حقوق مردان

مردستیزی یا مردبیزاری(به انگلیسی: Misandry) به نفرت یا تعصب منفی نسبت به مردان یا پسرها گفته می‌شود. این نفرت را می‌توان نفرتی به موازات زن‌بیزاری در نظر گرفت. مردبیزاری به اشکال مختلف می‌توان بروز کند: از جمله تبع*یض جنس*یتی، کوچک انگاشتن مردان، محرومیت اجتماعی، خ*صومت، خش*ونت علیه مردان یا به‌طور کلی‌تر به نفرت، ترس، خش*م و تح*قیر مردان.

طی سال های اخیر در رسانه های اجتماعی اشاره های زیادی به فمینیسم و حقوق زنان شده، ولی کسی از حقوق مردان حرف زیادی نزده و این حق به‌گونه ای نادیده گرفته شده.

جنبش حقوق مردان جنبشی جهانی است که برای رسیدگی به حقوق مردان در جامعه و در اوایل دههٔ ۱۹۷۰ میلادی به پدید آمد. این جنبش بخشی از جنبش مردان است. امروزه این جنبش در تعدادی از کشورهای جهان حضور دارد و مردان و زنان بسیاری در آن عضویت دارند. اعضای این جنبش در زمینه‌های اجتماعی (شامل حقوق خانواده، فرزندآوری و پرورش فرزند، تولید مثل و خش*ونت خانگی) و خدمات دولتی (شامل آموزش و پرورش، خدمت وظیفه عمومی، امنیت اجتماعی و خدمات سلامت عمومی) که در آن‌ها علیه مردان تب*عیض صورت گرفته، فعالیت دارند. برخی از منتقدان این جنبش را پاسخی به فمینیسم و نوعی ضدفمینیسم می‌دانند. به باور برخی از فعالان حوزه جنبش حقوق مردان فمینیسم از بسیاری از ش*عارهای برابری خواهانه پایه‌ای خود فراتر رفته و حالا حقوق مردان هم نیازمند توجه است. تعدادی از منتقدان دیگر نیز برخی فعالان و خواسته‌های این جنبش را زن‌س*تیز می‌دانند و باور دارند که این جنبش ممکن است خ*شونت علیه زنان را ترویج کند.

جنبش حقوق مردان به مسائل گوناگونی توجه می‌کند. برای برخی از آنان گروه‌های جداگانه‌ای نیز ایجاد شده‌است مانند جنبش حقوق پدران که به بررسی تب*عیض حقوقی علیه مردان در مسائلی مانند ط*لاق و حضانت می‌پردازد. طی تحقیقات مشخص شده ۹۳ درصد مر*گ در محل کار، ۷۷ درصد قربانیان ق*ت*ل، ۹۷ درصد قربانیان ج*نگ و ۸۰ درصد قربانیان خ*و*دکش*ی ها مرد هستند ولی فقط و فقط ۱۷/۵ درصد برندگان حضانت فرزندان را مرد ها تشکیل می‌دهند اما معمولاً به مشکلاتشان کم‌توجهی شده و حمایتی برای رفع این مشکل دریافت نمی‌کنند‌.

فعالان حقوق مردان به دنبال گسترش حقوق پدران مجرد گرفته در مورد فراخواندگانشان هستند. وارن فرل می‌گوید که مادرانی که از با*ر*دار بودن خود خبر دارند ولی ماجرا را به پدر بیولوژیکی آن فرزند اطلاع نمی‌دهند در اصل آن فرزند را از داشتن رابطه با پدر خود دور می‌کنند. وی پیشنهاد می‌کند که زنان از نظر قانونی مجبور شوند هر گونه تلاش منطقی را برای اطلاع پدر فرزند از با*ر*داری خود را در عرض چهار تا پنج روز انجام دهند. در پاسخ، فیلسوف جیمز استربا موافق است که به دلایل اخلاقی زن باید با*رداری خود را به پدر بچه اطلاع دهد، اما این نباید به‌عنوان یک الزام قانونی اعمال شود، زیرا ممکن است منجر به فشاری ناخوشایند به مادر شود.

برخی قوانینی که به‌عنوان ضد ض*رب و ش*تم بیان شده‌اند این امکان را می‌دهند که مردانی که از آن‌ها به دلیل ض*رب و ش*تم شکایت شده بدون هیچ گونه دلیل و مدرکی برای اثبات جر*م به زند*ان بیفتند. موارد زیادی از این دسته در هند گزارش شده‌اند. سازمان نجات بنیان خانواده هند (SIFF) سازمانی متشکل از مردان و زنان هندی است که برای حقوق مردان از جمله لغو بند 498A قانون ضد ض*رب و ش*تم در هند تلاش می‌کنند. طبق این قانون اگر عروس بدون هیچ دلیل و مدرکی برای اثبات، به‌علت ض*رب و ش*تم از داماد شکایت کند، داماد و خانواده‌اش مشمول م*ج*ازات می‌شوند. این سازمان بیان می‌کند که این بند از قانون به شدت در هند مورد سوءاستفاده قرار گرفته و آنان گزارش‌های بسیاری دریافت کرده‌اند که مردان به دلیل شکایت دروغین همسرانشان زندانی شده‌اند. با تلاش فعالین حقوق مردان دادگاه عالی هند فرمان داد که این مج*ازات تنها زمانی اعمال شود که توسط دادگستری تصویب شود.

طبق گفتهٔ فعالین حقوق مردان، در دادگاه‌های خانواده تب*عیض بسیاری علیه مردان انجام می‌شود به خصوص در مورد حضانت فرزند بعد از ط*لاق. آنان معتقدند که مردان حقوق عادلانه‌ای برای حضانت از فرزندانشان ندارند. آمارها هم نشان می‌دهند که در بیشتر مواقع دادگاه‌ها به نفع زنان حکم صادر می‌کنند. مدافعان حقوق مردان به دنبال تغییر شرایط قانونی برای مردان از طریق تغییر قوانین خانواده هستند، مثلاً، آنان می‌خواهند قوانینی وضع کنند که به‌طور کلی حضانت مشترک برای فرزندان وضع شود، مگر اینکه در مواردی که یکی از والدین در امر حضانت ناتوان است یا خودش نمی‌خواهد که این کار را بر عهده بگیرد. آن‌ها گفتمان فمینیستی «حقوق» و «برابری» را در گفتمان خود تصویب کردند، مسائل مربوط به نگهداری را به‌عنوان موضوع حقوق مدنی اولیه مدنظر قرار دادند. برخی به این موضوع اشاره می‌کنند که کاهش ارتباط فرزند با پدر پس از ط*لاق منجر می‌شود که پدران برای پرداخت پول حمایتی به فرزندانشان بی میل تر شوند. برخی دیگر هم نشانگان بیگانگی از والد دلیلی می‌دانند برای این که که حضانت به پدر داده شود.

مشاهدات نشان می‌دهند که جنبش ضد خ*تنه با جنبش حقوق مردان برخی همپوشانی دارد. فعالین حقوق مردان اشاره می‌کنند که به آسیب‌های خ*تنه زنان توجه بیشتری نسبت به آسیب‌های خ*ت*نه مردان می‌شود. البته بحث در بارهٔ خ*ت*نه نوزاد بدون اجازهٔ والدین و بدون دلایل پزشکی منحصر به حقوق مردان نیست و به اخلاق پزشکی مربوط است. برخی از پزشکان و دانشگاهیان خ*ت*ن*ه را نقص حقوق سلامت مردان می‌دانند در حالی که برخی مخالفند.

اکثر مشمولان خدمت وظیفه عمومی در طول تاریخ اکثراً و با اختلاف قابل توجهی مردان بوده‌اند و منتقدان بسیاری خدمت وظیفه عمومی را به دلیل تبع*یض جنسیتی نقد کرده‌اند. مشمولان سربازی اجباری در ایران به‌عنوان مثال فقط پسران و مردان بالای ۱۸ سال می‌باشند و سربازی برای زنان و دختران اجباری نیست.

طرفداران حقوق مردان، خش*ونت خانگی را که توسط زنان در برابر مردان مطرح می‌شود، به‌عنوان یک مشکل که نادیده گرفته شده توصیف می‌کنند. به دلایلی مانند اینکه مردان تمایلی به توصیف خود به‌عنوان قربانی ندارند. آن‌ها ادعا می‌کنند که زنان نسبت به مردان در روابط ت*هاج*می تر هستند. و که خشونت خانگی از نقطه نظر جنسیت متقارن است. آنان تحقیقات خشونت خانوادگی مریی استراوس و ریچارد گلز را به‌عنوان شاهدی برای این تقارن مطرح می‌کنند. مدافعان حقوق مردان استدلال می‌کنند که سیستم‌های قضایی به راحتی ادعاهای دروغین زنان را نسبت به شرکای مرد خود می‌پذیرند. بیش ۷۰ درصد ادعاهای مطرح شده علیه مردان دربارهٔ خش*ون*ت خانگی غیرواقعی بوده‌اند.

پوشیدن لباس های مردانه توسط زنان و دختران تبدیل به یک مسئله معمولی شده ولی پوشیدن لباس هایی مثل دامن یا شومیز توسط مردان امری ناپسند شمرده میشه، مردان حق لاک زدن، آرایش کردن، استفاده از کرم زدآفتاب را ندارند. مرد ها حق ندارند در مدرسه با موی بلند حاضر شوند. یک زن می‌تواند بگوید« من یک زن هستم و به آن افتخار می‌کنم.» ولی اگر یک مرد بگوید « من یک مرد هستم و به آن افتخار میکنم.» به آن فرد لقب زن ست*یز داده می‌شود.