ما همه باهم هستیم 𝐏²

لیا که هنوز عصبی و شاکی بود، گفت: اونا همچین فکریو میکنن. توهم توطئه دارن. نورا گفت: کوتاه بیا دیگه. صدای میکروفون اومد و سرود ملی پخش شد. اخمای همه تو هم رفت. چند دقیقه بعد صدای باز شدن دریچه اومد. تخته های مشکی از در وارد شدن و توی اتاق اومدن. میا که از همه به در نزدیک تر بود گفت: هی! اینجارو! برنامه هامون اومدن! اونا وارد سال جدید شده بودن و طبق انتخاب ها و امتحاناشون انتخاب کلاس کرده بودن که البته برنامه سال اول برای همشون شبیه هم بود. بچه ها سریع دویدن و برنامه هاشونو برداشتن. آلیس که دنبال برنامه خودش میگشت، یکی از برنامه ها رو برداشت و گفت: سولگی! جدی جدی تو روابط اجتماعی برداشتی؟ سولگی بهت زده گفت: هویییی! برنامه من دستت چیکار میکنهههه؟ بدش ببینم. آلیس با لبخند شیطانی گفت: خیلی خب بابا. و دادش به سولگی. چند دقیقه بعد زنگ اعلام خواب اومد و خاموشی! موقع خواب همه داشتن به برنامه فرداشون فکر می کردن. کارایی که باید بکنن!(اسلاید بعد)

دوباره صدای زنگ لعنتی شروع روز اومد. هر کس به خودش مشغول بود. همه داشتند موها و لباساشونو مرتب می کردن. بلاخره در باز شد و بچه ها به ترتیب اسم صف بستن.ناظم ها گروهی از مرد ها بودن که بچه ها رو به طرف دستشویی هدایت می کردن،بهشون یه نصف ساندویچ برای صبحانه می دادن و و بعد هم میفرستادنشون به کلاس هاشون.کار همیشگیشون بود. همه گروه ها در کلاس ها، سالن امتحانات و حیاط یکی بودن ولی حق ارتباط با هم رو نداشتن و هر گروه با نشان مخصوصی که روی سینشون وصل شده بود شناخته میشدن و نشان اتاق ۲۷ دو تا خط بنفش و آبی بود. کلاس های بچه ها از ۸ صبح تا ۳ بعد از ظهر بود و ۴ تا زنگ تفریح ۱۲ دقیقه ای داشتن. تا همینجا کافیه، به ادامه داستان برسیم. بچه ها صف شده بودن و مرتب وایساده بودن. یکی از ناظم ها گفت: راه بیفتید. بچه ها راه افتادن و وقتی از اتاقشون خارج شدن، مرد دستور داد که وایسن و بعد گفت: لیا کدومتونه؟ لیا دست بلند کرد و گفت: من. من لیا ام. مرد دست برد سمت موهای مشکی لیا و با آخرین توانش کشید. توی چشم های لیا اشک جمع شده بود و صداش در نمیومد و... ادامه دارد......

نظری؟ حرفی؟ چیزی داشتید بگید❤✨

ناظر عزیز منتشر نمیکنی؟ 🥹