خاطره ی شیرین 1

امروز روزی بود که دوهی بالاخره به توکیو برمیگشت دلش برای خیابون ها و هوای توکیو تنگ شده بود، برای دوستاش و بیشتر از همه مایکی سرم رو به صندلی هواپیما تکیه داده بودم آهنگ گوش میدادم و سعی میکردم بخوابم هوا بارونی و به هوای شب رو قشنگ تر نشون میداد. هرچی بیشتر به توکیو نزدیک تر می‌شدیم خاطره های بیشتری برای من تکرار میشد، زمانهایی که با بچه ها تو همون پاتوق همیشگی می‌خندیدیم و قهوه می‌خوردیم، لبخند تلخی زدم چون دیگه نمیشد اونا تکرار بشن، مطمئنا بعد پنج سال، دیدار دوباره ازم متنفر میشن که بدون هیچ حرفی ناپدید شدم امروز سالگرد آشنایی من با مایکی روزی که من با یک فرشته آشنا شدم.

هواپیما ایستاد و من تو فرودگاه می‌چرخیدم به سمت خونه ی قدیمیم رفتم وقتی در رو باز کردم همه جا تاریک بود و خاک گرفته بود عین قبلا نبود قبلا اینجا جایی بود که تو بغل مایکی فیلم میدیدم و باهم میرقصیدیم و مسخره بازی در می‌آوردیم الان دیگه اون فضا نیست به سمت اتاقم رفتم و چمدون هام رو رو زمین ول کردم لباسم رو عوض کردم و قبل از هرچیزی خونه رو تمیز کردم همراه با آهنگ زمزمه میکردم و دستمال میکشیدم خیلی طول کشید ولی ارزش داشت حالا که کشو ها خاکی نبود لباسام و وسایلم رو چیشدم گشنه بودم یک اسنک ساده درست کردم و خوابیدم

مایکی امروز: امروز بیشتر از هر روزی دلم براش تنگ شده بود این پنجمین سالگردی بود که دیگه پیشش نیستم تا جشن بگیریم قلبم درد میکرد مغزم پر از سوالای مختلف بود زنده است؟حالش خوبه؟ سالمه؟ بهم فکر میکنه؟ خوشحاله؟ و هزاران سوال دیگه هر لحظه نگرانشم و بهش فکر میکنم دیگه دارم دیوونه میشم! اشک هام همینطور می‌ریختند و صورتم رو خیس کرده بودند بقیه هم ناراحت بودن ولی حس منو نداشتن میتسویا سعی می‌کرد منو آروم کنه ولی فایده ای نداشت دراکن و کازوتورا سعی میکردن حواس منو پرت کنن ولی فقط بدتر میشدم باجی هم خیره شده بود کاری نمی‌کرد چون میدونست الان چیزی جز اون نمیتونه حال منو بهتر کنه

چطور بود؟ ادامه بدم؟ حمایتم کنید کوچولوها✨🫧