آدامس هایی ک ما رو یاد قدیم میندازن

آدامس آیدین دو سه دهه پیش حتی فضای بقالی‎ها هم فوتبالی بود. متولدین دهه 50 و 60 حتما آدامس‎هایی با عکس‌های بازیکنان فوتبال جام‌جهانی را خوب یادشان است که اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ وارد بازار ایران شد. این آدامس‌ها از ترکیه و پاکستان می‌آمد. آن روزها یکی از آرزوهای بچه‎های عشق فوتبال این بود که بتوانند صاحب بقالی شوند و همه آدامس‌ها را باز کنند و کلکسیونشان کامل شود. بعد هم که نسخه وطنی آدامس با عکس فوتبالی از راه رسید. آدامس‎های «آیدین» خیلی محبوب بود و عکس‎های جالبی از بازیکنان فوتبال آن زمان، در جام‌های جهانی ۱۹۸۶ و 1990 و 1994 و جام ملت‎های اروپای ۱۹۸۸ و 1992 در خود داشت.

آدامس‎ خرسی آدامس خرسی را حتما خوب یادتان هست، همانی که روی بسته‎اش یک خرس سیاه در حال بادکردن آدامس‌بادکنکی بود. همانی که ما با خریدنش ذوق می‎کردیم و مادر و پدرها کلافه می‎شدند، از بس برچسب اش را به پشت دست و بازو و صورت و کلا هر نقطه‎ای که خالی گیر می‎آوردیم، می‎چسباندیم. سیستمش هم این‎طوری بود که باید اول محل موردنظر را خیس می‎کردیم (معمولا هم با آب دهان) بعد عکس را روی آن می‎گذاشتیم و فشار می‎دادیم تا ردش بماند. البته به همین راحتی هم نبود و قلق خاصی داشت؛ اگر از آب دهانمان زیادی یا کم استفاده می‎کردیم، برچسب نصفه نیمه چاپ می‎شد و حالمان را می‎گرفت.

آدامس‌های گرد و رنگی این آدامس‎ها که معمولا طعم شربتِ دیفن‌هیدرامین داشت، به‎صورت سه‎تایی توی بسته‎های پلاستیکی شفاف فروخته می‎شد و از لحاظ میزان شیرینی درصدر مضرترین مواد برای دندان به‎شمار می‎رفت. شفاف بودن بسته‎ این آدامس‎ها بی‎دلیل نبود و آپشن محسوب می‎شد، چون می‎توانستیم رنگ آدامس مان را خودمان انتخاب کنیم. البته سایز این آدامس‌ها هم گزینه دیگری بود که ما را شیفته خودش می‎کرد. قدیم‌ها اندازه آدامس با میزان محبوبیت اش ارتباطی مستقیم داشت؛ محبوب‏ترین آدامس‎هم آن‎هایی بودند که برای جویدنشان مجبور بودیم دهانمان را اندازه کروکودیل باز کنیم و حسابی بادکنکی بودند.

آدامس شیک آدامس شیک، یکی از بی‎اد عاترین‎ها در زمان خودش بود. نه بسته‎ بندی پررنگ و لعابی، نه تنوع طعمی و نه برچسبی و نه اصلا هیچی! کلا سه تا طعم دارچینی و نعنایی و موزی داشت، دوتا طعم اولی از فرط تند و تیزی مخصوص بزرگ ترها بود و موزی‎اش، محبوبِ دلِ کوچک ترها. البته بچه‎ های دهه شصت خیلی یادشان نمی‎آید آدامس شیک را خودشان خریده‏ باشند؛ همیشه یا از بقال محل به‎ عنوان بقیه پول دریافت می‎کردند یا از مادربزرگشان به‎ عنوان جایزه ظهر خوابیدن و سروصدا نکردن. مشابه خارجی و لاکچری آدامس شیک، آدامس PK بود با یک بسته بندیِ نارنجیِ دلربا.

آدامس ماشینی و دایناسوری طرفدار این مدل آدامس، بیشتر پسر ها بودند. نکته جالب این جا بود که قدرت ماشین در عکس ذکر شده بود و همین موضوع، باعث کل کل بین پسرها بود و معمولا صحبت با این جمله شروع می شد که: «من می‌خوام بزرگ شدم از این ماشین ها بخرم!» بعد صحبت به چند اسب بخار بودنِ قدرت ماشین و سرعت اش می رسید و در نهایت دعوا می شد! از دیگر آدامس‌های موردعلاقه پسرها، «دایناسوری» بود که توی بسته‌اش، تصاویری از دایناسورهای گیاه‌خوار و گوشت‌خوار و اطلاعات عجیبی درباره شان وجود داشت که خیلی هم پایه ی علمی نداشت!

جاذبه آدامسی شاید برایتان جالب باشد بدانید در کالیفرنیا، کوچه ای به نام «کوچه آدامس بادکنکی» وجود دارد که تبدیل به یک جاذبه توریستی شده است و روزانه تعداد زیادی مسافر از این کوچه بازدید می کنند و آدامس های رنگارنگ و جویده شده خود را به دیوار های آن می چسبانند. یک کوچه جالب و متفاوت که از زمان به وجود آمدن آن تا به حال، چندین برنامه تلویزیونی و مستند در موردش ساخته شده است.