رقص تاریکی پارت 3💚

(بالا👆) از زبان آگاتا: حدود دو ماه از ماجرای جنگل ممنوعه میگذشت. اما همش این نبود. روز کریسمس و موقع شام اتفاق عجیبی افتاد. در سرسرا باز شد. پروفسور کوییرل دوان دوان و در حالی که دست هایش را در هوا تکان می داد فریاد زد: اشبااااااااح!!!!! (اینجا تغییر میکند 😊) یک نفر اشباح های طبقه ی ممنوعه رو آزاد کردههههه!!! پروفسور دامبلدور! همونی که میدونین داخل قلعه است!!! گفتم بهتون بگم... و از هوش رفت. همگی از وحشت جیغ بسیییییاااااررر بلندی زدیم. میتوانستم قسم بخورم نیمکت و میز لرزید. یعنی ولدمورت هم هست؟ اخه کی اونو راه میده؟ چشمم به اسنیپ افتاد که داشت از در پشتی فرار میکرد. ناگهان دامبلدور فریاد بلندی زد: سسسااااااکککتتتت!!!! همگی خشکمان زد و با ترس به دامبلدور نگاه کردیم.

با کمال تعجب، دامبلدور خونسردی اش را حفظ کرد و گفت: هیچ نگران نباشین. ما حلش می کنیم. ارشد ها، لطفا گروه های خودتون رو به خوابگاه ببرید. موقعی که گروه ما داشت میرفت، راهم را ازش جدا کردم. یک جای کار می لنگید و من اولین کسی هستم که میخواد سر در بیاره. 🕵🕵 از راهرو های زیادی گذشتم. هرچه میرفتم جلوتر، تاریک تر میشد. و به جایی رسیدم که هیچ نوری نبود. نه شمع، نه ماه. چوبدستی ام همراهم نبود. ناگهان یک نفر محکم بازویم را گرفت. جیغ بلندی زدم و دستی محکم جلوی دهنم رو گرفت.

آن شخص در گوشم زمزمه کرد. جوری که لرزیدم : چرا اینکارو میکنی؟ خطرناکه آگاتا خانم. (😲) طولی نکشید که شناختمش. دراکو بود. دستش رو از جلوی دهنم برداشتم. گفتم: به جای ترسوندن بقیه اول کاری کن اینجا یه نوری چیزی باشه. دراکو: باشه. لوموس! نوری ایجاد شد و صورت نیشخندی اش مشخص شد: خب بهتر شد. اونا کین؟ و با چوبدستی اش به ته راهرو اشاره کرد. خدای من! خودش بود. با دار و دسته ش.

یک لحظه خاطره ی آن جنگل در ذهنم زنده شد. اما صدای دراکو ریشه ی افکارم رو پاره کرد: بجنب! باید بریم! و دویدیم توی دل تاریکی. دراکو نفس نفس زنان گفت: درسته؟ منظور کوییرل از همونی که میدونی ولدمورته؟ گفتم: نمیدونم!شاید! آخ! محکم خوردم به یک چیز چوبی. درد بدی توی بینی ام پیچید و شرشر خو#ن رو حس کردم. دراکو: یه دره... وردی چیزی بلدی؟ اوه تو حالت خوبه؟ گفتم: اره! بگو آلوهومورا! دراکو ورد رو گفت و چپیدیم داخل آن در. اتاق بزرگ و روشنی بود. ناگهان چشمم به یک سگ سه سر غول پیکر افتاد و هول کردم. اما خواب بود. گفتم: دستت درد نکنه، دراکو. لبخند زد: خواهش میکنم. و بعد به طعنه گفت: شما ها اینجا چی کار میکنین؟ پشت سرم رو نگاه کردم. هری، رون و هرماینی. هری توجهی نکرد و رو کرد به من: راستی آگاتا. من روزی که با هاگرید رفتیم بانک گرینگوتز، یک چیزی از توی صندوق برداشت و گفت که محرمانه س. امروز صبح خبر اومد که اون صندوق به علاوه ی صندوق تو کاملا خالیه. (مات نگاهش کردم و او ادامه داد) نمیدونم توی صندوق تو چیکار داشتن ولی اون چیز محرمانه هه، روش اون سگه خوابیده و اسنیپ میخواد اونو برداره که باعث بازگشت ولدمورت میشه. راست میگفت! آن سگ روی یک دریچه خوابیده بود. گفتم: حالا کی میخواد اونو برداره؟ هرماینی یک شنل داد دستم: گوشه ی اتاق بود. اسمش رو یقه شه. به یقه ی شنل نگاهی انداختم. اسم سخت چاپ شده بود: سوروس اسنیپ.

دراکو: من مطمئنم همه ی اینا یه شوخی مسخره ست!!! صدایش آنقدر بلند بود که... سگ سه سر غرش کرد. هممون جیغ بلندی زدیم و به در حمله ور شدیم. جوری که پرت شدیم بیرون و روی هم افتادیم. اصلا کار نداشتیم ولدی شبح آنجا کمین کرده یا نه ولی فقط میخواستیم برویم بیرون. بلاخره دری را پیدا کردیم که نوشته بود:🔴 خروج از طبقه ی ممنوعه.🔴 وارد آن در شدیم. راهرو روشن روشن بود. خیس عرق به دیوار سرد تکیه دادیم. دراکو پشت سر هم غر میزد: پدرم از این موضوع با خبر میشه!! (این رو که می شناسید 😂) من که نمی فهمم چرا باید یه موجود به این وحشتناکی رو نگه دارن؟ دست بردم توی جیبم که یک دستمال برای خو#ن دم#اغم بردارم که... صبر کن ببینم. کاغذ؟؟ آن کاغذ تاشده را باز کردم. دو جمله بیشتر ننوشته بود: مواظب باش / در امان نیستی.