اورثینک خوبه؟

جدیدا زیاد با اصطلاح اورثینک، به معنای زیاد فکر کردن روبه‌رو شدید. همه اورثینک کردن رو چیز بدی تلقی میکنن، و فکر میکنن اورثینک کردن یعنی همیشه زیاد فکر کردن به اتفاقات بد. اما آیا واقعا همینطوره؟

بیاید مغز آلبرت انیشتین رو در نظر بگیریم. مطمئنا به گوشتون خورده که وزن مغز انیشتین، سنگین‌تر از مغز بقیه انسان‌هاست. برای چی اینطوره؟ چون به مسئله‌های زیادی، خیلی زیاد فکر کرده؛ و یا به عبارتی "اورثینک" کرده.

من میتونم برای زمان خیلی زیادی به سوال‌هایی فکر کنم که بدردم میخوره؛ برای مثال حکمت خلق کردن ما چی بوده؟ (که برای یه مدت زیادی سوال خودم بود.) میتونیم اسم این رو "اورثینک کردن" بذاریم،بدون اینکه آسیبی به خودم بزنم!

حتی میتونیم بعضی اختلال‌های دیگه رو هم درنظر بگیریم. مثلا، افسردگی. افسردگی باعث میشه دید فرد نسبت به دنیا تغییر کنه و چیزایی رو ببینه که بقیه نمیبینن،همراه اینکه طرف مدت زیادی ناراحته. یا مازوخیسم بودن باعث میشه با وجود دردها هم بشه ادامه داد، با اینکه همراهش میل به خودآزاری میاد.