گمشده در هاگوارتز p3

لونا هزار و یک سوال و نگرانی داشت که نمیتوانست به کسی بگوید چون میترسید حرفش را باور نکنند و باعث شوند بقیه هم او را باور نکنند. همان طور که به سوی سرسرای بزرگ قدم بر میداشت دنبال چاره بود که ناگهان به ذهنش رسید که با هری و دوستانش این مسئله را در میان بگذارد اما باید به آنها خودش را ثابت میکرد تا آنها او را باور کنند. وقتی وارد شد رفت سر میز ریونکلا و کنار لونا لاوگود نشست.

لونا لاوگود که مجله ی طفره زن (کوییبلر) دستش بود گفت: سلام. تاحالا ندیدمت؟ لونا برای اینکه طبیعی جلوه کند گفت: سلام. من سال اولیم. اسمم لونا واتسونه. میتونم اسمت رو بپرسم؟ لونا لاوگود گفت: البته، اسم من لونا لاوگوده. سال دومیم. از دیدنت خوشحالم. لونا هم گفت: منم همینطور. (و بعد برای اینکه بتواند با لونا لاوگود صمیمی شود)ادامه داد: عه تو مجله ی طفره زن رو میخونی؟

لونا لاوگود هم با ناراحتی گفت: میدونم از نظر تو مجله ی مسخره ایه. خب، از نظر همه اینجوریه ولی من این مجله رو دوست دارم. لونا با عجله گفت: نه نه! به هیچ وجه قصد توهین نداشتم، میخواستم بگم من تقریبا همیشه این مجله رو میخونم و خب، ازش بدم نمیاد. به نظرم مجله ی جالبیه. مثلا مطلبش درباره ی اسنورکک شاخ چروکیده و چیزای دیگه.

در همان چند دقیقه یک عالمه با هم حرف زدند و وقتی اندکی باهم صمیمی شدند لونا دلش را به دریا زد و مشکلش را مطرح کرد: لونا، ببین من میخوام یه کاری انجام بدم که به کمکت احتیاج دارم.راستش من اتفاقی حرف اساتید رو شنیدم و فهمیدم که امشب جلسه ی اساتیده ساعت۸ و من با مدیر یه کاری دارم که خیلی فوریه. میشه کمکم کنی؟ لونا لاوگود گفت: باشه ولی میشه بگی چه کاریه؟

لونا گفت: راستش این یه رازه اما اگه امشب بهم کمک کنی قول میدم بهت بگم به شرط اینکه حرفمو باور کنی. لونا لاوگود گفت: باشه. اما زیر قولت نزن. شب ساعت هشت:لونا و لونا لاوگود در راهرویی که به دفتر مدیر میرسید قایم شده بودند. که دیدند اساتید یکی یکی وارد دفتر دامبلدور میشوند. که ناگهان صدایی آن ها را از جا پراند.

صدا این بود: دوشیزه لاوگود و... اسمتون چی بود خانم جوان؟