‌ی من..آسمان تو چه رنگ است امروز؟ آفتابی‌ست هوا، یا گرفته‌ست هنوز؟

من در این گوشه که از دنیا بیرون است. آسمانی به سرم نیست .از بهاران خبرم نیست

اندر این گوشه‌ی خاموش فراموش شده...یادِ رنگینی در خاطر من گریه می‌انگیزد. ارغوانم آنجاست. ارغوانم تنهاست. ارغوانم دارد می‌گرید.

ارغوان این چه رازی‌ست که هر بار بهار با عزای دل ما می‌آید.. ارغوان، ارغوان عزیزم...تو برافراشته باش..تو بخوان نغمه‌ی ناخوانده‌ی من