در جستجوی رستگاری

اشتباه من آنجا بود که به جستجو ی تو بودم نه در جستجوی رستگاری. تو مرا در عمیق ترین عشق و دوست داشته شدن گیر انداختی البته من هم کم سرت سنگ پرتاب نکرده ام

من هم همانند بسیاری از گل ها نیاز به مراقبت داشتم اما تو رهایم کردی ، کم نبود بدی هایت در حق من اما خبر داری که من چه نوع هیولایی هستم ؟ آن موقع که تو گذاشتی و رفتی ده ها سال خودم را برای کشت ×نت آماده کرده بودم اما وقتی را دیدم فقط دلت را شکستم

درست آن موقع بود که متوجه گذشته شدی و زمان ایست کرد قطره ی اشک ت در پرتوی از نور معلق مانده بود اما من هنگامی که خودم را پیدا کردم به سفید ترین مفهوم گنگ بودن رسیدم . درونت نوری مبهم سو سو میکرد و من میخواستم نور چشمانت باشم

یادت نمیاد ؟ ما جهان های همدیگر بودیم آن موقع رو به چشمانت گفتم :« تو را می‌خوانم جهان من » اما باید کتاب تازه ی زندگی ام گفتار ، صدا ها و احساسات به جای ماند همینطور عشق خشکیده ی من کجا را دیده ای یک انسان عاشق یک هیولا شود ؟ متاسفم که من همچین هیولایی هستم