ما همه با هم هستیم 𝐏⁴

ملودی گفت: هانا بیا اینجا. هانا و ملودی با هم کمکش کردن تا حموم بره. سندی براش یه دست لباس آورد. آلیس غذاشو باهاش نصف کرد و نورا هم زخمشو تمیز کرد و براش بانداژ کرد. تنها خوبی ای که عذاب های این سه سال براشون داشت این بود که روحیه همیاری و کار گروهی پیدا کرده بودن. دیا گفت: لیا چی شد؟ چی کارت کردن؟ لیا نفس عمیقی کشید و گفت: ترجیح میدم حرف نزنم. دیا با کج خلقی گفت: خیلی خب باشه.(اسلاید بعد)

روز بعد.... حدودا ساعت ۴ ظهر بود و بچه ها داشتن تکالیفشونو انجام میدادن. ملودی گفت: هی بچه ها! املای این کلمه چجوریه؟ اصلا نمیفهمم. دست به دست بچرخونبن. سولگی گفت: بده بببینم. ملودی دفترشو پرت کرد سمتش. توش نوشته بود:«نظرتون چیه فرار کنیم؟ بنویسید اینجا. فقظ تابلو بازی درنیاریدا.» سولگی به ملودی نگاه کرد و یه چیزی نوشت و دفتر همینظوری دست به دست شد. سولگی نوشت:«ما که از خدامونه ولی چجوری؟» نورا نوشت:«با این وضعیت لیا؟ میتونیم؟» لیا نوشت:«فکر خوبیه. سه شنبه هفته دیگه تایم آشپزی ماست. اون روز چطوره؟» کلی نوشت:«وای بلاخره از دست آزمایشای ژنتیکی کوفتی خلاص شدممم.» دیا نوشت:« یه انبار بزرگ با کلی وسایل توی آشپز خونس. میتونیم از اونجا وسیله بر داریم.» آلیس نوشت:«۸ روز وقت داریم خب؟ من و نورا و سولگی و هانا میتونیم کیسه پارچه ای درست کنیم.ما کلاس خیاطی تو برناممون داریم» هانا نوشت:«آره ما میتونیم.» سندی نوشت:«باید یه مدیر برنامه داشته باشیم.» میا نوشت:«نورا مدیر برنامه خوبیه.» هر کی که برگه رو می گرفت اظهار نظر ساختگی ای درباره املای کلمه ای که اصلا وجود نداشت می کرد. در آخر ملودی برگه رو گرفت و گفت: فکر کنم املای درستشو فهمیدم. و برگه رو توی سطل آشغال پاره پاره کرد و گفت: دفترم خیلی شلوغ شد باید یه جای دیگه بنویسم. همه ی اینکار ها به خاطر دوربین نصب شده توی اتاق بود. ملودی گفت:...(اسلاید بعد)

ملودی گفت: موافقین همیشه اینکارو کنیم؟ نورا هم مدیریت کنه؟ همه به نشونه مثبت سرشون رو تکون دادن. دوشنبه.....

از خط داستانی راضی این؟ شخصیتا نظری ندارن؟ فقط آلیس بیا پی وی کارت دارم

از خط داستانی راضی این؟ شخصیتا نظری ندارن؟ فقط آلیس بیا پی وی کارت دارم