نامه ای که هرگز به دستش نخواهد رسید

مینویسم نامه ای را که هرگز به دستت نخواهد رسید میگویم سخن هایی را که هرگز نخواهی شنفت میبینم چیزهایی را که هرگز نخواهی دید میمانم در انتهای تمام راه هایی که هرگز از انها رد نخواهی شد زجر میکشم برای درد هایی که هرگز نخواهی فهمید زجر میکشم از درد های نهفته و پنهان زجر میکشم از درد هایی که پدید اورنده انها تو هستی

دردهایم تنها به خاطر توست به خاطر ندیدنت در حالی که تنها چند قدم از تو فاصله دارم می ایستم بر تپه ارزو های محال و ارزو میکنم دوباره با تو سخن بگویم اگر میتوانستم با خدا معامله میکردم و تورا در ازای هرچیزی بدست می اوردم حتی برای ثانیه ای شبانه در تختم به فکرت میروم و قطره های اشک بر گونه هایم میرقصند میلرزم همانند شعله کوچک شمع که در طوفانی گیر کرده است در طوفان خاطرات طوفان وحشتناکیست

طوفانیست پر از سردی و درد هنگامی که به اعماقش میروم بدنم دیگر قادر به حرکت نیست افکارم به طوفان میپیوندند و مرا در این جا تنها میگذاشتند زبان قاصر میشد هنگامی که میخواستم سخنی بگویم سخنی را به تو بگویم که بغض های شبانه ام را تعریف میکنند سخنی بگوم که گویای همه چیز باشد و دیگر نیازی به تقلا کردن برای رسیدن به تو نباشد سخنی که دیای مرا متحول میکرد و مانند قهرمانی مرا از این طوفان عجیب نجات میداد

اه طوفان حتی نمیدانم کی به درونش کشیده شدم عهد بسته بودم که به طوفان ها نگاه نکنم به انها فکر نکنم اما تا خودم جستم دیدم که در این طوفان بی پایان گیر کرده ام این طوفان شن نبود طوفان برف و کولاک هم نبود شاید همان طوفان گمشده ایست که اورا طوفان عشق مینامند درباره این طوفان شنیده ام طوفان خطرناکیست و ممکن است هرگز راهی برای خروج نیابم هرگز نمیخواستم به درون این طوفان مرگبار کشیده شوم