ناکلز سرش خورد به میز اوف شد ۳

ادامه ی پارت قبل: ناگهان امی می گوید:" نه نمی تونیم چیزه... می خواستیم با سونیک بریم خرید بعدشم بستنی بخوریم برای بستنی جا نمی مونه!" سونیک هم به ناچار تایید می کند. ناکلز:" نظرتون چیه منم باهاتون بیام رفقا؟" امی:" چیزه نه ما می خوایم صحبت خصوصی کنیم 😬." سونیک تو ذهنش:'کدوم صحبت خصوصی؟😐'

خلاصه که می پیچونن و می رن در در دور دور و ناکلز هم می ره خونه اش😐👍 سونیک:" هی امی منظورت از صحبت خصوصی چی بود؟" از چهره ی وی نگرانی می بارید. امی :"صحبت خصوصی نداشتیم می خواستم بپیچونم " ( خواننده انتظار سونامی داشتی؟😎) سونیک :"آها" امی :"فکر کنم ناکلز دیگه رسیده خونه اش و ما رو نمی بینه بهتره بریم خونه." سونیک:"انشالله به خیر بگذره من یکم دربارش نگرانم" امی:" نگران نباش درست می شه" زیرلبی:" البته فکر کنم"

میریم سراغ ناکلز. ناکلز :" وای پسر... چرا تاحالا نفهمیده بودم...تنهایی خیلی حس بدی داره، خیلی" به سمت خونه می ره ولی توقف مب کنه، ناکلز:" یک فکری!" و خنده ی نخودی می کنه...

*زینگ زینگ زینگگگگ* در رو باز کرد و صحنه ای رو که دید رو هرگز فراموش نکرد...