رمان بازی گرگ و گوسفند pt15

حرف آخرش توی سرش اکو شد.《یک آشنای غریبه》برایش مبهم بود که منظورش از این حرف چیست برای اینکه بیشتر به اطلاعاتی درمورد او پی ببرد دوباره پرسید:_ اسم واقعیت چیه؟. _خیلی کنجکاوی درست مثل اولیویا، اما کنجکاوی بیش از حد شمارو داره به ک*ش*ت*ن میده؛ اگر کنجکاو به دنبال حل معمای گم شدن جودی و دوستانش به اینجا نمی آمدید الان سرنوشت متفاوت تری داشتید. من حتی اگر چهره ام نشونت بدم منو نخواهی شناخت ولی اسمم بهت میگم به امید اینکه یک روز به هویتم پی ببرید، ملقب به دی هستم. _دی؟!. مرد پاسخ دیگری نداد و از اتاق خارج شد و در رو پشت سرش قفل کرد.

تاریخ:۱۹، اکتبر، ۲۰۲۱ با تمام شدن آن ۴۸ ساعت مرد اولیویا رو از اتاق خارج کرد اونو به پیش مایکل برد. با دیدن ز*خ*م مایکل فوری خودش به پیشش رساند و دستانش همانجور که بسته بودند دور گ*ر*د*ن*ش انداخت و اونو در آ*غ*و*ش کشید. _خیلی نگرانت بودم. _منم، واقعا متاسفم بخاطر دستای بسته ام نمیتونم تورو ب*غ*ل کنم. _عیبی نداره، ببین لع*ن*ت*ی چه کرده؛ یک راهی برای خروج از اینجا پیدا میکنم. _خودتو توی خطر نیانداز خودم یک راهی پیدا میکنم. _چقدر دراماتیک!. خیلی خب کافیه کفترای ع*ا*ش*ق. اولیویا دستش دور گردن مایکل خارج کرد و سرش برگرداند باحالتی پوکر و عصبی به مرد نگاه کرد. در طرف دیگر یکی از کارکنان هتل که برای رسیدگی و تمیز کردن اتاق ها می رفت؛ وقتی به اتاق شماره ۳۳ رسید ابتدا در زد و منتظر بود صاحبان اتاق در باز کنند وقتی صدایی نشنید دوباره در زد. اینبار هم صدایی نشنید از این روی با کلید یدکی در اتاق باز کرد و داخل شد ولی کسی آنجا ندید و با پنجره شکسته و تخت نامرتب و چمدان های صاحبان اتاق مواجه شد. حدس زد که اتفاقی افتاده و فوری به پیش صندوق دار هتل رفت و گزارش داد. صندوق دار فوری با اداره پلیس تماس گرفت و بعد از چند دقیقه افسر کوپر همراه با پلیس ها به هتل رفتند و ابتدا نام کسی که اتاق رزرو کرده بود پرسید. صندوق دار در جواب او گفت که به نام مایکل وایزرد و اولیویا دانل رزرو شده بوده. افسر بی درنگ با کارکن هتل به اتاق رفت و از اداره درخواست کارآگاه و گروهی برای بررسی اتاق کرد.

بعد از رسیدن گروه بررسی و کارآگاه و چک کردن دوربین های امنیتی و نتیجه استدلال های کارآگاه و از بررسی اتاق به این نتیجه رسید که اونها به احتمال زیاد ر*ب*و*د*ه شده اند و شخصی که آنها ر*ب*و*د*ه است از طریق پنجره به اتاق داخل شده است. افسر کوپر فوری درخواست گروهی برای گشت در اطراف هتل کرد تا فوراً آن دو پیدا کنند. از اینکه این دو را تنها گذاشته بود و به اولیویا و درخواستش توجهی نکرده بود که روزی این بلا سرشان بیاید از خودش عصبی و کلافه بود. اکنون باید هرکاری می توانست انجام می داد تا آن دو را قبل از اینکه مانند جودی و بقیه سرنوشتشان به م*ر*گ ختم شود پیدا کند.

قطعا توان تحمل م*ر*گ این دو را نداشت. چیزی که جست و جوی را سخت می کرد نبود سرنخی از مرد بود. وقتی مرد از اتاق خارج شد اولیویا بلند شد و به داخل اتاق دنبال چیزی برای باز کردن این طناب ها بود. به سمت میز چرخ دار رفت و با ت*ی*غ ج*ر*ا*ح*ی روبه رو شد فوری اونو برداشت و به پیش مایکل رفت. _باید اول طناب هارو باز کنیم. _اول دستای منو باز کن بعدش دستات باز میکنم. اولیویا سریع شروع به بریدن طناب های پای او کرد و بعد از پاره کردن طناب به سمت طناب های دستش رفت و مشغول باز کردن آن شد. _زودباش الاناست برسه چیزی نمانده برای آوردن غذا بیاد. _دارم تلاشم میکنم. بالاخره موفق به باز کردن طناب او شد و مایکل فوری تیغ از او گرفت و طناب دور دستانش برید. ولی قبل از آنکه مایکل ت*ی*غ را بر روی میز برگرداند صدای پاهای مرد به گوشش رسید. _داره میاد زودباش طوری بشین که فکر کنه هنوز دست و پامون بسته هست. مایکل به میله تکیه داد و طناب دور پایش پیچید و ت*ی*غ*ه را در دستش گرفت و دستانش پشت سر برد و اولیویا طناب را همانجور دور دستش پیچید و خودش نیز نشست و طناب را دور مچ دستانش پیچید و سعی کرد که خونسرد رفتار کند.

مرد در باز کرد و با ظرف غذا داخل اتاق شد و جلوی اون دو قرار داد. مایکل با مساعد دیدن فرصت زود به مرد ح*م*ل*ه و*ر شد و اونو روی ش*ک*م به زمین انداخت و محکم ت*ی*غ*ه را درون ک*ت*ف او فرو کرد. مرد از شدت د*ر*د ف*ر*ی*ا*د زد سعی در مقاومت و م*ب*ا*ر*ز*ه با مایکل را داشت. اولیویا زود بلند شد و ل*گ*د*ی به س*ر مرد زد و همراه با مایکل از اتاق خارج شدند و به دنبال درب خروجی دویدند. مرد از شدت ض*ر*ب*ه وارد شده به زور بلند شد و ت*ی*غ را از توی ک*ت*ف خود بیرون کشید و بر روی زمین انداخت. خ*و*ن مانند رودی جاری شده بود. عصبی چ*ا*ق*و*یش را در آورد و به دنبال آنان راه افتاد. اگر آن دو فرار می کردند برایش خطرناک بود چون در مخفیگاه یا ق*ت*ل*گ*ا*ه*ش لو می رفت. اولیویا و مایکل توی راهرو می دویدند و به دنبال در خروجی ساختمان بودند ولی ساختمان انگار از چیزی که فکرش می کردند کمی پیچیده تر بود؛ در نهایت به دوراهی ای رسیدند. مایکل با سردرگمی روی به اولیویا پرسید: _از کدوم طرف بریم؟. _نمیدونم یه راهی انتخاب کن. _بیا بریم راست. _باشه هرچی بگی. دوتایی از راه سمت راست رفتند و از شانس خوبشان به دری رسیدند که گویا در خروجی بود. ولی زود لبخندشان محو شد چون قفل به در زده شده بود و کلیدش الان در دست ق*ا*ت*ل بود. اولیویا نگران و مضطرب رو به مایکل گفت: _الان چیکار کنیم؟. _باید بشکنیمش چون تنها راه همینه. مایکل اطراف می گشت و دنبال چیزی محکم بود که قفل را با اون بشکند. زیر تکه تخته ای یک میله دید اونو فوری برداشت و به سمت در رفت و محکم به قفل ضربه وارد کرد.

ناظر گرامی لطفا تایید کن چون ویرایشات لازم انجام دادم🥺