درمورد نقاشی های معروف

چند تا از نقاشی های معروف حمایت یادت نره

نقاشی مونالیزا پس از بازسازی 6 میلیون دلاری موزه لوور در سال 2003 در یک اتاق جداگانه و تحت مراقبت اساسی قرار گرفت. زمانی که در سال 1815 مونالیزا را به لوور آوردند، افراد زیادی دل‌باخته او شدند، تا‌حدی‌که نامه‌‌های عاشقانه و هدایای بسیاری برای این نقاشی ارسال می‌شد و یک صندوق پست اختصاصی برای آن در نظر گرفته شد. علی‌رغم محبوبیت مونالیزا، افرادی هم بوده‌اند که از این نقاشی تنفر داشته و قصد نابودی آن را کرده‌اند. به‌طوری که در سال‌های 1956، 1974 و 2009 افراد مختلفی اشیا را به قصد نابودی نقاشی، پرتاب کردند. برخی از متخصصین باور دارند که ویرایش‌های نهایی این نقاشی هرگز اعمال نشده است و نقص‌های چهره مونالیزا (همچون ابرو) احتمالاً قرار بوده توسط داوینچی تکمیل شود. نقاشی مونالیزا گران‌ترین بیمه در بین آثار هنری را از آن خود کرده و این رکورد در گینس ثبت شده است. قیمت بیمه مونالیزا حدود 100 میلیون دلار است. در جنگ جهانی دوم نازی‌ها هر اثر هنری را که در سر راهشان قرار می‌گرفت، تصاحب می‌کردند، با‌این‌حال در آن زمان نگهبانان مونالیزا را تحت پوشش یک ماشین آمبولانس از خطر خارج کردند و دست هیچ کس به آن نرسید. مونالیزا به‌ندرت از حیطه حفاظت 24 ساعتی فرانسه خارج می‌شود اما در طول تاریخ، این اثر به سه کشور آمریکا، ژاپن و شوروی برای مدتی کوتاه متنقل شد و مورد بازدید میلیون‌ها نفر قرار گرفت. در بین تمام نقاشی های معروف جهان، مونالیزا احتمالاً بیشترین آمار کپی را به خود اختصاص داده است که در این نسخه‌های کپی شده تغییراتی جزئی مثل زنده‌تر شدن رنگ و یا حتی ویرایش چهره مونالیزا دیده می‌شود.

نقاشی شب پرستاره توسط ونسان ون گوگ کشیده شد؛ هنرمندی که در یک بیمارستان روانی بود و در زمان بستری بودنش این اثر هنری را خلق کرد. در طول زندگی ون گوگ، هیچ‌کس این اثر را آن‌طور که باید‌و‌شاید جدی نمی‌گرفت تا اینکه موزه هنرهای مدرن نیویورک این اثر را به نمایش گذاشت و در سال 1941 به یکی از پر طرف‌دارترین نقاشی های معروف تبدیل شد. ون گوگ، هنرمند نابغه هلندی، نقاشی را بر‌حسب تجربه آموخته بود. به‌طور کلی از کسی که با بیماری‌های ذهنی درگیر است، انتظار سخت کوشی نمی‌رود با‌این‌حال خوب است بدانید که ون گوگ در طول 10 سال کار هنری‌اش حدود 900 نقاشی کشید که در میانشان شب پرستاره بیشترین نقدها و توجه‌ها را به خود جلب کرده است. ون گوگ در کمال ناباوری نقاشی خود را به‌عنوان یک کار هنری موفق قبول نداشت و به اعتقاد خودش بیش از حد از آهنگ واقعی زندگی و طبیعت فاصله گرفته و غرق در مسائل انتزاعی شده است. با بررسی مدارکی مثل نامه‌هایی که ون گوگ به برادرش می‌نوشت چنین استنباط می‌شود که او به زندگی بعد از مرگ اعتقاد عمیقی داشته و به‌زعم خودش باید این زندگی را در میان ستاره‌ها جست‌و‌جو کرد.

شام آخر (The Last Supper) داوینچی در اواخر قرن نوزدهم، کشیدن تصویری را شروع کرد که امروزه در لیست نقاشی های معروف جایگاه ویژه‌ای دارد. شام آخر بیش از اینکه یک نقاشی باشد، یک تفسیر تصویری از واقعه‌ای مهم در آیین مسیحیت است. جزئیات این نقاشی به‌قدری موشکافانه طراحی شده‌ که بسیاری از مفسرین آثار هنری، خود را در کشف تمام آثارش ناکام می‌دانند. از رومیزی گره خورده در تصویر گرفته تا هارمونی رنگ لباس مسیح و کسی که در کنارش نشسته است یا حتی نحوه قرارگیری سر افراد، هیچ‌یک بی‌دلیل و تصادفی به این اثر اضافه نشده‌اند.

نقاشی معروف آفرینش آدم توسط میکل‌آنژ بین سال‌های 1508 و 1512 کشیده شده و نقاشی اصلی آن روی سقف کلیسای سیستین شهر واتیکان قرار گرفته است. این نقاشی همان‌طور که از نامش پیداست سعی در به تصویر کشیدن اولین انسان یا همان «آدم» را دارد و داستان خلقت آدم بر اساس کتاب آفرینش را نشان می‌دهد. سایه روشن و پیکر عضلانی برخی از کاراکترها بیانگر این است که هنرمند این نقاشی توانایی بالایی در تجسم تصاویر داشته است؛ در واقع هنر اصلی میکل‌آنژ مجسمه‌سازی بوده است. اگر اهل دقت در جزئیات باشید، هر شخصیتی که در این تصویر وجود دارد برای شما بسیار سؤال‌برانگیز خواهد بود. چیزی که تقریبا با یک نگاه به نقاشی آفرینش آدم می‌توان دریافت این است که خدا در سمت راست تصویر قرار گرفته و آدم در سمت چپ روی زمین لمیده است. پس از این دو مورد، زنی که خدا دست بر گردنش انداخته، سؤال‌برانگیز است. عده‌ای عقیده دارند که او حوا است و عده‌ای هم می‌گویند او به همراه کودکی کنارش، مریم مقدس و مسیح و خدا با قرار دادن انگشتش بر شانه آن کودک نوعی ارتباط بین مسیح و آدم را ایجاد می‌کند. چند نکته جالب که درباره این نقاشی باید بدانید به شرح زیر است: بنابر باور برخی از افراد، هاله‌ای از ابر یا پارچه قرمز رنگ که خدا در آن قرار دارد از عمد به شکل مغز تصویرسازی شده که بیانگر این موضوع باشد که مغز هر کس، خدای اوست. ضمن اینکه بعضی از مردم اعتقاد دارند که این لفاف قرمز به شکل رحم است و میکل‌آنژ خلقت را از این جهت به تصویر کشیده است. نقاشی‌هایی که بر سقف کلیسا هستند، علاوه‌بر موردی که معرفی کردیم، 300 قطعه دیگر را شامل می‌شوند که در مجموع حدود 500 متر مربع مساحت دارند. برخلاف بسیاری از نقاشی های معروف، ایده خلق این اثر با بی‌میلی خالقش همراه بود زیرا میکل‌آنژ اعتقاد داشت که مجسمه‌ساز است نه نقاش. پس از نقاشی شام آخر، خلقت آدم از نظر شهرت معروفترین نقاشی دنیا در زمینه روایات مذهبی است. جالب است بدانید که میکل‌آنژ موظف بود برای مقبره پاپ حدود 40 مجسمه بتراشد که این کار را نتوانست به پایان برساند. اما نقاشی کشیدن بر سقف کلیسای سیستین را در حدود 4 سال تمام کرد

نقاشی جیغ یک نمونه بارز از هنر مدرن برای عصریست که در آن زندگی می‌کنیم به همین دلیل، بسیاری از متخصصین نقاشی، جیغ را مونالیزای زمان ما می‌دانند. این نقاشی توسط هنرمند نروژی، ادوارد مونک، در سال 1893 کشیده شده است و مواد به‌کار‌رفته در آن شامل رنگ‌و‌روغن و پاستل است. مونک احساسات بسیار عمیقی داشت و این موضوع در نحوه استفاده او از رنگ‌ها کاملاً پیداست. او تا‌حدی نسبت به رنگ‌ها حساس بود که با یک تغییر رنگ در آسمان برای خلق شاهکار نقاشی جیغ، الهام گرفت. مونک درباره ایده این نقاشی گفته است روزی به‌همراه دوستانش روی یک پلی قدم می‌زد و خورشید در حال غروب کردن بود، ناگهان آسمان تغییر رنگ داد و پرتوهای سرخ رنگ توجه او را جلب کرد. رنگ آسمان در آن لحظه حس ترسی را که با شگفت‌زدگی آمیخته بود به مونک القا کرد و در پی این اتفاق، هنرمند اثر جیغ، حس کرد طبیعت در حال جیغ کشیدن است. این واقعه موجب شد که ادوارد مونک تصمیم بگیرد این اتفاق را به تصویر بکشد. بسیاری از مردم آنقدر تحت تأثیر «جیغ» قرار گرفتند که این اثر را به‌عنوان بهترین نقاشی جهان می‌شناسند. از نکاتی که درباره این نقاشی می‌توانیم مطرح کنیم، موارد زیر است: نقاشی جیغ از‌جمله نقاشی های معروف بوده که بارها در معرض دزدی و ربوده شدن قرار گرفته است. یک نسخه از این نقاشی از گالری ملی شهر اوسلو در سال 2004 دزدیده شد، اما چند ماه بعد توانستند آن را بازگردانند. برای یافتن این نقاشی جایزه 2 میلیون کرونی در نظر گرفته شده بود. به‌غیر از این نسخه از نقاشی جیغ، چندین نسخه دیگر از این نقاشی توسط ادوارد مونک کشیده شد. نام این اثر قرار بود «جیغ طبیعت» باشد اما این اتفاق نیفتاد و در جهان بیشتر با نام «جیغ» شناخته می‌شود. نقاشی جیغ یکی از نمادهای مشهور اضطراب در جهان است. برخی از متخصصین عقیده دارند که چشمان خالی فردی که جیغ میزند و شکل صورتش، از ظاهر مومیایی‌هایی که در موزه هستند الهام گرفته است.