چرا اصلا چیزی وجود دارد؟

پرسش‌های مرتبط با «چرا اصلاً چیزی وجود دارد» یا «چرا به‌جای هیچ چیز، چیزی وجود دارد» توسط فیلسوفانی مثل ابن سینا ، گوتفرید لایبنیتس، لودویگ ویتگنشتاین و مارتین هایدگر مطرح شده یا به آن پرداخته شده‌است،که این پرسش را «پرسش اساسی متافیزیک» می‌نامند.

این پرسش به طور کلی مطرح شده است و منظور چیز مشخص شده یا تعیین شده ای مثل وجود جهان،فرضیه ی چند جهانی،بیگ بنگ،وجود خدا،قوانین فیزیک و ریاضی،خود اگاهی و ... نمیباشد و این پرسش اساسا به عنوان پرسشی باز و متافیزیکی دیده میشود

در مقدمه گفته شد که میخواهیم وجود داشتن را بررسی کنیم. سوال اصلی این است که معنای وجود داشتن چیست؟ هستی یا بودن و وجود داشتن به طور کلی از وجود اشیا صحبت میکند و یکی از شاخه های اصلی و مفاهیم فلسفه است و برخی ان را به عنوان وجود مادی یا غیرمادی چیزی میشناسند و هستی مفهومی است که شامل تمام ویژگی های عینی و ذهنی میشود.

نخستین بار مفهوم وجود داشتن توسط پارمنیدس فیلسوف پیشاسقراطی که ابداع کننده ی علم منطق بود، مطرح شد و او وجود را به(آنچه که هست) مطرح و تعریف میکند.به همین دلیل برخی او را پایه‌گذار تفکر متافیزیکی و انتولوژی در غرب دانسته‌اند.

فلاسفه درباره ی اصل وجود داشتن میگویند که عبارتی برای شناخت وجود، مطرح نمیشود یعنی معتقدند که وجود قابل تعریف حقیقی نیست زیرا وجود داشتن از روشن‌ترین و بدیهی‌ترین مفاهیم است.

گرچه می‌توان وجود را به «چیز» تعبیر کرد، اما در حقیقت، وجود، هستی بخش چیزهاست. برخی وجود را به نور تشبیه کرده‌اند، چراکه نور به هرچه که بتابد آن را مشخص و روشن می‌کند.

وجود داشتن را میتوان به بخش وجود خارجی و وجود ذهنی تقسیم کرد. وجود خارجی به معنای وجود موجودات است که انسان در اطراف و پیرامون خود آن را درک می‌کند و از آنها تأثیر می‌پذیرد، اما وجود ذهنی همان علم به اشیاء (صورت‌هایی که در ذهن حاصل می‌شود) است.

خب همینطور که ما در این تست فهمیدیم و درک کردیم،وجود داشتن رو نمیتونیم خیلی دقیق توضیح بدیم و هر کسی برای وجود داشتن توضیح و تفسیر مخصوص خودش رو داره و دقیق ترین و روشن ترین تفسیری که میتونیم برای وجود در نظر بگیریم: «آنچه که هست»