او ،،

🗣 : اونو توصيف کن اون مثل لطیفی لمس گلبرگ های رزِ ، چیزی که همیشه تجربه نمی‌کنیم ، اما زمانی که بکنیم نمی‌تونیم ازش دل بکنیم . اون هر روز بهم صبح بخیر میگه تا روزش رو باهام شروع کنه . کلی بغلم می‌کنه و هرشب بهم میگه دوست دارم تا بهم یادآوری شه . فکر کردن به اون هم گیلی ویلی ـم میکنه

از چی اون بگم ؟ از لطافت موهاش؟ از ظرافت دستاش یا از برق توی چشماش؟ اون هدیه‌ایه که خدا به من عطا کرده نمیدانم چی کار کردم که بین تموم این سختی‌ها، فرشته ای دارم که بهش پناه ببرم و منو به آغوش گرمش دعوت کنه ، صد در صد اون کارمایِ منه

مهم نیست چقدر تنهام ، مهم نیست چقد ذهنم شلوغه ، مهم نیست چقدر حالم میتونه بد باشه ، مهم نیست اگه برای کسی مهم نباشم ، تا وقتی که اون کنارمه همه‌ی اینارو فراموش میکنم و بهترین لحظاتمو کنارش میگذرونم

شک ندارم اون یه فرشته باشه ، چون تا حالا کسی رو ندیدم تا به اندازه اون زیبا و شیرین باشه، از همه مهمتر هاله‌ی سفیدی که دورش میبینم بجز فرشته بودنش چیزی رو برای من ثابت نمیکنه تنها منم که میتونم فرشته بودنش و شاهد باشم و لذت ببرم

🗣 : وایسا .. داری درباره کی حرف میزنی ؟ من : کسی جز [ مسیحا ] ؟

پیامی به او : اندازه‌‌ی تمام بغضی که الان توی صدات نشسته و درمونده‌ام براش ،اندازه‌ی دردی که داری میکشی و نشون نمیدی ، اندازه‌ی‌ سکوتت وقتی میدونم نیاز داری حرف بزنی..اندازه همشون دوست دارم ، فرقی نمیکنه چقدر ازم دوری ، تو بهترینِ منی و من با دنیا عوضت نمیکنم !:)))