بازم می بینمت ؟ p2

به دیوار خارجی مدرسه تکیه داده بودم و منتظر آسامی بودم .منو اون همیشه باهم می ریم خونه و دلیل دوستیمون هم این بود که باهم همسایه ایم و مامانامون هم باهم دوست بودن . با شنیدن صدای وایولت و آسامی صورتمو بالا آوردم . داشتن حرف می زدن . گفته بودم که حرف زدن برای من خیلی سخته؟ چیدن کلمات و کنار هم قرار دادن جمله ها ، آدمو گیج می کنه ! +"عامم ... آسامی .... باهم می ریم دیگه ....آره ؟" خدا خدا می کردم گه بگه آره ! نگاهی به وایولت و بعد به من انداخت و با تندی و بی حوصله گفت :×"آره ... همون طور که می دونی خونه ی وایولت نزدیک خونه ی ماست . اونم از امروز همراهمون میاد . "

اون می دونست که وایولت چه بلایی سرم آورد نه ؟ اون می دونست و داشت .... ولش کن .... خب اون که تقصیری نداره داره ؟ + "اوهوم .... بریم" اون دو تا جلوتر حرکت کردن و من پشتشون . ÷"هی آسامی... چرا با آسوکا دوستی ؟" با شنیدن این سوال ، هر سه تامون از حرکت ایستادیم . با چشمایی امیدوار به آسامی نگاه می کردم . لباشو نزدیک گوش وایولت برد و یه چیزی گفت ... خیلی دوست داشتم بفهمم چی گفت ... برگشت سمت من و گفت : × "می تونی از این جا به بعدشو تنها بری ؟ من با وایولت میرم کافه " نگاهی بهش انداختم : +"اوهوم.... خدافظ"

به کفشام نگاه می کردم و تو فکر بودم . آسامی منو دور ننداخته نه ؟ اصلا ... اون منو دوست خودش می دونست ؟ با صدای قدمای تند یه نفر از پشت سرم فکرامو دور ریختمو نگاهمو به پشت سرم دادم . همون دختره بود . اسمش چی بود ؟ عامم .... آها ... آیکو ! خم شد روی زانو هاش و نفس نفس زد : _ "آسوکا ... تنهایی میری ... خونه ؟ .... خونه ی منم ... از این سمته .... میای باهم __" خیلی یهویی متوجه شدم صورتم خیس شده و گونه هام آتیش گرفتن ....! ■از زبان نویسنده ■ حرف آیکو با دیدن اشک های آسوکا نصفه موند . چشماش گشاد شدن . آروم قدم برداشت به سمت جلو .

آیکو تا حالا کسیو دلداری نداده بود . دستپاچه شده بود ! جلو اومد و دستاشو باز کرد . خیلی ناگهانی آسوکا رو تو بغلش جا داد ...! حتی خود آیکو هم از این حرکت تعجب کرد ! حتی نمی دونست چطور این فکر به سرش زد! صدای هق هق آسوکا بلند شده بود . آیکو دستشو گذاشت رو کمرشو مالشش داد تا کمی آروم تر بشه . بعد چند دیقه آسوکا آروم تر شده بود . آسوکا این بار خودش می خواست راجب اتفاقی که افتاده بگه . هیچ کس مجبورش نمی کرد و این یکم غیر عادی بود. اون فقط حس می کرد می تونه به آیکو اعتماد کنه....

+ "من همیشه آسامی رو دوست داشتم اما آسامی منو دور انداخته....اون داره کسی رو که منو واسه سه روز تو معبد زندانی کرد جایگزین من می کنه . حتی اون دفعه اومد گفت دیگه با من نمیاد کلاس نقاشی و با ... با ... وایولت میره کلاس . اون منو دور انداخته ... اون" دوباره بغضش گرفت . آیکو گفت : _ "که این طور... اگه اذیتت می کنه می تونی بهش بگی ." +"اما گفتنش آسون نیست ." _"عاممم .... خب .... بیا فردا باهم بریم مدرسه ..... بعدش تو مدرسه هم باهم بهش می گیم ..... من کمکت می کنم خب ؟ .... آخرشم باهم بر می گردیم خونه . نظرت چیه ؟" +"باهام بیا باشه ؟ زیر قولت ... نمی زنی که نه ؟ " _ " معلومه که نمی زنم " و بغلش کرد . آسوکا تا حالا این قدر احساس اعتماد و آرامش نکرده بود . اما می ترسید.... می ترسید که آیکو بهش دروغ بگه ... در چه سعی می کرد اون افکار منفی رو از ذهنش بیرون کنه. درسته ! اون می خواد به آیکو اعتماد کنه...