کتابخانه‌هایکا؛

باران، باران و باران . در میان اشباح و مه غلیظ خیابان پرونوس یک مغازه با دکور سنگ مرمر میبینم . احتمالا مغازه پولدارها است و بچه گل آلودی با یک چمدان کهنه مثل من را آنجا راه نمیدهند . چاره ای نیست ، نزدیک نیمه شب است و شهر در خواب فرو رفته . من کسی را ندارم؛ به دری چوبی با تزئین قفنوس و سیمرغ و چند گل نزدیک میشوم . بالای در پلاکاردی طلایی است که رویش حکاکی شده : کتابخانه هایکا . کتابخانه؟ ایول! دستم را به سمت کوبه ی فلزی در میبرم که.. در خود به خود باز میشود ، سوتی میزنم و میگویم : جالبه! مغازه.. نه کتابخانه ها پیشرفت کرده اند . در را پشت سرم میبندم ، کف چوبی کتابخانه خیس شده است ، باید عذر خواهی کنم. آب دهانم را قورت میدهم و با صدای نسبتا بلندی میگویم: کسی اینجاست؟ جوابی نشنیدم . برخلاف بیرون ساختمان داخل آن کاملا قدیمی بود . بوی چوب و قهوه می‌آمد. صدای موزیک کلاسیک و میو میوی گربه ها از جایی دور شنیده میشد . و.. کتاب ها! کتابخانه سقفی گنبدی شکل داشت و از کف تا سقف را پر کتاب کرده بودند . با میز و صندلی های گردِ چوبیِ چهارنفره . به پیشخوان نزدیک میشوم . دوباره میگویم: کسی اینجا هست؟؟

صدایی گفت: اومدم! و بعد زنی با موهای طلایی و چشمان آبی پشت پیشخوان حاضر شد . کت شلواری نسکافه ای پوشیده و شالی مشکی دور گردنش بسته بود : به کتابخونه هایکا خوش اومدین ، کمکی میتونم بکنم؟! بعد آهی کشید: کسی اینجا هست؟ لب و لوچه‌ام آویزان میشود: اینجام. خم شد و وحشت کرد: خدای من! تو..تو نصفه شب زیر بارون.. سرما میخوری پسر! بعد با صدایی آغشته به عصبانیت گفت: نونا ، بازم خوابی؟! تعجب میکنم ، آخر جز من و او کس دیگری اینجا نیست. دندان هایش را بهم فشار داد و جیغ کشید: نونا! فورا بیا این پسر رو خشک کن و گرنه جات توی انبار کتاب های نفرین شده‌ست! اینجا بود که احساس گرما کردم . نه تنها پلیور سبزم ، بلکه موهایم هم خشک شده بود . پیرزنی در گوشم زمزه کرد: موهات مثل آتیشه . جذابی اما خطرناک بچه جون! از جایم پریدم . خطرناک ؟ من؟ دختر از پشت پیشخوان بیرون آمد و روبه هیچ چیز فریاد زد: واقعا که ! مشتری هامو نترسون ! باید بری و .. نیشخندی میزند: اتاق گربه هارو تمیز کنی . صدای قدم هایی می‌آید و پیرزن زمزمه میکند: از گربه ها متنفرم! دوباره لبخند بر روی لبان دختر می‌آید : من پنه‌لوپه‌ هستم صاحب اینجا ، بیا بشین . کمکی میتونم بهت بکنم ؟ راستی اسمت چیه؟ نصفه شب اینجا چیکار میکنی؟ سد میشکند و حرف ها سرازیر میشوند.

نه ، نه مزاحتمون نمیشم فقط سردم بود برای همین... . پنه‌لوپه اخمی کرد: حتی فکرشم نکن! شانه هایم را گرفت و روی یک صندلی نشاند ، بعدهم دستش را بالا برد و یک لیوان جلویم آمد . باورم نشد پس پرسیدم : این چیه ، اینو از کجا آوردی؟ پنه‌لوپه دهانش را کج کرد: فکر میکردم فهمیده باشی دیگه . اینجا یه کتابخونه ی معمولی نیست که پسرجون! این هم که واضحه چای سیاهه . نماد افرادی که گفتگو های عمیقی دوست دارن . افراد جامعه گریز . افراد... آه بگذریم ، اسمت چیه ؟ درحالی که چای را مزه مزه میکردم جواب دادم: تئو. دستی به سرم کشید: تو چقدر نازی ! این وقت شب زیر بارون فکر نکردی سرما میخوری؟ اما بعد لبخند به روی لبش آمد: نکنه میخواستی مریض شی تا نری مدرسه؟؟ سرم را پایین انداختم: چای خوشمزه ای بود ، ازتون ممنونم خانم . لپ هایش را باد کرد: پس که نمیخوای بگی. بچه ی بدِ بدِ بد. روی زمین نشست تا گربه ای قهوه ای با راه راه سفید را نوازش کند: هم‌سن‌تو که بودم پدر و مادرم من رو رها کردن . من هم آواره خیابون ها بودم . درسته بدبخت بیچاره بودم اما سعی میکردم علاوه بر بقای خودم به گل ها و گربه ها هم کمک کنم . میدونی چی شد؟ چشم هایش برق زدند: طبیعت پدر و مادرم رو پودر کرد! از جا پریدم: و تو خوشحال شدی؟؟ سرش را تکان داد: من فقط چهارده سالم بود ، هرروز بهم میگفتن تو از پرورشگاه اومدی . برام غریبه بودن پس.. آره.. آره خوشحال شدم. پاهایم را تکان دادم: مامان من هم بهم میگه از پرورشگاه آوردمت ولی من همه چیز یادمه . مطمئنم برای این بهم میگه که قدرشو بدونم . پنه‌لوپه ادامه داد: و اینطور شد که فهمیدم روح های طبیعت بهم اعتماد کردن ، برای همین شروع کردم به ساخت این کتابخونه . واسه ی همینه که تو بدون اینکه بفهمی لباس هات خشک میشه ، از آسمون چای برات میاد . برای همین اینهمه گربه اینجاست . برای همین اینهمه کتاب هست . کتاب های عادی برای مردم عادی . کتاب جادویی . کتاب های نفرین شده .

شروع کردم به دست زدن: واقعا باهوشی پنه‌لوپه . میخوای با تعریف کردن داستان زندگیت منو اینجا نگه‌داری؟ پنه‌لوپه لبخندی زد . لبخندی که پر از حرف ها بود که نمیخواست بزند . یک آن دلم برای سوخت . دختری که تنها ۱۴ سالش بود ، از خانه بیرونش انداختند . روح طبیعت فکر میکرد به او لطف میکند و پدر و مادرش را کشت . تنهایی کتابخانه راه انداخته بود و وقتی در خیابان ها میچرخید کتابخانه‌ای نبود ، آدمی نبود که به آن پناه ببرد . به حرف آمدم: دیروز مادربزرگم فوت کرد و تمام مدت سعی میکردم به عزاداران کمک کنم . براشون آب میبردم برای همین وقت درس‌خوندن هم نداشتم و.. امروز توی امتحان نمره کامل رو گرفتم . مامانم هم فکر کرد من تقلب کردم و دعوامون شد ، منم از خونه زدم بیرون و حالا هم اینجام . پنه‌لوپه مچ دستم را گرفت: دوست دارم بهت کمک کنم ولی بخاطر یه نمره نباید اینجا باشی ، تو باید برگردی خونه . دندان هایم را روی هم فشار دادم: هرگز . به هیچ عنوان! پنه‌لوپه‌: یعنی میگی ترجیح میدی توی خیابون باشی تا یه خونه ی گرم؟ میدونی هرچقدر هم که عصبانی باشی ، مادرته . به ناچار حقیقت را به او گفتم: مامان من مشکل روانی داره ، این جریان نمره فقط یه بهونه بود . لرزیدم: نمیخوام بلایی که به سر بابام ، مادربزرگم و همسایه‌مون اومد به سر منم بیاد . پنه‌لوپه بلند شد و دستش را روی شانه‌م گذاشت : من.. من متاسفم . خیلی از بچه ها با قیم مشکل دارن ، برای همین آمار فرار از خونه داره بالا میره ، در مورد تو نه . ولی باید بدونی اینکار اصلا خوب نیست چون خونه ی تو جایی هست که توش زندگی کردی . فرار از خونه اشتباهه؛ اما تو بچه ، میدونستی میتونی پیش یکی بیای ، نه؟ لب بالایم را جمع کردم: مگه من قبلا اینجا اومدم ؟ پنه‌لوپه‌‌ به یکی از قفسه ها اشاره کرد: نه .

دوباره‌ گفت: نه. بلافاصله چیزی دیدم که چشمانم گرد شد . کتابی با جلد سرمه ای پرواز کرد ، آمد و روی میز آرام گرفت . روی آن با حروف سبز( واقعا ترکیب بد رنگی بود) نوشته بودند: افسانه های دروغینی که واقعی هستند پنه‌لوپه‌ صفحه ۶۸ را بازکرد: بیا ، اینو بخون . کتاب را از دستش گرفتم و لند بلند شروع به خواندن کردم: افسانه فرشته های رانده‌شده . شاید تاکنون شنیده باشید کسی بگوید: تو فرشته ی بی بال یا فرشته ی زمینی منی . جالب است بدانید واقعیت دارد . سال ها پیش دو فرشته زندگی میکردند . ما میدانیم فرشته ها فاقد احساسات انسانی هستند ، اما این دو قوانین را شکستند و عاشق هم شدند . به همین خاطر خدا آنها را به زمین تبعید کرد . آن دو فرشته هم شروع به تکثیر نسل خود کردند و نسل آنها در سراسر جهان پخش شد . برای همین اکنون افراد خاصی به شکل انسان در زمین وجود دارند که از نسل آن دو فرشته هستند ، چه دورگه و چه خون اصیل همه ی آنها افرادی استثنایی با اخلاق متفاوت از سایرین هستند و گفته میشود آنها بعد از مرگ در آسمان سرزمینی اختصاصی برای خود دارند . این افراد در زندگی زمینی خود نیز ممکن است احساسات خاصی به هم داشته باشند ، مثلا مثل احساس خواهری یا برادری و جالب اینجاست هرگز نمیفهمند این حس واقعی‌ست . این افراد... . پنه‌لوپه با صدای خشکی گفت: کافیه. گفتم: افسانه ی جالبیه . اما ربطش به من چیه؟؟ پنه‌لوپه گفت: تو واقعا نفهمیدی؟؟ تو یه فرشته دورگه هستی . برای همینه اینجا وایسادی و حتی فکر نکردی من ساحره یا جادوگرم و میخوام بلایی به سرت بیارم. تئو ، باید بیشتر فکر کنی.

لبخند زدم: پس یعنی افرادی که احساس نزدیکی شدیدی به هم دارن.. پنه‌لوپه صورتش را به من نزدیک کرد: در هر شرایطی نه ولی میتونن از نسل فرشته ها باشن . چشمانم را چرخاندم: مثل من و.. پنه‌لوپه چشمانش را بست و خندید : و تو . بعد بلند شد تا به جایی نامعلوم برود اما بعد پشیمان شد ، برگشت و گفت: هی ، تئو . دوست داری پسر‌خونده‌م باشی؟ برایم عجیب بود: تو.. چی گفتی؟ اینجای کتابم بودم که احساس خستگی و گرسنگی به من هجوم آورد . از پشت میزم بلند شدم ، شکلاتی را باز کردم و شروع به خوردن آن کردم . رو به دفترم گفتم : پنه‌لوپه ، تئودور . بازم برام از دنیای سحرآمیزتون بگین ، از فرشته ها بگین . ما آدم ها لیاقت نداریم . خدا میدونه تاحالا دل چندنفر رو شکوندم و اونا فرشته بودن . پنه‌لوپه گفت: اینو جدی نگیر ، فقط یه داستانه عزیزم. تئودور هم سرتکان داد بعد دست پنه‌لوپه را گرفت و از دفتر خارج شد ، هردوی آنها سفت من را بغل کردند . بهشان گفتم:،دوستتان دارم ، بیشتر از هر آدم واقعی‌ای.