نامه ای به فرمانده

در جنگ جهانی دوم سربازی نامه‌ای با این متن برای فرمانده‌اش نوشت: جناب فرمانده اسلحه‌ام را زیر خاک پنهان کردم . دیگر نمی‌خواهم بجنگم  این تصمیم بخاطر ترس از مرگ یا عشق به همسر و فرزندانم نیست...

راستش را بخواهی بعد از آنکه یک سرباز دشمن را کشتم درون جیب هایش را گشتم و چیز عجیبی دیدم . روی یک تکه کاغذ آغشته به خون نوشته بود : پدر از روزی که تنهایم گذاشتی هر صبح تا غروب جلوی در چشم به راه توام  .

پدرجان بخدا اگر این بار برگردی تو را محکم در آغوش می‌گیرم و اجازه نمی‌دهم دوباره به جنگ برگردی . من این کودک را در انتظاری  بیهوده گذاشتم .او تا چند غروب دیگر چشم انتظار پدر خواهد ماند؟ لعنت بر جنگی که کودکی را از آغوش مهر پدر بی بهره می‌کند...

سربازانی که به جنگ می‌روند تنها نیستند ! آمار های حساب شده از جنگندگان دقیق نیست ! درست نیست ! میدانی چرا ؟!  هر سربازی که به میدان می‌رود همسری را به میدان میبرد .. کودکی را به میدان جنگ می‌برد.. مادری را به تماشای جنگ می‌نشاند! آمار کشته ها درست نیست! همراه هر سرباز کشته شده تازه عروسی به خاک سیاهی ماتم می‌نشیند.  مادری چشم به در دوخته موهایش سپید و چشمانش خشک می‌شوند! کودکی در آروزی گرمای آغوش پدر بزرگ می‌شود...

با واژه ی جنگ شوخی نکنید ! جنگ پدر را میگیرد خانه را میگیرد فرزند بی گناه را میکشد مادر را داغدار میکند خواهری که سرباز دارد را بی قرار میکند جنگ نباید اتفاق بیفتد جنگ مرگی در پی دارد که سالها داغ بر سینه یادگار می گذارد. کاش جنگ رخ ندهد در هر هیچ نقطه ای و خاکی!

سلام دوستان . این پست مربوط به چند توییت در رابطه با جنگ میشد که مشاهده کردید (ممنون که تا اینجا همراه بودید🌚 )و پست کردنش کاملا دلی بود . چیزی که من دیدم و دوست داشتم با شما هم به اشتراک بزارم🙏🏼