هفت خدای بخت و اقبال در ژاپن

در اساطیر ژاپنی، اعتقاد بر این است که هفت خدای خوش شانس یا هفت خدای بخت(shichifukujin) شانس می بخشند و اغلب در نتسوکه و آثار هنری نشان داده می شوند. گفته می شود که یکی از این هفت خدا بر اساس یک شخصیت تاریخی ساخته شده است. همه آنها به عنوان خدایان دور افتاده و غیرشخصی شروع شدند، اما به تدریج به چهره های متعارف بسیار نزدیک تر برای مشاغل خاص و هنر های ژاپنی تبدیل شدند. پرستش این گروه از خدایان نیز به دلیل اهمیت عدد هفت در ژاپن است که ظاهرا نشان دهنده خوش شانسی است.

تاریخچه و منشا: مشخص است که این خدایان عمدتا منشا خود را به عنوان خدایان باستانی ثروت از ادیان رایج در ژاپن می گیرند:از بودیسم ماهایانا(Benzaiten,Bishamonten,Daikokuten) که از چین به ژاپن آمده اما از هند سرچشمه می گیرد و از تائوئیسم چینی(Fukorokujo,Hotei,Jurojin)، تنها (Ebisu) مربوط به اجداد بومی ژاپن است.بیش از هزار سال است که این خدایان شناخته می شوند. در ابتدا، این خدایان توسط بازرگانان پرستش می شدند زیرا (Daikokuten,Ebisu) خدای خرید و فروش و تجارت بودند.

طبقات دیگر ژاپن نیز به دنبال خدایان دیگری بودند که با حرفه آنها مطابقت داشته باشد:بنزایتن به عنوان حامی هنر ها، فوکوروکوجو به عنوان حامی علوم و... . در زمان های قدیم، خدایان به صورت جداگانه پرستش می شدند، اما امروزه به ندرت این اتفاق میفتد. فقط زمانی که لازم است خدا از طرف متقاضی عمل کند. از هفت خدای ثروت به عنوان یک گروه در سال 1420 در فوشیمی به منظور تقلید از اربابان فئودال ژاپن ماقبل تاریخ نام برده شد.

گفته می شود کشیش بودایی تنکای پس از صحبت با شوگانی که به او خدمت می کرد، ایمیتسو توکوگاوا، این خدایان را انتخاب کرد و به این ترتیب به دنبال کسانی بود که دارای فضایل کامل بودند:طول عمر، ثروت، محبوبیت، صداقت، مهربانی، وقار و بزرگواری. مدت کوتاهی بعد از آن یک هنرمند مشهور ان زمان، کانا یاسوبونو، مقرر شد تا برای اولین بار خدایان را به تصویر بکشد.

ابیسو: از دوره ی خدایان ایزانامی و ایزاناگی(اگر می خواهید درباره آنها بدانید به پست قبل مراجعه کنید)، ابیسو تنها کسی است که منشا آن کاملا ژاپنی است. او خدای رونق و ثروت در تجارت، فراوانی در محصولات، غلات و غذا به طور کلی است. او حامی ماهیگیران است و با لباس های ماهیگیری مانند کلاه معمولی، چوب ماهیگیری در دست راست و ماهی که می تواند کپور، کاکل، ماهی باس دریایی یا هر ماهی بزرگی باشد نشان داده می شود. به طور کلی، نماد فراوانی در وعده های غذایی(مانند یک جشن یا ضیافت) است. در حال حاضر دیدن چهره او در رستوران هایی که ماهی به مقدار زیاد سرو می شود یا در آشپزخانه های ژاپنی رایج است.

دایکوکوتن: دایکوکوتن خدای رفاه و تجارت است و گاه حامی آشپز ها، بانکداران و محافظ محصولات کشاورزی محسوب می شود.او همچنین به عنوان یک شکارچی شیاطین شناخته می شود.افسانه می گوید که این خدا طلسم مقدسی را به شاخه درختی در باغ آویزان کرد و با استفاده از ان به عنوان تله، توانست دیو را بگیرد.این خدا با لبخندش، پاهای کوتاهش و کلاه روی سرش مشخص می شود. او معمولا با یک کیسه پر از اشیای با ارزش به تصویر کشیده می شود. تصاویر محبوب دایکوکوتن از تلفیق همزمان خدای مرگ بودایی ماهاکالا با خدای شینتو اوکونینوشی سرچشمه گرفت. نام ژاپنی دایکوکو ترجمه مستقیم نام سانسکریت Mahakala است که به معنای سیاهی بزرگ است. بر اساس خلاصه Botsuzozui در سال 1690، دایکوکو همچنین می تواند به عنوان یک زن شناخته شده به نام دایکوکونیو یا دایکوکوتنیو ظاهر شود.

بیشامونتن: ریشه بیشامونتن را می توان به هندوئیسم ردیابی کرد، اما او در فرهنگ ژاپن پذیرفته شده است. او از خدای هندو کوبرا می آید و با نام وایسرونا نیز شناخته می شود. او خدای شانس در جنگ و نبرد است، همچنین با اقتدار و عزت همراه است. او حافظ کسانی است که از قوانین پیروی می کنند و رفتار مناسبی دارند. به عنوان حامی مبارزان، او با لباس زره و کلاه ایمنی نشان داده می شود که یک پاگودا را در دست چپ خود حمل می کند. او همچنین به عنوان محافظ اماکن مقدس و مکان های مهم عمل می کند و نیزه ای را در دست راست خود برای مبارزه با ارواح شیطانی می گیرد. او معمولا در تصاویر با حلقه ای از آتش به تصویر کشیده می شود.

بنزایتن: منشا بنزایتن در هندوئیسم یافت می شود، زیرا او از الهه هندی ساراسواتی می آید. او تنها فوکوجین زن در گروه بندی مدرن است و ممکن است به روش های مختلف نام گذاری شود: Bentensama,benten,benzaiten,benzaitennyo هنگامی که او از بودیسم اقتباس شد، ویژگی های مالی، استعداد، زیبایی و موسیقی در میان دیگران به او داده شد. اغلب، او با یک توری ظاهر می شود. او به عنوان یک زن باهوش و زیبا با تمام ویژگی های ذکر شده نشان داده می شود.او یک بیوا، یک ساز سنتی عود مانند ژاپنی را حمل می کند و معمولا با یک مار سفید همراه است. او حامی هنرمندان، نویسندگان و رقصندگان است.

جوروجین: جوروجین که تجسم ستاره قطب جنوب در نظر گرفته می شود، خدای افراد مسن و طول عمر در اساطیر بودایی ژاپنی است. گفته می شود جوروجین افسانه ای بر اساس یک شخص واقعی است که در دوران باستان زندگی می کرده. او تقریبا 1.82 متر قد و سر بسیار بلند داشت. علاوه بر جمجمه متمایزش، او با ریش بلند، سوار بر آهو و اغلب با یک درنا 1500 ساله همراه است و یک لاک پشت، به عنوان نمادی از تمایل او به زندگی طولانی. علاوه بر این، او معمولا زیر درخت هلو نشان داده می شود زیرا میوه ی این درخت توسط تائوئیسم چینی قادر به افزایش عمر در نظر گرفته می شود.عصا و کتاب یا طومار در دست دارد. در کتاب حکمت دنیا نوشته شده است. جوروجین از برنج و شراب لذت می برد و شخصیت بسیار شادی دارد.

هوتی: هوتی خدای اقبال، نگهبان کودکان، حامی پیشگویان و خدای محبوبیت است. او به صورت مردی چاق، خندان و طاس با سبیل های مجعد به تصویر کشیده شده است.او همیشه نیمه برهنه ظاهر می شود، زیرا لباس هایش آنقدر گشاد نیست که شکم بزرگش را بپوشاند. او چینی ها را برکت داد و آنها به او لقب (چوتی شی) یا (هوتی شی) را دادند که به معنای کیف لباس های کهنه است. هوتی یک کشیش ذن بود، اما ظاهر و برخی اعمالش برخلاف قوانین اخلاقی انها بود: ظاهرش او را شبیه یک فرد بسیار بدجنس می کرد و جای ثابتی برای خوابیدن نداشت. او کیسه ای بر دوش دارد برای کسانی که به فضایل او ایمان دارند که مملو از ثروت است.

هوتی: صفات هوتی، قناعت، بزرگواری و خوشبختی است.نام اصلی چینی هوتی، کایشی بود و طبق افسانه او در مارس 916 در گذشت. ژاپنی ها در دوره ادو به هوتی اعتقاد داشتند. دلیل اینکه ژاپنی ها چنین احترام زیادی برای این خدا قائل هستند، از افسانه ای ناشی می شود که می گوید، قبل از ورود بودیسم ذن به ژاپن، یک فکر جایگزین بودایی توسط کشیشی با زیبایی شناسی مشکوک، که در واقع مظهر میروکو بود گسترش یافت. میروکو حامی کسانی بود که با اعتقادات بودا نمیتوانستند نجات یابند و هوتی بعدا توسط ژاپنی ها به عنوان میروکو دوم تلقی شد.

فوکوروکوجو(گاهی حذف می شود): خدای فوکوروکوجو نیز خاستگاه خود را در چین دارد. اعتقاد بر این است که او در زمان سلسله سونگ چینی یک گوشه نشین بوده و به خاطر تناسخ خدای تائوئیستی هسوان وو شناخته شده است. او خدای خرد، شانس، طول عمر، ثروت و خوشبختی است. این خدا اعتبارات خاصی را دریافت می کند، مانند اینکه یکی از فیلسوفان چینی است که می تواند بدون غذا زندگی کند. علاوه بر این، تنها خدایی است که گفته می شد توانایی زنده کردن مردگان را دارد. مشخصه فوکوروکوجو اندازه سرش است که تقریبا به اندازه کل بدنش است و با لباس های سنتی چینی نشان داده می شود.

فوکوروکوجو(گاهی حذف میشود): او معمولا عصا را در یک دست و در دست دیگر طوماری حمل می کند با نوشته هایی در مورد جهان.او معمولا با یک لاک پشت، یک کلاغ یا یک گوزن همراه است، حیواناتی که اغلب در ژاپن برای نماد زندگی طولانی استفاده می شوند. همچنین گفته می شود که او دوست دارد شطرنج بازی کند و از این رو حامی شطرنج بازان است. ویژگی های فوکوروکوجو و جوروجین همپوشانی دارند زیرا هر دو به خدای تائوئیستی Nanjilaoren بر می گردند، به همین دلیل است که موقعیت فوکوروکوجو گاهی به الهه Kichijoten داده می شود.

کیچی جوتن(گاهی حذف می شود): کیچی جوتن یک الهه فوکوجین است که به عنوان Kisshoten یا Kisshoutennyo نیز شناخته می شود و از طریق بودیسم از الهه هندو Lakshimi اقتباس شده است.کیشوتن دارای ویژگی ها زیبایی، شادی و باروری است. در نسخه 1783، کیشوتن جایگزین فوکوروکوجو به عنوان یکی از فوکوجین شد. شمایل نگاری کیشوتن از دیگر الهه های فوکوجین با جواهر نیوهوجو در دستش متمایز می شود. هنگامی که کیشوتن جایگزین فوکوروکوجو می شود و دایکوکو شکل زنانه به خود می گیرد، هر سه الهه تریدوی هندو میان هفت فوکوجین نشان داده می شوند.

تاکارابون: گفته می شود در سه روز اول سال نو، هفت خدای بخت، کشتی افسانه ای به نام تاکارابون یا کشتی گنج را در آسمان ها و بنادر انسانی هدایت می کنند. خدایان با خود تاکارامونو یا چیز های گنجینه ای دارند، از جمله کلاه نامرئی(kakuregasa)، رول های پارچه ابریشمی(orimono)، کیف پایان ناپذیر(kanebukure to theas)، آلونک خدایان(kagi)، طومار و کتاب های حکمت و زندگی(makimono)، پتک جادویی(kozuchi)، بارانی خوش شانسی(kakuremino)، ردای پرهای پری(hagoromo) و کیسه ثروت(nunobukuro).