Liminal

با هر برگ سفید دفترم،یاد تو میفتم

بر او ببخشایید، که او از درون متلاشیست.

او زخم هایش را به من نشان داد،درعوض به من اجازه داد وانمود کنم هیچ زخمی ندارم.

او دوست نداشت تنها بماند.افزون بر این،علاقه ای به بودن کنار مردم نداشت.