داستان ۳ صبحی

انگشتان کشیده‌اش را روی موهای خاکستری رنگش کشید؛ مدتی سرش را خاراند و به گل رز سیاه روبه‌رویش زل زد و به مردی که اورا سالها پیش تنها گذاشته بود فکر کرد. حالا، تنها این گل پژمرده بود که رابطه آنها را همیشگی می‌کرد. پشت میز پیانو نشست و آرام نواخت اما برخلاف آهنگی که میزد؛ آهنگ قلبش اصلا آرام نبود. گلدون گل پژمرده را به روی پیانو کوباند و فریاد زد:اون یه احمق بود! مجسمه‌ی روی میز را برداشت و با عصبانیت به‌روی پیانو کوباند درحالی که از دستهایش خون می‌آمد و چشمانش مثل ابر بهاری اشک میریختند، آرام زمزمه کرد:نه...یه احمق نبود..یه نابغه بود که فکر می‌کرد میتونه با احمق بودنش زندگی دیگران رو نجات بده آرام عقب عقب رفت و ناخودآگاه گل پژمرده را زیر پایش له کرد:حالا...تنها چیزی که از احمق بودن گرفتی...یه کفن بود! شیشه ای از تکه‌های گلدان برداشت و به سمت حمام رفت:پس نمی‌ذارم تنهایی این بار رو به دوش بگیری

دختر با حس فشرده شدن دستش برگشت و با دیدن آن شخص، اشک دوباره حاکم چشمانش شد.مرد آرام و با خونسردی لب زد:ما به هم قول دادیم. مگه نه؟ دختر، با بغض جواب داد:ولی یکجایی از قولمونو یادت نیست، تا وقتی تنها نشیم! پسر به قلب دختر اشاره کرد و گفت‌:من همیشه اینجام دختر لبخند کوچکی زد و گفت:بیخیال!میخوای بمیرم؟ الکساندر و بیلی باهم فریاد زدند:سرنوشت مارو بهم گره زده!

بیلی، چشمانش را فشرد و از خواب بیدار شد. باورش نمیشد که تمام چیزی که دیده بود همش رویا بود! اما چندچیز ثابت می‌کردند که رویا نبود، تکه های شیشه روی پیانو؛گل خشکی که قبلا روی طاقچه بود و نخ قرمز دور دست بیلی!

چطور بود؟