مگی اسمیت

دِیم مارگارت ناتالی اسمیت (انگلیسی: Dame Margaret Natalie Smith؛ ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴ – ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴) بازیگر تئاتر و سینما اهل بریتانیا بود. او یکی از شناخته‌شده‌ترین و پرکارترین بازیگران زن بریتانیا بود و در طول هفت دهه فعالیت خود دریافت‌کنندهٔ جوایز مختلفی از قبیل دو جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ تونی و چهار جایزهٔ امی ساعات پربیننده بوده است؛ این جوایز او را به معدود بازیگرانی بدل می‌سازد که تاج سه‌گانۀ بازیگری را دریافت کرده‌اند. او همچنین هفت جایزهٔ بفتا و سه جایزهٔ گلدن گلوب کسب کرده است. اسمیت در سال ۱۹۹۰ به‌دلیل خدماتش در نمایش از طرف الیزابت دوم لقب دِیم را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۴ نشان افتخاری سلطنتی از سوی ملکه بریتانیا به او اعطا شد.[۳][۴]

اسمیت برای نقش‌آفرینی در بهار زندگی دوشیزه جین برودی (۱۹۶۹) برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر زن و برای سوئیت کالیفرنیا (۱۹۷۸) برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. او یکی از هفت بازیگر زن است که در هر دوی این رشته برندهٔ جایزهٔ شده‌اند.[۵] دیگر فیلم‌هایی که برایش نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شده عبارتند از اتلو (۱۹۶۵)، سفرهای من و عمه‌ام (۱۹۷۲)، اتاقی با یک چشم‌انداز (۱۹۸۵) و گاسفورد پارک (۲۰۰۱). دیگر فیلم‌های قابل توجه اسمیت هری پاتر (۲۰۰۱–۲۰۱۱)، قتل با مرگ (۱۹۷۶)، مرگ بر روی نیل (۱۹۷۸)، برخورد تایتان‌ها (۱۹۸۱)، شیطان زیر آفتاب (۱۹۸۲)، هوک (۱۹۹۱)، راهبه بدلی (۱۹۹۲)، راهبه بدلی ۲: بازگشت به عادت (۱۹۹۳)، باغ مخفی (۱۹۹۳)، بهترین هتل عجیب مریگولد (۲۰۱۲) و بانویی در ون (۲۰۱۵) هستند.

مارگارت ناتالی اسمیت در ۲۸ دسامبر ۱۹۳۴ در شهر ایلفورد، اسکس زاده شد.[۶] پدر او ناتانیل اسمیت (۱۹۹۱–۱۹۰۲)، آسیب‌شناس اهل نیوکاسل بود که در دانشگاه آکسفورد کار می‌کرد و مادرش مارگارت هاتن (۱۹۹۷–۱۸۸۶)، یک منشی اهل گلاسگو بود.[۷] او در چهار سالگی، به همراه خانواده‌اش به شهر آکسفورد نقل مکان کرد. اسمیت تا ۱۶ سالگی در دبیرستان آکسفورد تحصیل کرد و پس از آن به خانه تئاتر آکسفورد رفت.[۷]

مارگارت در ۲۹ ژوئن ۱۹۶۷، با رابرت استیونز (بازیگر) ازدواج کرد و از ازدواج اول خود صاحب دو پسر به نام‌های کریس و توبی شد که هردوی آنها درحال حاضر مشغول به بازیگری هستند.[۶] مگی و رابرت در ۶ آوریل ۱۹۷۵ از هم جدا شدند و مدتی بعد، مارگارت با برولی کراس (نمایشنامه‌نویس) ازدواج کرد و تا زمان مرگش در ۱۹۹۸ با او زندگی کرد. اسمیت هیچ‌گاه از ازدواج دومش بچه‌دار نشد.[۸] او ۵ نوه داشت.

در ژانویه ۱۹۸۸، مشخص شد که اسمیت به بیماری گریوز مبتلا شده است و به همین خاطر تحت جراحی نوری و رادیوتراپی قرار گرفت.[۹] همچنین در سال ۲۰۰۷ به سرطان سینه مبتلا شد که این اتفاق همزمان با فیلمبرداری هری پاتر و شاهزاده دورگه بود. اما اسمیت برای ناامید نکردن طرفداران همچنان نقش خود را در فیلم ایفا کرد. بیماری سرطان او در سال ۲۰۰۹ بهبود یافت.[۱۰]در سپتامبر ۲۰۱۱، اسمیت حمایت خود برای جمع‌آوری مبلغ ۴/۶ میلیون دلار جهت بازسازی تئاتر کورت در کرایست چرچ که بر اثر زلزله خسارت دیده بود را اعلام کرد.[۱۱] همچنین در ۲۷ نوامبر ۲۰۱۲، نقاشی‌ای که خود کشیده بود را در حراج Celebrity Paw به فروش گذاشت تا صرف کمک به حفاظت از گربه‌های ولگرد شود.[۱۲]

مگی اسمیت از سال ۱۹۵۲ و در سن ۱۷ سالگی، شروع به بازیگری در خانه تئاتر آکسفورد کرد.[۱۳] در سال ۱۹۵۶ برای اولین بار در یک فیلم سینمایی با نقش کوتاهی ایفای نقش کرد و در سال ۱۹۵۸ اولین فیلم سینمایی خود را در جایگاه نقش اول با نام جایی برای رفتن نیست، بازی کرد.[۱۴] او در طول عمر خود در بیش از ۶۰ فیلم، ۷۰ نمایش و چندین مجموعه تلویزیونی به ایفای نقش پرداخت.[۱۵] او همچنین به عنوان صداپیشه در چند فیلم، انیمیشن و بازی ویدئویی ظاهر شده است.[۱۶]

بر اساس رتبه‌بندی وبسایت آی‌ام‌دی‌بی، مگی اسمیت جز ۱۰ بازیگر برتر سینمای بریتانیا و یکی از ۱۰۰ بازیگر برتر تاریخ سینمای جهان به‌شمار می‌رود.اسمیت در سال ۱۹۷۰ و برای ایفای نقش خانم برودی در فیلم بهار زندگی دوشیزه جین برودی، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد.[۱۷] و در سال ۱۹۷۹ برای ایفای نقش دایانا بری در فیلم سوئیت کالیفرنیا، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را دریافت کرد.[۱۸] اسمیت از سال ۲۰۰۱، با ایفای نقش پروفسور مینروا مک‌گونگال در مجموعه فیلم‌های هری پاتر، محبوبیت زیادی بین طرفداران هری پاتر پیدا کرد.اسمیت از بازیگران اصلی سریال تلویزیونی دانتون ابی در نقش وایولت کراولی بود[۱۹] و برای این نقش سه بار برنده جایزه امی و یک جایزه گلدن گلوب شد.[۲۰] اگر چه این سریال در فصل ششم به پایان رسید اما فیلم سینمایی دانتون ابی در ادامه این سریال ساخته شد و مگی اسمیت در آن به ایفای نقش پرداخت.[۲۱] دومین فیلم سینمایی دانتون ابی هم ساخته شده است.[۲۲]

مگی اسمیت در بیش از ۷۰ نمایش به ایفای نقش پرداخته است.[۲۳] او می‌گوید: «همیشه صحنه تئاتر را بیشتر از جلوی دوربین دوست دارم؛ زیرا مخاطب با نگاه خود مرا می‌بیند نه از نگاه دوربین. و من هم مخاطب را می‌بینم و این حس خوبی دارد. البته نباید فراموش کرد که بازی‌های بد در تئاتر فراموش می‌شوند ولی بازی‌های بد جلوی دوربین برای همیشه می‌مانند.» مگی اسمیت ۶ بار جایزه بهترین بازیگر زن تئاتر رل از ایونینگ استاندارد دریافت کرده است.[۲۴] او همچنین یک جایزه تونی دارد.[۲۵] اسمیت در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ در بیمارستان چلسی و وست مینستر لندن در سن ۸۹ سالگی درگذشت.[۲۶] پادشاه چارلز سوم بیانیه‌ای منتشر کرد و نوشت: «در حالی که پرده از یک گنج ملی برداشته می‌شود، ما به همه کسانی در سراسر جهان می‌پیوندیم تا با صمیمیت از او یاد کنند. بسیاری از اجراهای عالی او مورد تحسین و محبت قرار داشت، گرما و شوخ‌طبعی‌اش در صحنه و خارج از صحنه می‌درخشید.»[۲۷] اسمیت توسط سیاستمدارانی از جمله ریشی سوناک و نخست‌وزیر، کی‌یر استارمر که وی را یک «گنجینه ملی» توصیف کردند، مورد ستایش قرار گرفت.

چهره‌های متعددی در صنعت سرگرمی به اسمیت ادای احترام کردند، از جمله ووپی گلدبرگ، همبازی‌اش در راهبه بدلی، که او را به عنوان «یک زن بزرگ و یک بازیگر درخشان توصیف کرد و گفت هنوز نمی‌توانم باور کنم که به اندازه کافی خوش شانس بودم که با کسی مثل او کار کنم».[۲۹] دنیل رادکلیف، همبازی او در مجموعه هری پاتر، بیانیه‌ای منتشر کرد که در بخشی از آن می‌خوانیم: «من همیشه خودم را به‌طور شگفت‌انگیزی خوش‌شانس می‌دانم که توانستم با او کار کنم… کلمه افسانه بیش از حد استفاده می‌شود، اما اگر در مورد او استفاده کنیم صدق می‌کند.»[۳۰] اما واتسون، همبازی دیگر او در مجموعه هری پاتر، بیانیه‌ای منتشر کرد که در بخشی از آن می‌خوانیم: «او واقعی، صادق، خنده‌دار و با عزت نفس بود. مگی، در پیش رویت استادان زیادی از مردان وجود داشتند اما به استادی روش خودت را حفظ کردی. از همه شما و محبتت متشکرم، دلم برایت تنگ خواهد شد.» دیگرانی که به اسمیت ادای احترام کردند عبارتند از جی. کی. رولینگ خالق هری پاتر، بانی رایت، جولین فلوز، هیو بونه‌ویل، میشل داکری، وایولا دیویس، کریستین اسکات توماس، هریت والتر، میا فارو و راب لو .