رمان بازی گرگ و گوسفند pt11

چیزی زیاد معلوم نبود و داخل هم کمی بهم ریخته و گردوخاکی بود، به سمت در رفت و دستگیره را چرخاند ولی خیلی محکم گیر کرده بود. کمی بیشتر فشار وارد کرد تا در باز کند اما فایده ای نداشت. آهی از روی حرص کشید و از پله ها پایین رفت. ناگهان چیزی روی پله توجهش به خود جلب کرد، دوباره چراغ روی پله انداخت؛ اسم هایی روی پله حکاکی شده بود. آرام خم شد و کمی با دست گردوخاک کنار زد. روی تخته اسم دریک فالس حک شده بود و کنارش تاریخی که گویا مربوط به زمان اتمام ساخت کلبه بود نوشته شده بود .در آن لحضه کنجکاوی اش به بالاترین حد خود رسیده بود. برایش این اسم آشنا بود همچنین این کلبه، حسش میگفت که قبلا اینجا رو دیده. کمی به فکر فرو رفت و بالاخره بعد چند ثانیه یادش آمد که این همان کلبه ای بود که جودی قبلا ازش حرف میزد و گفته بود که مال دوستش دریک هست. برایش فرصت خوبی بود تا اینجارو بگرده بلکه نشانه ای پیدا کند یا مدرکی از اون مرد نقاب دار که به پلیس گزارش بدهد. به دور خانه رفت تا راهی به داخل پیدا کند. همانجور که میگشت چشمش به پنجره کوچک انباری افتاد که باز بود. آرام روی زمین نشست و خودش می کشاند تا آرام به داخل برود. اول پاهایش به داخل برد و بعد کمی خودش جمع کرد و به داخل سُر خورد و از شانس خوبش روی زمین افتاد. نور تلفنش به سراسر اونجا می چرخاند یهویی موشی از بین پایش رد شد و باعث شد بت*ر*س*د و تک ج*ی*غی بزند. _وای! لع*ن*ت به*ش، موش بد.

نفسی عمیق کشید تا کمی آرام شود و بعد به گشتن توی انباری پرداخت و وسایل جا به جا و زیر و روی می کرد تا بلکه چیزی پیدا کند. اما بعد پیدا نکردن چیزی عصبی شد و به سمت در انباری رفت و اونو با زور باز کرد و به داخل کلبه رفت. هنوز وسایل سر جای خودشان بودند و هیچ وسیله ای از جای خود جا به جا نشده بود به جز پنجره که گویا چیزی اونو شکسته بود و شیشه خورده ها روی زمین ریخته بودند. حسش میگفت که اینجا هم اتفاقی افتاده و مربوط به ماجرای جودی و دوستانش هست. یهویی چشمش به برگه ای قرمز رنگ افتاد که کف سالن افتاده بود و روی آن گرد و خاک نقش بسته بود. به سمت برگه رفت و اونو برداشت و کمی با دست تمیزش کرد و درحالی که رویش چراغ گرفته بود آرام اونو زیر لب خواند. بعد از تمام شدن نامه فهمید که دقیقا اون مرد نقاب دار همین جوری که به خودش نامه فرستاده بود به جودی و دوستانش نیز می فرستاده و اون هارو می ت*ر*س*ا*نده. نامه روی زمین انداخت و تصمیم گرفت که حتما با پلیس محلی صحبت کند بلکه چیزی از پرونده جودی به دست بیاورد. فردا اول وقت باید به اداره پلیس می رفت. حتی اگر مایکل مانعش می شد باید میرفت. یهویی یادش آمد که مایکل را خیلی وقت است تنها گذاشته و حتما تا الان نگرانش شده. دوباره به انباری بازگشت و از آنجا خارج شد و زود خودش به کلبه رساند. همین که به پایین پله های کلبه رسید از خستگی ایستاد تا کمی نفس بگیرد.

که مایکل با چراغ قوه و کاپشن از کلبه خارج شد و با تعجب نگاهش بهش افتاده بود. _تو اومدی؟ فکر کردم گم شدی یا چیزیت شده که طولش دادی. _معلومه انگار میخواستی بیایی دنبالم. _آره چون هرچی به تلفنت زنگ میزدم برنمیداشتی یا می گفت که در دسترس نیست. _فقط رفته بودم یکم توی جنگل قدم بزنم. _توی این هوا؟. _آره تازه یه چیزایی هم اتفاقی گیر آوردم. _چه چیزی؟. _کلبه دوست جودی، یه نامه داخلش افتاده بود دقیقا مثل اونی که مرد نقاب دار فرستاده بود و همینجور معلوم بود اونجا درگیری ای پیش اومده بوده که ازش جان سالم به در بردند. فردا هم میرم اداره پلیس بلکه چیزی بفهمم. _تو باید به جای دانشجوی معماری کارآگاه می شدی. _ راستش بچگی هم آرزوم بود ولی بعدش بخاطر پدر و مادرم معماری رفتم. _بیا داخل خیلی سرده. _باش. از پله ها بالا رفت و همراه با مایکل داخل کلبه شد.

تاریخ:۱۷، اکتبر، ۲۰۲۱ بعد از بازگشت به شهر اولیویا در اولین فرصت ممکن همراه با مایکل به اداره پلیس محلی رفت و آنجا با افسر پلیس کوپر در دفترش دیدار کرد. درحالی که افسر کوپر پشت میز نشسته بود و درحال مشاهده پرونده ای بود سر صحبت را با اولیویا باز کرد. _بفرمایید خانوم کمکی از من بر میاد؟. _سلام افسر..._کوپر، افسر کوپر هستم. _راستش راجب یک ماجرایی میخواستم باهاتون صحبت کنم. پرونده توی دستش را روی میز گذاشت و اشاره کرد که بر روی صندلی بنشیند._بفرمایید گوشم با شماست. نگاهی کوتاه به مایکل کرد و باهم نشستند. _راستش راجب یه پرونده که مربوط به چندماه پیش هست میخواستم باهاتون صحبت کنم راجب جودی دانل هست. _هی خدا!. با حرص نفسی بیرون داد و با انگشت سبابه و شست بین دو ابرویش کمی ماساژ داد. _نسبتی باهاش دارید؟. _بله دختر عموش هستم. _چرا اومدی دنبال پرونده ای بدونی که چندماهه رها شده. ناباورانه با تعجب پرسید: _رها شده؟. _بله خانوم جوان بعد گ*م شدن جودی و دوستانش دیگه هیچ کارآگاهی حاضر نشد تا پرونده اش حل کند. _ولی چرا؟ علتی داره؟. _من نمیدونم ولی از پذیرش این پرونده سرباز می زنند و اینکه حتی مدارک و شواهدی کمی وجود داره درمورد این پرونده و معلوم نیست چه کسی اونو د*ز*د*ی*ده.

_شما راجب این پرونده و گم شدنش چیزی نمی دانید؟. _چرا علاقه مندی بدانی؟ حتما مثل جودی که دنبال دوستش بود و خودش به این سرنوشت دچار کرد توهم میخوای دنبالش بگردی؟. _خب راستش آره میخوام خودم پرونده اش حل کنم و عامل این ماجرا رو گیر بیاندازم ولی به کمک شما هم نیاز دارم. _به نظرم بهتره بیخیال این ماجرا بشوید و برید به زندگیتون برسید چون فایده ای نداره. _لطفا بهم بگید چی از این اتفاقاتی که برای جودی و دوستاش افتاد می دانید ازتون خواهش میکنم افسر برای من خیلی مهمه. _لطفا برید خانم جوان وقتی برای این کارها ندارم. اولیویا عصبی بلند شد. _من فقط ازتون یه توضیح میخوام. _متاسفم ولی نمیتوانم بهتون چیزی از اطلاعات درون پرونده بگم. مایکل که دید فایده ای نداره و جواب نمیده بازوی اولیویا گرفت تا اونو با خودش از اتاق خارج کند.

اولیویا با عصبانیت تند دستش از دست مایکل خلاص کرد. _ولم کن مایکل، من خوب سعی کردم با آرامش ازتون درخواست کنم ولی شما اونقدر بی اهمیت هستید نسبت به انجام وظیفتون که نتوانستید جودی و دوستانش نجات بدید که ن*م*ی*رند. _پس میخوای بدونی که چی شد؟ توهم برو مثل جودی خودت توی دردسر بیانداز تا به عاقبت اون دچار بشی؛ حتی اگر چیزی از حقیقت بگم دوباره جان خودت به خطر خواهی انداخت پس بهتره بری به کار و زندگی عادیت برسی و بیخیال این ماجرا بشی. _بیا بریم مایکل بودن اینجا هیچ کمکی نمیکنه. عصبی به سمت در رفت و بازش کرد، قبل از اینکه خارج بشود کمی سرش چرخاند و برای باری دیگر نگاهی به افسر کوپر کرد و عصبی از آنجا خارج شد. مایکل بخاطر این رفتار اولیویا از افسر کوپر عذرخواهی کرد. _لطفا ببخشیدش اون همیشه یکم زود جوشه. _مهم نیست، اونم مثل جودیه فقط حواست بهش باشه سعی کن منصرفش کنی که بیخیال این ماجرا بشه. _تلاشم میکنم، روزخوش. _همچنین. مایکل از اتاق خارج شد و به دنبال اولیویا راه افتاد که داشت به تندی راه می رفت و خشم و عصبانیت از رد شدن درخواستش کل وجودش گرفته بود. مانند آتشفشانی که هرلحضه ممکن بود فوران کند می ماند.

مایکل تند تند پشت سرش دنبالش می آمد. _اولیویا، یه لحضه وایستا. _لطفا هیچی نگو خیلی عصبی ام. _وایستا یه لحضه بزار حرفم بزنم. _نمیخوام به حرف کسی گوش کنم. همونجور فقط به سمت خیابان می رفت بدون اینکه توجهی به سبز شدن چراغ راهنمایی کند. ماشینی داشت به سرعت به سمتش می آمد مایکل با دیدن ماشین زود دست اولیویا گرفت و اونو به عقب کشاند تا با او برخورد نکند. ماشین به محض رسیدن با سرعت زیادی جلوی اولیویا عبور کرد. او با دیدن این لحضه از ت*ر*س ش*و*که شد و نگاهی به چهره مایکل کرد که اونو در آ*غ*و*ش ک*شیده بود. _حواست باشه دفعه بعدی که عصبی هستی خودتم ممکنه به ک*ش*ت*ن بدی مگه نشنیدی که افسر چی گفت جودی هم مثل تو بود. _پس چیکار کنم اگر اون مرد رو گیر نیاندازم؟ بیخیالش بشم؟. _میدونم این رو نمیخوای ولی شاید بهتر باشه. _نیست بیا بریم هتل کمکم‌ کن یه نقشه برای اون لع*ن*ت*ی بکشم دو هفته هست اینجاییم ولی هیچ کاری نکردم. _باشه. قبل اینکه از خیابان عبور کند صدای پیامک تلفنش توجهش جلب کرد. _یه لحضه. تلفنش از توی جیبش در آورد و پیامک باز کرد و زیر لب متن را خواند. 《 تیک تاک! تیک تاک! داره کم کم زمان بازی میرسه مراقب اطراف خود باشید.》. _ت*ف ت*و ش*انس دوباره قراره سر و کله اش پیدا بشه بیا زود بریم. _چی؟. _همون مرد نقاب دار میخواد یه کاری بکنه باید بریم هتل قبل اینکه همینجا کاری بکنه. _باشه ولی اون بخواد توی هتل هم میتونه بیاد. _ولی اونجا یه چیزی برای دفاع داریم. اولیویا دستش گرفت باهمدیگر به سمت هتل دویدند.