رمان بازی گرگ و گوسفند pt5

تاریخ: ۶، اکتبر، ۲۰۲۱ فردای اون شب اولیویا آماده شد و با تاکسی به دانشگاه گُلدنِیل رفت و بعد از انجام تمامی مراحل انتقالی سر کلاس هایش حاضر شد و بعد از تمام شدن کلاس هایش پیاده به سمت ایستگاه اتوبوسی که در آخر خیابان قرار داشت حرکت کرد. توی راه مردی عجیب با نقاب دید که از دور در سمت دیگر خیابان ایستاده و اونو مشاهده میکند. ترسی عجیب به جانش افتاده بود و حسش می گفت که باید فرار کند. کیفش را محکم تر گرفت و قدم هایش تندتر کرد. دوباره جلوتر به جایی که مرد ایستاده بود نگاه کرد ولی این بار خبری ازش نبود. نفس راحتی کشید و خود را به ایستگاه رساند و روی صندلی نشست، اما هنوز ترس در دلش بود و با احتیاط به اطرافش نگاه کرد. بعد از اینکه حس کرد خطر رفع شده نگاهی به ساعت مچی چرمش انداخت، ساعت نزدیک ۱۲ بود.

نگاهی به زنی که کنارش نشسته بود کرد، همراه خودش یک دختر بچه حدودا ۵ ساله ای داشت که شباهت زیادی به او داشت. لبخندی به دخترک زد و از توی کیفش یک آبنبات در آورد و به سمتش گرفت. دخترک قبل از اینکه برای گرفتن آبنبات اقدامی کند نگاهی به مادرش کرد. با دیدن لبخند رضایت مادرش لبخند دلنشین کوچکی زد و آبنبات را از او گرفت. _از خانوم تشکر نمیکنی دخترم؟. دخترک با صدایی نازک و آرام لب زد. _خیلی ممنونم خانوم. لبخندی روی لب اولیویا نقش بست و با ملایمت و مهربانی گفت: _خواهش میکنم عزیزم.

غیر از این سه نفر کسی دیگر اونجا بود. با رسیدن اتوبوس هر سه سوار شدند؛ اتوبوس تقریبا خالی بود. اولیویا نزدیک به در نشست تا در صورت رسیدن زودتر پیاده شود. بعد از حدودا بیست دقیقه اتوبوس توی ایستگاهی نزدیک به هتل ایستاد و اولیویا بعد از حساب کردن کرایه کیفش را روی شانه اش درست کرد و پیاده شد و به هتل رفت. با رسیدن به اتاق با دست به در زد و بعد از چند ثانیه مایکل در باز کرد. _خسته نباشی خانوم دانشجو. _ممنون. اولیویا که حسابی خسته شده بود کیفش را روی تخت انداخت و خودش هم کنارش دراز کشید. با دست موهای بازش را از پشت گردنش بیرون کشید و روی تخت انداخت.

_حسابی به نظر خسته شدی. _خیلی، یه بویی میاد. چیزی پختی؟. _خب نه اینبار سفارش دادم، پاستا و کوفته قلقلی هست. _خودت خوردی؟. _نه هنوز، دست و صورتت بشوی و بیا بخوریم. _من الان اشتها ندارم خودت بخور بعدا میخورم. _باشه هرجور مایلی. مایکل تنهایی پشت میز غذاها نشست و برای خودش غذا کشید و شروع به خوردن کرد. در حین غذا خوردن هم صحبت می کرد. _امروز چطور بود؟. _خوب بود فقط یکم خسته شدم. _عادت میکنی. _آره کم کم عادی میشه. _بیا بخور سرد میشه. اولیویا به بغل دراز کشید و گفت: _مزه اش خوبه؟. _هوم خوبه.

_نظرت چیه بریم یک نگاهی به خانه جودی بی اندازیم؟ زود هم برمی گردیم. _چرا میخوای بری؟. _بخاطر پیدا کردن سرنخ دیگه! به هرحال یکی از علت هام برای انتقالی گرفتن به اینجا پیدا کردن اون بوده بهت گفته بودم راجبش. _خیلی خب باش ولی اگر میدونم تهش خودت توی یک دردسر بزرگ می اندازی که راه فراری ازش نیست. _هرچی بشه از پسش بر میام. _از این فاز نترس بودنت که گاهی میاد سراغت خیلی میترسم دختر، رسما خودتو میخوای به فنا بدی. _میدونی که خیلی از این کارهای خطرناک قبلا کرده ام. _آره تو دبیرستان اگر منظورته خوب یادمه. _پس نترس فقط اگر دلت میخواد کمکم کن. _مگه الکی باهات اومدم؟ اومدم که همراهت باشم دیگه، اومدم که کمکت کنم و تنهات نزارم.

_خب خوبه پس چیزایی که فکر میکنی واسه یک د*ز*دی خوبه بردار. _مگه قراره د*ز*دی کنیم؟. _نه ولی خب کارمون کمتر نیست. _اوف باش خب باید بریم بخریم چون من همراهم فقط یه چراغ قوه هست. _خب باشه بریم. _الان؟. _نه پس وقت گل نی. _اوف که بخاطر همین زبونته کسی حرفت نمیشه. _دختر باید زبون داشته باشه نه لال و تو سری خور. _باشه خانوم زبون دراز. _حرف زدن کافیه کوله خالی اگر داری بیار که باید کلی وسیله توش بزاریم. مایکل کوله پشتی ای که با خودش به باشگاه می برد خالی کرد و وسایل داخلش توی چمدانش گذاشت. _همین خوبه فکر کنم. _آره. _این نزدیکی مغازه هست اینجور وسایل واسه تعمیرات داشته باشه؟. _یکی دیروز توی راه دیدم زیاد دور نیست. _باش بریم که بیشتر وقت تلف نکنیم.

هردو از هتل خارج شدند و به سمت مغازه وسایل تعمیرات فروشی رفتند و مایکل چیزایی که فکر می کرد بر می داشت و توی سبد می گذاشت.از انبر دستی تا سیم چین و باتری و... بعد از خرید تمامی وسایل مورد نیاز پیاده به سمت خانه جودی راه افتادند. بعد از رسیدن به نزدیکی خانه قبل از عبور از خیابان و رفتن به سمت خانه اولیویا نگاهی به اطراف کرد. هیچ موجودی توی خیابان پر نمی زد و آفتاب ظهری گرمای خود را به زمین می تاباند. با عبور به سمت دیگر خیابان و رسیدن به جلوی خانه اولیویا مکثی کرد و جو سنگین سکوتی که بر آنجا حکم فرما بود حس می کرد. _مطمئنی میخوای امروز انجامش بدی؟. با قاطعیت به سوالش پاسخ داد. _آره. نفس عمیقی کشید و اولین قدمش را برداشت و به سمت در رفت.

_دستکش هارو در بیار. مایکل امرش اجرا کرد و دستکش هارو از توی کوله در آورد و بهش داد؛ بعد از پوشیدن دستکش ها آروم دستگیره در را گرفت و اونو پیچید ولی در قفل بود. _قفله. _چطوره در پشتی امتحان کنیم؟. _نظر بدی نیست. دوتایی محتاطانه به سمت حیاط پشتی رفتند و بعد از عبور از نرده ها به سمت در پشتی رفتند و در کمال شگفتی در باز بود. در با صدای قیژی تقریبا بلند باز شد ولی قبل از اینکه داخل بشوند متوجه ردپای گلی ای شدند که در جلوی در بود و نشان می داد کسی زودتر از آنان وارد شده.