روز تولد؛ پارت¹

26 آوریل ۲۰۱۴ «ماماااااااااان! ، باباااااااااا!» این را دختر بچه ای میگوید که پدر و مادرش درون اتش می سوزند و کاری از دست دخترک بر نمی اید. *** ان روز صبح، ساعت هفت بیدار شد و با شور و شوق کسی که ان روز تولدش بود، جست و خیز کنان به طرف دست شویی رفت و بعد از شستن دست و صورتش و بستن مو هایش به طبقه پایین امد. پدر و مادرش سر میز نشسته بودند و با هم حرف می زدند. دخترک با خوشحالی به طرف میز رفت و با صدای بلند سلام کرد. مادرش بی مقدمه گفت« جنی(Jennie)، زود صبحانه ت رو بخور و برو حاضر شو. امروز کای کار داریم.» و با چشمکی شیطنت امیز جمله اش را تمام کرد. ذهن جنی سریع مشغول شد: چه کاری؟ چرا مامان اونجوری چشمک زد؟ امروز که تولدمه، پس یعنی واسم کادوی خاصی گرفته ن؟ فقط به یک نتیجه رسید اما

فقط به یک نتیجه رسید اما قبل از اینکه فرصت کند بپرسد پدرش گفت« بالاخره روزی که منتظرش بودی رسید. امروز با ما میای ماموریت.» جنی از شنیدن این خبر انقدر خوشحال شد که گویی به او گفته اند کریسمس زود تر از موعد می اید. با تعجب، حیرت و خوشحالی به مادرش نگاه کرد. او نیز با تکان دادن سرش حرف پدر را تایید کرد. سپس افزود«اینو به عنوان کادوی تولدت در نظر بگیر» جنی تا ان موقع به ماموریت واقعی نرفته بود اما مطمئنا اموزش های لازم را دیده بود. و حالا در روز تولد شش سالگی اش بالخره میتوانست ان را تجربه کند. *** «بازم میگم، این فقط یک ماموریت شناسایی عه.» پدرش در حالی که

پدرش درحالی که واکی تاکی اش را تنظیم میکرد این جمله را برای بار صدم تکرار کرد. چهار نفری به ماموریت رفته بودند: جنیفر، پدرش، مادرش و همکارشان خانم ایوانیی. بعد از یک ساعت رانندگی از مقر مخفی MI6 ، به خانه ای عادی در حومه شهر لندن رسیدند. ماموریت از این قرار بود: یواشکی وارد خانه می شدند و دنبال هر چیز مشکوکی می گشتند. طبق اطلاعات MI6، انجا دوربین مدار بسته داشت و انها باید با هک کردنشان تصویر دوربین ها را ثابت می کردند تا صاحب خانه مشکوک نشود. ان خانه مطعلق به یک تاجر بود که اخیرا فعالیت های مشکوکی انجام داده است. خانه ی بسیار معمولی ای بود. خانه ای دو طبقه و ویلایی با سقف شیروانی قرمز رنگ. چمن هایش بسیار مرتب و تازه بودند. باغچه ای کوچک کنار حیاط قرار داشت که گیاهانی کوچک از خاکش به بیرون سرک کشیده بودند

درختانی کوچک که انگار تنها چند سال سن داشتند نیز دور حیاط کاشته شده بودند. کنار یکی از درختان بیلچه کوچکی افتاده بود که نشان میداد صاحبخانه به باغبانی علاقه دارد. بزرگسالان تیم کوچکشان ساعت هایشان را با هم هماهنگ کردند و خانه را محاصره کردند. جنی به دلیل کم تجربگی اش همراه پدرش به پشت خانه رفتند. بعد از مستقر شدن همگی ، مادر شروع به هک کردن دوربین ها شد. در حالت عادی زیاد وقت گیر نبود اما این خانه از امنیت بالایی برخوردار بود و برای همین 3 دقیقه و 53 ثانیه طول کشید تا همه دوربین ها ثابت شوند. بعد از اتمام کار، با علامت پدر، عملیات شروع شد

ابتدا برق خانه را قطع کردند تا حصار ها بی خطر شوند و اژیر های احتمالی به صدا در نیایند_ معلوم شد دوربین ها به شبکه وصل نیستند و منبع برق خودشان را دارند_ . بعد با احتیاط وارد خانه شدند. پدر و دختر از در پشتی، مادر از در اصلی و خانم ایوانیی از پنجره ضلع شرقی. داخل خانه از بیرونش هم عادی تر بود. حد اقل حصار ها برق داشتند اما داخل خانه هیچ عنصر دفاعی ای نبود. طبقه اول یک اشپز خانه کوچک و عادی داشت. در اتاق نشیمن هم یک دست مبل راحتی به رنگ سبز زیتونی و یک میز که مدل پایه هایش با مبل ها ست بود، به صورت جزیره ای چیده شده بودند. تاویزیون متوسطی ، نیز روی دیوار ضلع غربی نصب شده بود. روی میز یک گلدان تزئینی با چند گل لاله مصنوعی قرار داشت. کاغذ دیواری ها به رنگ سبز پاستیلی بود که هارمونی زیبایی با رنگ مبل ها ایجاد میکرد. کابینت های اشپزخانه هم سفید مات بودند و با لوازم اشپزخانه ست بودند. همه چیز کاملا معمولی بود. تنها چیز مشکوکی که وجود داشت این بود که هیچ اثر انگشتی هیچ کجای خانه دیده نمیشد.

تنها نکته مشکوکی که وجود داشت این بود که هیچ اثر انگشتی هیچ کجای خانه دیده نمی شد. پنجره ها، شیشه ی میز، گلدان، وسائل اشپزخانه و حتی کنترل تلویزیون، همگی به طرز غیر معمولی تمیز و بدون لکه بود. انگار همین الان از جعبه بیرون امده بودند. مثل اینکه کسی میخواست هیچ اثری از خودش باقی نگذارد. پدر و مادرش به طبقه بالا رفتند تا انجا را شناسایی کنند و جنی مسئول طبقه پایین شد. دستکش هایش را دستش کرد و رفت تا کارش را شروع کند. طبق اطلاعات، تاجر به سفر رفته بود و انها حالا حالا ها وقت داشتند. نیم ساعت بعد، صرف جست و جو شد. وقتی پدر و مادر از گشتن نا امید شدند ، به طبقه پایین برگشتند. همان لحظه خانم ایوانیی هم از اتاق بیرون امد. پس از بازدید نهایی، داشتند از خانه بیرون می رفتند که جنی احساس کرد صدایی از اشپز خانه شنید. مثل صدای فشار دادن دکمه. وقتی به ان طرف نگاه کرد چیز مشکوکی ندید ، برای همین توجهی نکرد و به راهش ادامه داد. و بعد ناگهان خانه منفجر شد

من واسه نوشتن این رمان از کتاب ها و فیلم های زیادی الهام گرفتم ولی بخش هایاصلی رو از تخیل خودم امیدوارم خوشتون بیاد