رقص تاریکی پارت 10💚

کریسمس ____ از زبان آگاتا: برای هاگزمید دیرم شده بود. با عجله و بدوبدو از کلاس لوپین و راهرو های خالی گذشتم. ناگهان یک فرد شنل پوش اومد چوبدستیمو برد! جیغ زدم: هی! برگرد اینجا!!!! دنبالش رفتم و به یک جنگل رسیدیم. آن فرد رفت داخل یک سوراخ درخت. از دور، دراکو و اولین داشتن صدام میزدن. نفس عمیقی کشیدم و زودی رفتم داخل سوراخه. از پله هایی تند تند رفتم بالا. محکم درو هل دادم. خوردم زمین. ایستادم. روبه روم.... نه بلک، نه هری، نه هیچ کس دیگر.

در آن اتاق چوبی و قدیمی، فقط یک مرد کوتاه قامت جلوم بود. اصلا به بلک نمیخورد. دستم رو دراز کردم و با کمی تندی: لطفا چوبدستی مو بدید! لبخند شیطانی زد و با یک حرکت دست و پامو به یک تخته چوب بست. ترسیدم. گفت: بدستور چند ماه پیش ارباب، میخواهم تورو مرگخ#وار کنم و تورو ببرم تا... صدایی اومد: استیوپفای! آن مرد کوتاه قامت بیهوش شد. سرمو چرخوندم. هری، رون و هرماینی. آزاد شدم. چوبدستیمو گرفتم و فرار کردیم. وقتی از آنجا بیرون آمدیم تقریبا غروب بود. اما پروفسور لوپین.... داشت تغییر میکرد! داشت تبدیل به گرگ#ینه میشد!!

و زوزه اش به روی ماه کامل که بین غروب گم شده بود، بلند شد. هری آرام گفت: بچه ها. با شماره سه، سریع بدویین هاگوارتز. یک، دو، سه!!! فرار کردیم. داشتیم میرسیدیم که هری: خب حالا سوار کج منقار بشین میخوایم بریم اول سیریوس رو نجات بدیم! اون بیگناهه و پدر خواندمه. سوار کج منقار هاگرید شدیم. بلک رو نجات دادیم. همین که خواستیم برویم، یک دیوانه ساز جلومونو گرفت. چوبدستی ام رو درآوردم و فریاد زدم: اکسپکتو پاترونوم! مار نورانی از نوکش بیرون آمد. به دیوانه ساز حمله کرد و رفت. بلک با کج منقار فرار کرد و همگی برگشتیم هاگوارتز. متاسفانه، فردایش لوپین خوب و باهوشمون استعفا داد.

_________________ 300 ک.م انورتر، در یک خانه ی متروکه، چند نفر دور یک صندلی حلقه زده بودند. یکی از آنها، همان پتی گرو بود. مار گنده و درازی دورتادور صندلی پرسه میزد. صدایی آمد. یک جسم کوچک روی صندلی بود که داشت حرف میزد: نه! آگاتا ی عزیزم و اون هری پاتر همه چیزن! باید بیاریمشون یک جایی که بتونیم مراسمو اجرا و من رو کامل برگردونین! ناگهان پتی گرو، سرش رو بلند کرد. از چوبدستی اش نور سبز شدیدی بلند شد و... ________________________ از خواب پریدم و توی تاریکی اتاقم نفس نفس زدم. بله، تابستان بود و من الان در خانه ی خود و در اتاق خودم بودم. دستی به صورتم کشیدم. این چه خوابی بود؟ پنجره رو باز کردم تا یک هوایی بخورم، اما آسمان یک جوری شده بود انگار رنگ از دنیا پاک شده بود. جغدم اسکارلت با یک نامه برگشت. آن را باز کردم: دختر خوانده ی عزیزم. نمیدانی چقدر دلم برایت تنگ شده. نمیدانم واقعیت داره یا نه اما پدرت... یا همان دارک لرد انگار داره برمیگرده. خیلی مواظب باش. ارادتمند، سوروس. تا سرمو بلند کردم که پنجره رو ببندم و جواب نامه رو بدم، چشمم به علامت شوم افتاد که روی آسمان شنا میکرد.

____ سال چهارم ____ سرسرا ی هاگوارتز ____ شام: با اوضاع بهم ریخته داشتم شام میخوردم. سرم همش روی شانه ی دراکو بود. دامبلدور کمی درباره ی مسابقه ی سه جادوگر سخنرانی کرد. بعد، پسران دورمشترانگ و دختران بوباتون اومدن. دامبلدور گفت که انتخاب جادوگرا، فردا در همین سرسرا اعلام میشه.

فردا شد. سدریک دیگوری از هافلپاف انتخاب شد. ویکتور کرام از دور مشترانگ، فلور دلاکور از بوباتون. اما دو اسم دیگر من را حسابی شوکه کرد. هری پاتر و آگاتا گریدی!!!