رمان بازی گرگ و گوسفند pt13

در ذهنش نقشه ای برای رهایی از آن حالت می کشید ولی با حرکت کردن آن مرد به سمتش و نزدیک شدنش، رشته افکارش از هم گسست. قدمی به عقب برداشت ولی پایش به شیشه خورده ها خورد و باعث شد سر جای خود باایستد. _نزدیکم نشو. اون مرد با صدای مردانه خشن خود با خونسردی لب زد. _انگار ت*ر*س*ی*دی ولی حالا فقط یک قدم تا م*ر*گ فاصله داری بهتره دست از پا خطا نکنی گوسفند کوچولو. _چی میخوای؟. _تورو، مایکل رو، لذت رو. _ازم دور شو تا بلایی سرت نیاوردم. مرد برا آزمودن میزان جرعتش قدمی دیگر به جلو برداشت و فقط چند میلی متر بینشون فاصله بود. _خدای من اولیویا!. اولیویا با شنیدن ناگهانی صدای مایکل سرش به سمتش چرخاند. ولی با ض*ر*ب*ه ناگهانی ای که اون مرد با پشت چ*ا*ق*و به س*رش وارد کرد از ه*و*ش رفت. مایکل با و*ح*ش*ت ف*ر*ی*ا*د زد. _نه و*ل*ش کن. مرد بدن بی*ه*و*ش اولیویا رو گرفت و کناری گذاشت. مایکل به سمتش ه*ج*و*م برد تا اولیویا از او پس بگیرد ولی مرد نیز به سمتش ه*ج*و*م برد و با چ*ا*ق*و به روی بدنش خ*ر*ا*ش*ی ایجاد کرد. مایکل از د*ر*د دستش روی ز*خ*م گذاشت و به عقب کشید. با چشمانی آکنده از خ*ش*م و ت*ن*فر به مرد چشم دوخت. مرد بعد از اون حرکت چ*ا*ق*و را به طرز ماهرانه ای در دستش چرخاند و آماده ح*م*ل*ه دیگری بود. مایکل به سمت آباژور رفت تا اونو بردارد و به سمت مرد پرت کند ولی مرد زودتر و سریع تر به سمتش ح*م*ل*ه کرد و از پشت با پشت چ*ا*ق*و به س*رش زد و اونو بی*ه*و*ش کرد.

بعد از چندین ساعت اولیویا کم کم به هوش اومد. احساس سرگیجه و سر درد شدیدی داشت و به طور کامل هوشیار نشده بود. با اون حالت گیجی و منگی به اطرافش نگاه می کرد. برایش در ابتدا ناآشنا بود ولی هنگامی که کمی دقت کرد توی اتاق تاریک و سردی بود که بوی ت*ع*ف*ن اتاق فرا گرفته بود. درحالی که دستانش با طناب به یکدیگر بسته شده بودند و چسبی بر روی دهانش زده شده بود. کمی که چشمش به تاریکی عادت کرد، توی تاریکی کنکاش کرد و چشمش به مایکل افتاد درحالی که دستانش با طنابی به میله ای بسته شده بود، روبه رویش ب*ی*ه*و*ش بود. با دست چسب از روی دهانش جدا کرد و آرام مایکل صدا زد. _هی مایکل! پاشو. ولی مایکل واکنشی نشان نداد ت*ر*س*ی*د که م*ر*د*ه باشد و از این روی خودش را بر روی زمین کشان کشان به او رساند. با دو دستش صورتش را قاب گرفت و سرش بالا نگه داشت. _مایکل! مایکل پاشو. آرام به صورتش ض*ر*ب*ه زد تا به هوش بیاید. وقتی واکنشی ندید دو انگشتش روی رگ گردن او گذاشت تا از زنده بودنش اطمینان پیدا کند. وقتی متوجه شد که نبضش عادی است نفسی از روی راحتی کشید. به کنارش نشست و به دیوار سرد تکیه داد و آرام سر مایکل روی شانه اش گذاشت تا گردنش درد نگیرد یا آ*س*ی*ب*ی به او نرسد. در آن تاریکی چیزی جز سیاهی معلوم نبود. آنقدر تاریک بود که گویا قرار نبود چشمانش با تاریکی خوی بگیرد. آرام سرش به دیوار تکیه داد و چشمانش را بست و منتظر این بود که آن مرد مرموز را دوباره ببیند، بلکه با صحبت هایش به سرنوشت نامعلومشان پی ببرد. شدت سرمای آن اتاق را نمی توانست تحمل کند چون برایش بیشتر از حد معمول بود و دندان هایش از شدت سرمای اتاق به یکدیگر ساییده می شدند.

پاهایش را در ش*ک*م*ش جمع کرد، چشمانش بست و به سکوتی که در اتاق حاکم بود گوش سپرد. طولی نکشید که صدای بلند باز شدن در زنگ زده اتاق به گوشش خورد. چشمانش را نیمه باز کرد و به سمت در چشم دوخت؛ سایه بلند آن مرد جلوی در ایستاده بود. چند قدمی به داخل اتاق آمد و دستش به سمت راست برد و کلید برق روشن کرد. به محض روشن کردن نور قرمز چراغ که اتاق فرا گرفته بود چشمانش سوخت و چشمانش بست و سعی می کرد به نور قرمز عادت کند و به سختی کم کم چشمانش باز کرد و به اطرافش نگاه کرد. اون اتاق بیشتر از هرچیزی به ک*ش*ت*ا*ر*گ*ا*ه شباهت داشت حتی از اتاق های خانه و*ح*ش*ت موقع هالووین ت*ر*س*ن*ا*ک تر بود و هیچ پنجره ای وجود نداشت.

کاشی های روی دیوار از خ*و*ن پوشیده شده بودند گویا چندین جانور در آنجا به ق*ت*ل رسیده است. در سمت راستش برانکارد بیمارستان بود و حدس می زد روی میز چرخ دار کنارش وسایل ج*ر*ا*ح*ی یا ش*ک*ن*ج*ه قرار داده باشد. در سمت چپش وانی قرار داشت که از لبه هایش خ*و*ن سرازیر شده بود، گویا با آن تزئین شده باشد. بعد از تمام شدن گشت و گذار چشمانش در سراسر اتاق، نگاهش به اون مرد انداخت و با ت*ن*ف*ر به آن چشمان پنهان شده در پشت نقاب چشم دوخت. مرد با خونسردی به سمتش حرکت کرد و جلوی پایش زانو زد و دستش به سمتش دراز کرد ولی او خودش را به عقب راند. مرد بدون اعتنا به واکنشش چ*ا*ن*ه اش گرفت. به صورت محکم و سریعی چ*ا*ن*ه اش از میان چنگ او خلاص کرد. _حالا از اینکه مارو توانستی ب*د*ز*د*ی خوشحالی؟، اینجا دیگه کجاست؟. _راستش رو بخوای اولیویا عزیز واقعا خوشحالم و خب بزار واضح بگم که اینجا خانه منه و... . سرش به سمت گوش او برد و با لحن آرام و رضایتمندانه ای گفت:_جایی که جودی عزیز و دوستانش نگه داشته بودم و هرروز و هرشب ش*ک*ن*ج*ه شان می دادم؛ حالا قراره سرنوشت تو و مایکل مثل اونها بشه.

با این حرف ل*ر*ز* و و*ح*شنت به تن اولیویا افتاد و مردمک چشمانش از ش*و*ک تنگ شد و ضربان قلبش به حدی بالا رفت که می توانست به وضوح صدایش در گوشش بشنود. بعد این حرف مرد لبخندی ش*ی*ط*ا*ن*ی مانند کجی بر لبش نقش بست و سرش به عقب برد و بلند شد. سرش کمی به سمت چپ کج کرد و گفت:_نمیخواهی با اینجا آشنا بشوی و کمی اینجا رو ببینی؟. اولیویا که دید ایده بدی نیست نگاهی به مایکل کرد و گفت: _باشه. _خوبه، نگران مایکل نباش چیزیش نمیشه، البته فعلا. _ولی قبلش دست و پام باز کن. مرد با حرکتی سریع چ*ا*ق*و*ی*ش از زیر لباسش در آورد و در حرکتی خیز برداشت و طناب های پایش پاره کرد و دوباره ایستاد و چ*ا*ق*و زیر لباسش گذاشت. اولیویا با همان دستان بسته اش دیوار گرفت و بلند شد و قبل از رفتن به همراه مرد دوباره نگاهی به مایکل کرد و همراه با او از اتاق خارج شد. به راهرویی رسید که کاملا بهم ریخته بود و از تکه تخته و چوب تا کاغذ و کتاب های کهنه و خورده شیشه، در کف آن پخش شده بودند.