رمان بازی گرگ و گوسفند pt9

نگاهی به اطرافش کرد، توی اتاق بود و هوا روشن شده بود. نگاهی به ساعت مچی اش انداخت، ساعت ۷ بود و اولیویا هنوز خوابیده بود. ملافه رو رویش درست کرد و آروم پیشانی اش ب*و*س*ید. از روی تخت در اومد و رفت تا صورتش بشوید. هنگام شستن صورتش هربار که آب به صورتش می زد اون سکانس از خواب جلوی چشمانش می اومد. با استفاده از حوله ای که کنار آینه آویزان بود دست و صورتش خشک کرد. دوباره به اتاق برگشت. امروز جمعه بود و هیچ کاری نداشت بیخیال بیدار شدن اولیویا شد تا کمی بخوابد. لباس ورزشی اش تنش کرد و تنهایی برای پیاده روی از هتل خارج شد. توی خیابان آرام می دوید و با هندزفری به آهنگ گوش می داد. هوای سرد صبحگاهی گونه ها و دستش را سرخ کرده بودند و کمی نفس نفس می زد. به سمت پارک رفت و اونجا کمی ایستاد تا نفس بگیرد و دوباره به راه بیافتد، هیچکسی در آن هوای سرد زمستانی بیرون نبود.

بعد کمی نگاهی به اطرافش کرد و چشمش به همان مرد مرموز افتاد که از دور درحال نگاه کردن به او بود و مانند رویایی که دیده بود چ*ا*ق*و در دست داشت. سر جای خودش خشکش زده بود و نگاهش می کرد. برای لحضه ای سرش را به طرف دیگری چرخاند تا ببیند آیا کسی دیگر آنجاست یا خیر، دوباره با برگرداندن سرش به سمت اون مرد مرموز اون رو در جایی که ایستاده بود ندید. مطمئن بود که توهم نزده و واقعا اون مرد آنجا حضور داشته. نمی دانست باید چیکار کند؛ نمی دانست که اکنون باید آنجا را ترک کند یا خیر، فقط در جای خود ایستاده بود. ناگهان دستی بر روی شانه اش نشست؛ با ت*ر*س زود به پشت سرش برگشت و با آن مرد چشم در چشم شد، در آن لحضه از ت*ر*س کم بود نفسش باایستد. هنوز دستش روی شانه اش قرار داشت و چ*ا*ق*و در دست راستش محکم گرفته بود. از این میزان نزدیکی ترس و و*ح*ش*ت به بدنش رخنه کرده بود و می توانست به ت*ر*س*ن*اک بودن آن مرد پی ببرد. به چشمان سیاه ت*ر*س*ن*اکی که پشت ماسک پنهان شده بود زل زده بود و زبانش سنگین شده بود و نمی توانست چیزی بگوید، قلبش مانند طبل به قفسه سینه اش می کوبید.

نگاهش را به سمت چاقو برد و با دیدن حرکت کردن دست اون مرد برای فرو کردن چ*ا*ق*و در ب*د*ن*ش ناخودآگاه با حرکتی سریع با زانو به ش*ک*م*ش ض*ر*به زد و پا به فرار گذاشت و با تمام توان می دوید. اون مرد از درد کمی خودش مچاله کرد ولی به دنبالش افتاد تا اونو بگیرد. همان جور که با سرعت و پشت سرش دنبالش می کرد و از پارک خارج شدند. از شدت دویدن مایکل داشت کم کم قفسه سینه اش درد می گرفت. باید خودش را به جای امنی می رساند و توی این وضعیت هتل گزینه بدی ممکن بود باشد چون امکان داشت جان اولیویا را با خود به خطر بیاندازد. چون روز تعطیلی بود حتما اداره پلیس هم الان توی این وقت از صبح بسته بود. چشمش به ساختمان نیمه ساختی افتاد که کسی آنجا نبود. زود به داخل آنجا رفت و دنبال مکانی برای پنهان شدن گشت. چشمش به بشکه های بزرگی افتاد و داخل یکی از آنها که خالی بود پنهان شد. و دستش روی دهانش قرار داد تا صدایی ناخواسته ایجاد نکند.

گوشش تیز کرده بود و مانند خرگوشی از ترس ش*ک*ا*ر شدن آماده انجام هر واکنشی بود. با رسیدن اون مرد به طبقه اول خیلی آروم و با احتیاط قدم هاش بر می داشت و جلو می رفت و اونجارو با چشماش رصد می کرد. چ*ا*ق*و*یش محکم توی دستش گرفته بود و ماهرانه می چرخاند. آرام به سمت کیسه های سیمانی که در گوشه ای بودند رفت و با حرکتی سریع پشت اون ها رفت ولی کسی رو ندید؛ نگاهش به بشکه ها افتاد. آرام به سمتشون رفت ولی قبل رسیدن بهشون پایش روی تکه سنگی خورد و صدا تولید کرد؛ مایکل زود صدا به گوشش رسید. حالا باید دنبال راه فراری می بود تا از دست او نجات پیدا کند. تنها چیزی که به سرش زد این بود که بشکه را بندازد و قل بخورد. محکم خودش به بشکه زد و با بشکه روی زمین افتاد و محکم دوباره به بشکه زد تا به حرکت در بیاید. ولی با به حرکت افتادن بشکه آن مرد زود سر راهش قرار گرفت و با پا بشکه را نگه داشت. مایکل که خیلی ت*ر*س*یده بود زود خودش از داخل بشکه خارج کرد و به سمت راه خروج دوید. اون مرد عصبی با پا بشکه را به جلو پرت کرد و به دنبالش افتاد. مایکل همان جور که فرار می کرد برای اینکه نگاهی به پشت سرش بیاندازد سرش را چرخاند ولی پایش لای میل گردی گیر کرد و به روی زمین افتاد و مچ پایش از جای در رفت.

از درد شدیدی که به پایش وارد شده بود فریادش به هوا رفت. ولی با هر زوری بود بلند شد و با پای درد لنگ لنگان از آنجا فرار کرد. اون مرد وسط راه منصرف شد، ایستاد و از دور به رفتنش نگاه می کرد. با هر زوری بود مایکل خودش به هتل رساند و با رسیدن به در اتاق به علت د*ر*د شدید، تحملش از دست داد و بر روی زمین افتاد. با دست تند تند به در می کوبید. بعد چند ثانیه اولیویا با ت*ر*س در باز کرد و با مایکل روی زمین افتاده مواجه شد. خم شد و دستانش گرفت و با ت*ر*س نگاهش می کرد. _چرا اینجوری شدی؟ این چه حالیه؟. _بریم داخل توضیح میدم بهت. مایکل دستای اونو محکم گرفت و با کمکش بلند شد و دست راستش روی شانه او انداخت و با کمکش به داخل اتاق رفت. اولیویا اونو آروم روی تخت گذاشت و پشت کمرش بالشتی قرار داد و اونو آروم تکیه داد.

مایکل از درد به خودش می ن*ا*ل*ید. اولیویا آروم کفش هایش در آورد و شلوارش کمی بالا کشید و نگاهی به پایش انداخت. قسمتی که آسیب دیده بود کب*و*د شده بود و کمی ورم کرده بود. _ اخ اخ نکن د*ر*د میکنه. _ چجوری اینجور شده؟ زمین خوردی؟. _آره. _چرا احتیاط نمیکنی موقع...هنوز اولیویا حرفش تمام نکرده بود که مایکل وسط حرفش پرید. _همون مرد افتاده بود دنبالم. با این حرف اولیویا با ش*و*که و و*ح*ش*ت نگاهش کرد. _چی؟!. _آره اون مرد افتاده بود دنبالم تا منو ب*ک*ش*ه ولی تونستم با هر زوری بود از دستش فرار کنم. بعد اتمام حرفش نگرانی های شدید اولیویا شروع شد و شروع به سوال پرسیدن کرد. _چرا صبح بیدارم نکردی همراهت بیام؟ چرا تنهایی رفتی که اینجوری بشه؟ اگر می*م*ر*دی چی؟. مایکل که اعصابش کمی داغون بود با صدای نسبتا بلندی داد زد. _نخواستم چیزیت بشه دیگه بس کن نگران نباش من خوبم.

چالش: آیا تا اینجا از روند ماجرا راضی هستید؟ پاسخ دادن واجبه ها😊