اداب و رسوم کشور کره جنوبی

مردم کره جنوبی بسیار با اخلاق هستند .از مردم محافظه‌کار و خوش برخورد این کشور شاهد رفتارهایی خواهید بود که از نظر شما ممکن است بی‌احترامی تلقی شود اما در واقع بخشی از فرهنگ مردم کره به حساب می‌آید. مثلاً آنها عادت ندارند از کسی‌که در را برای آنها باز نگه داشته، تشکر کنند یا اگر به کسی تنه بزنند از او عذرخواهی نمی‌کنند.

کره کشور پرجمعیتی است و به واسطه تعداد کم دره‌ها و دشت‌هایی که در میان کوه‌های سنگی قرار گرفته، فضای ساخت و ساز کم بوده و در نتیجه جمعیت زیادی در فضاهایی کوچک زندگی می‌کنند. همین موضوع باعث شده برای سوار شدن به اتوبوس، آسانسور و غیره همدیگر را هول دهند. پس چنانچه این اتفاق برای شما هم افتاد به خود زحمت عذرخواهی ندهید

کره‌ای‌ها به لباس و پوشش خود خیلی اهمیت می‌دهند به طوری که حتی دخترهای محلی نیز به شدت اهل مد و موضوعات مربوط به آن هستند. پس حتماً به این مسئله توجه کنید که متناسب با جمعی که در آن هستید لباس بپوشید تا مورد بی‌لطفی قرار نگیرید. کت و شلوار تیره، پیراهن سفید و کراوات، لباس رسمی مردان و کت و شلوار، پیراهن یا بلوز و دامن برای زنان موجه است. پوشیدن لباس بدون آستین یا لباس تنگ چندان پسندیده نیست.

مردم این کشور یک زبان مشترک داشته و تقریباً هفتاد میلیون نفر در سراسر جهان به این زبان صحبت می‌کنند. ساختار زبان، گرامر و واژگان آن مشابه زبان ژاپنی بوده و بر حسب طبقه اجتماعی افراد جامعه به گویش‌های متفاوتی صحبت می‌شود اما به حدی به هم شبیه است که برای فهم آن دچار مشکل نمی‌شوید. مردم کره خود را یک خانواده می‌دانند و به یک زبان یعنی زبان کره‌ای صحبت می‌کنند. جمعیتی بالغ بر ۶۵ میلیون نفر در کره جنوبی و مناطق اطراف آن به این زبان حرف می‌زنند. کره از جمله کشورهایی است که بالاترین نرخ سوادآموزی را در جهان دارد و علت آن هم ماهیت آوایی زبان نوشتاری آنها است که در اواسط قرن پانزدهم اختراع شد. این سیستم نوشتن آوایی منحصر به فرد، هانگول نام دارد و برای بار اول که به آن نگاه می‌کنید به نظرتان از یکسری خطوط با زوایای ۹۰ درجه و دایره‌های کوچک تشکیل شده ولی یادگیری این زبان بسیار ساده است.

کره‌ای‌ها هنگام ملاقات یکدیگر، به هم تعظیم کرده و گاهی اوقات به‌جای آن به هم دست می‌دهند. شما برای آشناها می‌توانید سر تکان داده و به زبان کره‌ای به آنها سلام کنید. در این کشور مرسوم است که موقع ورود به خانه و بسیاری از رستوران‌های سنتی باید کفش خود را دربیاورید. در برخورد اول با یک فرد سالخورده احتمالاً از شما درباره سن، شغل و تحصیلات‌تان سوال می‌کند، حتی شاید از شغل پدر و مادرتان هم بپرسد. شما هم چنانچه تمایلی به پاسخ دادن نداشتید، می‌توانید با پاسخ‌های کوتاه از روی آنها بگذرید. از آنجا که مردم کره روی کف اتاق می‌نشینند و همان‌جا می‌خوابند پس اهمیت زیادی برای کف اتاق قائل هستند، در نتیجه به‌هیچ عنوان اتاق کثیف را تحمل نمی‌کنند و به همین دلیل غربی‌ها را وحشی‌های عقب مانده می‌دانند.

مردم این کشور انسان‌های به شدت مغروری هستند که گاهی اوقات به غرور ملی دو آتشه تبدیل می‌شود، پس مانند بسیاری از کشورها درست نیست در سفر به این کشور یک واقعه تاریخی را مطرح کنید که حاوی نکات منفی در مورد فرهنگ کره‌ای‌ها باشد. نمونه بارز این ملی‌گرایی را می‌توانید در رویدادهای ورزشی این کشور ببینید که هزاران نفر از طرفداران کره‌ای یک صدا تیم خود را تشویق می‌کنند. اوج ملی‌گرایی مردم وقتی به جوش می‌آید که اسم کشور ژاپن آورده شود چرا که ژاپن چندین بار به این کشور حمله کرده و تقریباً نیمه اول قرن بیستم آنجا را به عنوان مستعمره‌ی خود اشغال کرده بود. آنها حتی دریایی به نام دریای ژاپن را قبول ندارند و دریای بین کره و ژاپن را به عنوان دریای شرق می‌شناسند. در مورد جزایر مورد مناقشه‌ی دوکدو نیز اعتقاد راسخ دارند که این جزیره فقط و فقط متعلق به آنها است، پس هرگز در این مورد با آنها بحث نکنید.

غذا خوردن بخش مهمی از فرهنگ کره محسوب می‌شود و از آن برای شروع یک رابطه استفاده می‌کنند. هنگام غذا خوردن باید صبر کنید تا بزرگتر مجلس شروع کند. معمولاً در رستوران‌ها می‌بینید که مردم با صدای بلند حرف می‌زنند که این خود نشانه‌ی شاد بودن و لذت آنها از غذاهای خوشمزه است. هورت کشیدن نودل خیلی عادی است و نشان می‌دهد که شما از غذای خود لذت برده و از دست‌پخت آشپز راضی هستید. اگر می‌خواهید پول هدیه بدهید آنرا در پاکت بگذارید و برای انعام دادن در رستوران هم ادب حکم می‌کند آن را لابلای پول تا شده بگذارید و بدون جلب توجه به گارسون بدهید. البته اگر در رستورانی علامت انعام ممنوع را دیدید، نباید به هیچ عنوان انعام بدهید.

امیدوارم خوش ات اومده باشه منو فالو کن😉