کاپوچینو چیست؟

کاپوچینو نوعی نوشیدنی قهوه بر پایه قهوه شیرین شده بدون اسپرسو است که با کف شیر بخار (میکروفوم) تهیه می‌شود. انواع نوشیدنی شامل استفاده از خامه به جای شیر، استفاده از جایگزین‌های شیر غیر لبنی و گاهی استفاده از دارچین یا پودر شکلات است. معمولاً از نظر حجم کمتر از کافه لاته است و لایه ضخیم‌تری از میکروفوم دارد و در فنجان مخصوص، فنجان کاپوچینو سرو می‌شود.

آماده‌سازی : مهم‌ترین فاکتور در تهیه کاپوچینو، بافت و دمای شیر است. هنگامی که شیر را برای تهیه یک کاپوچینو بخار می‌شود، میکروفوم با وارد کردن حباب‌های بسیار ریز هوا به شیر ایجاد می‌شود و به شیر بافتی مخملی می‌دهد. کاپوچینوی سنتی از یک اسپرسو تشکیل شده است که شیر کف داغ را روی آن می‌ریزند و در نتیجه کف شیر ضخیم ۲ سانتی‌متری (۳ / ۴ اینچ) روی آن ایجاد می‌شود. می‌توان با افزودن یک شات دیگر اسپرسو که منجر به یک کاپوچینوی دوتایی می‌شود، تغییراتی ایجاد کرد. دستیابی به نسبت صحیح کف نیاز به توجه دقیق در هنگام بخارپز کردن شیر دارد، بنابراین کاپوچینو را به یکی از سخت ترین‌ها تبدیل می‌کند.

اگرچه اندازه آن چیزی است که در بین کاپوچینوهای مختلف متفاوت است، اما دو روش اصلی برای تهیه کاپوچینو وجود دارد: یکی روش سنتی یا کلاسیک با درپوش کف شیر. دیگری روش «لاته آرت» است. اولی از ایده سنتی تهیه کاپوچینو پیروی می‌کند۱/۳ اسپرسو، _۱/۳ شیر بخارپز وکف شیر ۱/۳. دومی از همان دستور العمل پیروی می‌کند، اما بیشتر در فنجان‌های کوچکتر سرو می‌شود، و شیر بافت دار به آرامی در آن ریخته می‌شود و با طرحی در کرم سطحی به پایان می‌رسد.

ریشه نام : «کاپوچینو» از لاتین Caputium می‌آید که بعداً در آلمانی/اتریشی قرض گرفته شد و به Kapuziner تغییر یافت. این شکل کوچک کاپوچیو در ایتالیایی است، به معنای «کلاه» یا چیزی که سر را می‌پوشاند، بنابراین کاپوچینو در لغت به معنای «کاپوچین کوچک» است.

نام کاپوچینو نه از روی کاپوت بلکه از رنگ لباس‌های کلاه‌دار راهبان کاپوچین گرفته شده است. (فرقه ای از راهبان کاتولیک معمولاً چهرهٔ رنگ پریده‌ای دارند و کلاه سیاهی بر سر می‌گذارند که در ایران به راهبان این فرقه «کبوشی» گفته می‌شد که کلمه کشیش از آن مشتق شده است.‌) این رنگ کاملاً متمایز است و کاپوچینی توصیف رایج رنگ قرمز قهوه‌ای در قرن هفدهم اروپا بود. راهبان کاپوچین در قرن شانزدهم طرح خاصی را برای لباس‌های سفارشات خود در رنگ و شکل کاپوت با الهام از فرانسیس آسیزی انتخاب کردند. لباس‌های قرن سیزدهم حفظ شده است. کاپوت بلند و نوک تیز مشخصه بود و به زودی به برادران لقب «کاپوچین» (کلاه پوش) داد. با این حال، انتخاب رنگ قرمز-قهوه ای به عنوان رنگ جلیقه سفارش بود که در اوایل قرن هفدهم، «کاپوچین» نیز به عنوان یک اصطلاح برای یک رنگ خاص استفاده می‌شد. در حالی که فرانسیس آسیزی از پشم بی‌رنگ و سفید نشده برای لباس‌های خود استفاده می‌کرد، کاپوچین‌ها لباس‌های خود را به گونه ای رنگ آمیزی می‌کردند که با آگوستین‌ها، بندیکتین‌ها، فرانسیسکن‌ها و دیگر راسته‌ها متفاوت باشد.

کلمه کاپوچینو، به شکل ایتالیایی خود، در نوشته‌های ایتالیایی در قرن نوزدهم آمده است و به عنوان قهوه سیاه با چند قطره شیر یا خامه توصیف می‌شود که به آن رنگ تن‌پوش کاپوچینی‌ها را می‌دهد که نام آن را از آن گرفته است. ایتالیایی‌ها کف شیر و قهوهٔ پاشیده شده روی آن را شبیه پشت سر راهبان کاپوچینو می‌دانند؛ به همین دلیل این نام را بر آن نهاده‌اند. زبان آلمانی Kapuziner به عنوان یک نوشیدنی قهوه در قرن ۱۸ در اتریش ذکر شده است و در مدخل‌های فرهنگ لغت از سال ۱۸۰۰ به بعد به عنوان «قهوه با شکر، زرده تخم مرغ و خامه» توصیف شده است.

استفاده از شیر تازه در قهوه در کافه‌ها و رستوران‌ها یک پدیده جدیدتر (از قرن بیستم) است که زمانی که سرد کردن رایج شد، معرفی شد. استفاده از خامه کامل در گذشته بسیار دورتر شناخته شده است (اما نه در استفاده به عنوان خامه فرم گرفته)، زیرا این محصولی بود که به راحتی ذخیره می‌شد و همچنین در پخت و پز و پخت و پز اغلب استفاده می‌شد؛ بنابراین، یک کاپوزینر با مقدار بسیار کمی خامه برای گرفتن رنگ کاپوچینی آماده شد. امروزه، کاپوزینر هنوز در کافه‌های سنتی وین سرو می‌شود، که قهوه سیاه را تنها با چند قطره خامه تشکیل می‌دهد (در برخی از مؤسسه‌ها به شکل یک بسته خامه فرم گرفته شده است).