زیباترین سحابی ها 1

سحابی شاه تخته

سحابی شاه تخته، یکی از بزرگترین مناطق تولید ستاره است که تلسکوپ های ناسا می توانند مشاهده کنند. این سحابی حدود ۸۵۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و میزبان ۱۲ ستاره جذاب است. این ستاره‌ها جرمی بین ۵۰ تا ۱۰۰ برابر خورشید دارند. از ستاره های معروف سحابی شاه تخته می‌توان به اتاکارنینا اشاره کرد که یک ابرغول ناپایدار است و میزان روشنایی آن به ۴ میلیون برابر خورشید می رسد. تصویر سحابی شاه تخته، همواره برای اخترشناسان جذاب بوده است. همین امر نیز باعث شد که این سحابی در میان ۵ هدف اول تلسکوپ فضایی جیمز وب قرار گیرد.

سحابی کیهانی حلقه

حلقه، یکی از سحابی های کیهانی است که همیشه با تصویر خاص خود اخترشناسان را متعجب کرده است. در قرن های پیشین منجمان نمی توانستند تصویر واضحی از سحابی حلقه داشته باشند و به‌همین خاطر آن را با یک سیاره اشتباه می‌گرفتند. همین موضوع هم باعث شد که نام سحابی سیاره ای برای این دسته از سحابی‌ ها انتخاب شود. اینگونه سحابی ها زمانی شکل می گیرند که یک ستاره در حال مرگ، پیش از تبدیل شدن به یک کوتوله سفید مقدار زیادی گاز یونیزه شده به اطراف پرتاب میکند. آنچه به‌رنگ آبی در وسط تصویر دیده می شود، گاز و غبار با دمای فوق العاده بالا است. با فاصله گرفتن از مرکز دمای گاز نیز کاهش پیدا می‌کند و به‌همین علت به رنگ سبز و زرد دیده می شود. سحابی حلقه، ۲۵۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و عرض آن نیز تنها برابر با ۱ سال نوری است. این سحابی سوژه مناسبی برای اخترشناسان آماتور محسوب می‌شود

سحابی جت دوقلو

این سحابی در فاصله ۲۱۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و یک سحابی سیاره ای محسوب می شود. برای اولین بار هنگامی که در دهه ۱۹۹۰ تصویر واضح این سحابی کیهانی توسط تلسکوپ هابل منتشر شد، بسیاری از اخترشناسان تعجب کردند. آنها به‌دنبال دلیل شکل‌گیری این حالت خاص بودند. در نهایت مشخص شد که سحابی جت دوقلو یک سحابی دوقطبی است. عضو اصلی سحابی دوقطبی هسته داغ ستاره ای است که مرحله اصلی عمر خود را سپری کرده و پس از پرتاب کردن بیشتر لایه های بیرونی به یک غول سرخ تبدیل شده است. در این مرحله نیز مجدد در حال متراکم شدن است تا به یک کوتوله سفید تبدیل شود. دانشمندان گمان می کنند که این ستاره در زمان حیات خود به خورشید شباهت داشته است. عضو فرعی این سامانه یک ستاره کوچکتر است که با فاصله نزدیک به دور ستاره بزرگ می چرخد و سعی می‌کند بخشی از مواد پرتاب شده را اسیر جاذبه خود کند. همین نیز باعث شده که دو لایه باریک از گاز در اطراف آنها شکل گیرد. همزمان با چرخیدن ستاره‌ها، جهت بال های سحابی نیز تغییر می کند.

سحابی کیهانی مارپیچ

این سحابی تنها ۶۵۵ سال نوری با ما فاصله دارد و عرض آن نیز برابر با ۲.۵ سال نوری است. سحابی مارپیچ در دسته سحابی های سیاره ای قرار می‌گیرد که یعنی ستاره مرکزی آن در شرف تبدیل شدن به یک کوتوله سفید قرار دارد. هرچند بیشتر از مباحث علمی، این تصویر سحابی کیهانی مارپیچ است که توانسته توجهات را به‌خود جلب کند. این سحابی همچون یک چشم بزرگ و نافذ جلوه می‌کند و همین نیز سبب شده که چشم خدا لقب گیرد.

سحابی سر اسب

در میان سحابی های کیهانی، بیش از همه تصویر سحابی سر اسب توسط تلسکوپ های مختلف ثبت شده است. این سحابی ۱۵۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و در طول موج های مرئی به‌صورت یک سحابی تاریک با رگه هایی از رنگ قرمز دیده می‌شود. هرچند که در تصویر، این مطلب به لطف دوربین فروسرخ شفاف به نظر می‌آید. اولین بار نیز در سال ۱۸۸۸ بود که ویلیامینا فلمینگ، اخترشناس اسکاتلندی آمریکایی تصویر این سحابی را گرفت. پس از آن اخترشناسان زیادی تلاش کردند جزئیات بیشتری از این سحابی را ثبت کرده و به رازهای مربوط به شکل گیری ستارگان پی ببرند.

سحابی چشم گربه

چشم گربه به عنوان یکی از اولین سحابی‌ های سیاره ای کشف شده توسط بشر شناخته می شود. این سحابی از ۱۱ حلقه گاز تشکیل شده است و همین باعث می‌شود که در میان پیچیده ترین سحابی های جهان قرار گیرد. برخی از دانشمندان گمان می کنند که ساختار خاص این سحابی در نتیجه یک سیستم ستاره ای دوگانه ایجاد شده است. هرچند که تاکنون کسی قادر به مشاهده ستاره دوم نشده است. حباب‌هایی که در بخش مرکزی تصویر دیده می شوند، لایه‌هایی متراکم از گاز با دمای بسیار بالا هستند.

سحابی کیهانی اومگا

سحابی اومگا در فاصله ۵۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و قطر دهانه آن نیز برابر با ۱۵ سال نوری است. اومگا یک سحابی بسیار فعال به حساب می آید؛ زیرا ستارگان زیادی در بستر آن متولد می شوند. اخترشناسان تخمین می زنند که جرم سحابی اومگا ۸۰۰ برابر خورشید باشد.

سحابی گل سرخ

سحابی گل سرخ ۵۲۰۰ سال نوری فاصله دارد و به‌خاطر ساختار پیچیده اش در میان اخترشناسان معروف است. هرچند که تصویر این سحابی کیهانی برای علاقمندان به نجوم جذابیت بیشتری دارد. سحابی گل سرخ به‌شدت در بحث تولد ستارگان فعال بوده است و هم اکنون نیز ۲۵۰۰ ستاره جوان را در دل خود دارد. قطر این سحابی خارق العاده به ۱۳۰ سال نوری می رسد و جرم آن نیز تقریبا ۱۰ هزار برابر خورشید است.

سحابی عقاب

سحابی عقاب در فاصله ۵۷۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و ۸۱۰۰ ستاره جوان را در خود جا داده است. هرچند که بیشتر از همه تصویر ستون های آفرینش که بخش کوچکی از این سحابی کیهانی را شکل می‌دهند، معروف‌ شده اند. قطر این منطقه کوچک تنها ۷۰ سال نوری است و پیش تر تصویر تلسکوپ هابل از آن خبرساز شده بود؛ هرچند که بعدها جیمز وب توانست ستون های آفرینش را با جزئیات بسیار بیشتری به تصویر بکشد.

سحابی سر روح

سحابی سر روح در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد و فاصله آن با زمین به ۱۶۸ هزار سال نوری می‌رسد. نور ساطع شده از اکسیژن و هیدروژن باعث شده است که سحابی ترکیبی از رنگ‌های قرمز و سبز را داشته باشد. در بخش میانی آن هم چند ستاره وجود دارند. این ستاره‌ها همچون چشمان یک روح دیده می شوند و باعث شده اند که تصویر این سحابی کیهانی جذابیت زیادی پیدا کند.

سحابی کیهانی مرداب

مرداب، یک سحابی نشری است که ستاره های جوان زیادی را در دل خود جا داده است. این سحابی حدود ۵۰۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و قطر دهانه آن نیز به ۱۰۰ سال نوری می‌رسد. سحابی مرداب یکی از معدود فضاهای بین ستاره ای است که انسان قادر است با چشم ببیند. هرچند چون حساسیت رنگی چشم در سطوح پایین نوری چندان جالب نیست، این سحابی به رنگ خاکستری دیده می شود. در صورتی که در تصویر های مختلف منتشر شده از این سحابی کیهانی رنگ صورتی غالب است.

سحابی روح

در فاصله ۶۵۰۰ سال نوری از زمین، سحابی روح قرار دارد. همانطور که در تصویر مشخص است، در دل این سحابی کیهانی یک منطقه نسبتا خالی دیده می‌شود. این منطقه به‌خاطر حضور چند ستاره قوی شکل‌ گرفته است. این ستاره‌ها با تشعشعات خود گازها را به بخش‌های بیرونی سوق می‌دهند. اینکار باعث می‌شود که گاز در بخش‌های اطراف متراکم تر شود و شرایط برای شکل گیری ستاره های جدید فراهم گردد. در واقع هرقدر از بخش مرکزی فاصله بگیرید، تعداد ستارگان جوان بیشتر می‌شود.

سحابی مرغ دونده

نام این سحابی کیهانی می تواند حتی بیشتر از تصویر آن جلب توجه کند. مرغ دونده در کهکشان راه شیری و فاصله ۶۵۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. جالب اینجاست که در بررسی‌های جدید اخترشناسان، خبری از ستاره های جدید در این سحابی نیست و گویا چندان فعالیتی ندارد.