گم شده ام در خاطرات

خاطرات، چیز هایی که بیشتر از هر چیزی به انسان صدمه میزند..یا بیشتر از هر چیزی به او امید میدهد....آرزو من گاهی فراموش کردن آنهاست....گاهی هم میخواهم‌تک‌تک آنها را نگه دارم....چه میشه کرد...ما انسان ها عجیب هستیم...اینطور نیست؟

ولی من در خاطرات گم شدم...نمبتوانم به زمان حال فکر کنم ، با یک ماسک لبخند بر لب، خود را شاد جلوه میدهم...اما آخر چه؟ من نمیتوانم آنها را فراموش کنم، خاطراتی که در کنار آنها داشتم....بیشتر از هرچیزی باارزش...و بیشتر از هر چیزی باعث شکستن من میشود...

حالا که دیگر دیر شده...اما یک روز میایم پیشت ، میایم و دوباره دست هایت را میگیرم ، میایم و در آغوش میگیرمت ، میایم...و دوباره به تو میگویم...دوباره میگویم...دوستت دارم...دوباره میگویم حاظرم برای تو جان دهم....دوباره میگویم که....تو با ارزش تر از همه هستی...

در خاطرات گذشته غرق شدم....نمیتوانم از فکرت بیرون بیایم...آری...من نمیتوانم حرف هایم را بگویم...پس...بهتر است با قلم آنها را بگویم، اینطور نیست ؟ با گذشت دو روز...جای خالی تو در دلم است...مانند یک تکه گم شده از پازل هستی...شاید اگر آن روز....بهت میگفتم که چقدر برایم ارزش داری اینطور نمیشد.....اما خب...تو دیگه رفتی....امیدوارم در دنیای بعدی...بتوانیم با هم دوست بمانیم :)