برگشت به اغوش مادر...! 🫂

+محمد... محممممممد -چشه باز این؟ +نمیدونم از وقتی اومدیم اینجا همینجوریه تو خودش غرق میشه.. همینجوری تو افکار خودم غرق شده بودم که با تکان های حصین به خودم اومدم +چته باز چی شده؟ *هاع؟ هیچی ولش چیکار کردین؟ -چیو چیکار کردیم؟*پروژه رو دیگه چیکار کردین؟ +خوبی؟ اونو دیروز تموم کردیم *عه خب الان برا چی صدام میزدین -اغا اینو یه بیمارستان ببریم خودش نیس میگیم بیا شام بخور دو روزه هیچی نخوردی چطوری زنده موندی حالا؟.. راس میگفت دو روز بود که هیچی نخورده بودم.. شکمم قار و قور میکرد زودی رفتم سر سفره و شام خوردیم.. بعد شام نوبت حصین بود ظرفارو بشوره.. ظرفارو برداشت و منم رفتم رو تختم دراز کشیدم... چن روز شده بود؟ اصن چن ماه یا حتی چن سال؟ نمیدونم... یه چن سالی بود که مامانمو ندیده بودم.. خانوادمو... دلم میخواست برگردم به شهرم همشونو به ا. غ. و. ش بکشم... ولی خب تا تموم شدن دانشگاه باید صبر میکردم

از این بد تر این روزا کلا تو خودم بودم و هیچی از زندگی نمیفهمیدم... حتی نمیفهمیدم چجوری شبامو روز میکنم و چجوری روزامو شب... فردا تعطیل بود برا همین بچه ها گفتن با هم فیلم ببینیم... نمیخواستم فیلم ببینم ولی خب با اصرار حَصین و سعید قبول کردم... به پیشنهاد سهراب -همخوابگاهیمون- من و حصین رفتیم خوراکی بگیریم... چون ساعت خاموشی ساعت 8 بود و الانم ساعت 7 و نیم بود بدو بدو تا مغازه دویدیم و از اونجام تا خوابگاه یه نفس دویدیم.. وقتی رسیدیم نفسمون بند اومده بود... نگهبان تعجب کرده بود.. پرسید کجا بودین که با توضیح دادن بهش گذاشت بریم داخل... پله ها دو تا دو تا بالا رفتیم و رفتیم به خوابگاه... بچه ها منتظر نشسته بودن... که با دیدن ما فیلمو گذاشتن و خلاصه دیدیم... فردای اون روز با ب.دن د.رد بدی بیدار شدم... ب.د.نم خشک شده بود.. گردنم د.ر.د میکرد... هر طوری شده بود بلند شدم

یه هفته تا امتحانا مونده بود و من میتونستم بعد 4 سال به خونه برگردم... دل تو دلم نبود.. مث همیشه و از روی عادت اول به مامانم زنگ زدم و حالشو پرسیدم.. بعدش یه دوش گرفتم و شروع مردم به درس خوندن... این روزا، روزا درس میخوندیم و شبا هر کاری دلمون میخواست میکردیم.. یه هفته مثل برق و باد گذشت و امتحانا رسیدن.. تو این دو سه هفته نه میتونستیم درست بخوابیم نه میتونستیم درست غذا بخوریم... شده بودیم عین جنگ زده ها... ولی خب هر کدوممون یه دلیل داشتیم که به خاطرش میجنگیدیم و انرژی میگرفتیم... این چن هفته طاقت فرسا گذشت و ما دانشگاه رو تموم کردیم مدرکامونم گرفتیم.. بعد فارغ التحصیل شدن هر کدوممون به شهرمون رفتیم

پرواز من دو روز بعد فارغ التحصیلی بود برا همین به مدیر خوابگاه گفتیم که دیر تر خوابگاه رو تحویل میدیم.. باورم نمیشد فردا میتونستم به شهرم برگردم و خانواده مو ببینم ... صبح زود بلند شدم و چمدون و وسایلمو برداشتم.. اتاقو تحویل دادم و با تاکسی راهی فرودگاه شدم... همین که رسیدم فرودگاه کارامو انجام دادم نشستم تا وقت پروارزم برسه که تو بلند گو اسممو صدا زدن... تعجب کردم.. تو شک بودم که راهی مدیریت شدم.. استرس داشتم... نکنه چیزی شده باشه نتونم برم... رسیدم به مدیریت با استرس و دستای لرزونم دستگیره در رو چرخوندم و باز کردم که تو نهایت تعجب یه چیزی دیدم.. باورم نمیشد مامان و خانوادم همشون اونجا بودن.. گ.ری.م گرفته بود .. با خوشحالی مامانمو ب. غ. ل کردمو و دستاشو ب. و. س. ی. د. م... الان میفهمیدم برا همین بود که ساعت دقیق پروازم رو پرسیده بودن ... اون روز برگشتیم و یه هتل رزرو کردیم و یه هفته همونجا موندیم.. این یه هفته بهترین زمان زندگیم بود