پس‌گرد در تکامل

در این پست به پدیده پس گرد در تکامل میپردازیم

جانوران گوناگونی مثل نهنگ ها، مارها و شتر مرغ ها اصالتا جانورانی چهار اندامی هستند و همه ی آنها نیایی خشکی زی دارند که از پاهایش برای راه رفتن استفاده می کرده است.

با گذشت زمان این جانوران با سبک های زندگی و زیستگاه هایی بسیار متفاوت انطباق یافته اند و دگرگونی هایی اساسی در برون اندام ها و بدن هایشان اتفاق افتاده اند

پاهای جلویی نهنگ به پاروهایی برای شنا و تغییر مسیر تبدیل شده اند و پاهای عقبی کاملا از بین رفته اند، هر چند بقایای آنها در کمربند لگنی دیده می شوند.

مارها با از دست دادن هر چهار پا خود را با شیوه ی حرکتی جدیدی انطباق داده اند پیچ و تاب بدن به شکل منحنی های کشکل و حرکت به جلو به کمک سایش فلسها دست آخر شتر مرغ ناتوان از پرواز هم از تبار پرنده ای پروازگر است. که پاهای جلویش به بال تبدیل شده بودند

. این نوع از دست دادن اندام ها را پس گرد در تکامل می نامند. هر چند تکامل یک فرایند انطباقی همیشگی است نه پیشرفتی ثابت

از دست دادن قدرت پرواز دودو یکی از خویشاوندان کبوتر که به جزایر رییونیون و موریس در اقیانوس هند پرواز کرده بود. پس گرد در تکامل را تجربه کرد و توانایی پرواز را از دست داد این پرنده ی گیاه خوار در غیاب شکارچیان طبیعی پا گرفت.

تا این که در دهه ی ۱۵۹۰ پای انسان به این جزایر رسید و ظرف کمتر از صد سال در اثر شکار بی رویه منقرض شد.

بازگشت به دریا شیر دریایی استرالیایی مثل همه ی خوکهای دریایی و گرازهای دریایی به گروهی از پستانداران که در خشکی تکامل یافته اند تعلق دارد. این جانور نوعی فرگشت پس گرد را گذرانده است. در طول زمان پاهایی که نیاکانش برای راه رفتن به کار می گرفته اند به باله هایی بسیار کارآمد برای شنای سریع و شکار ماهی تبدیل شده اند.