رنگین کمانی که نمایان نشد

بهترین روز های زندگی من تنها زمانی بود که تو کنارم بودی. زمانی بود که روی پله های فرسوده نشسته بودی و به من لبخند میزدی. اما گذشت. لبخندت، گریه هایت، ناراحتی و خوشهالی هایت مانند ورق زدن کتاب گذشت و در اخر تمام شد.

باد امد و تمام این هارا همانند برگ بلند کرد و برد. با رفتن تو لبخند من هم رفت. با رفتنت درخت سبزم را خشک کردی و غنچه هایش را از قبل از شکفتن دانه دانه چیدی. میگویند بعد از بارانه غم، رنگین کمان خوشبختی نمایان میشود.

ولی چرا باران بند نمی اید تا تو برگردی؟ چرا دستان گرمت را میان دستان سردم از این سرمای تنهایی را احساس نمیکنم؟ چرا نیستی تا عطرت را حس کنم و چرا نیستی تا بهترین روز های زندگی ام را برگردانی؟

ببخشید که کم مینویستم🥲 امیدوارم خوشتون اومده باشه💜