تنهایی ... ؟!

امیدوارم از خوندن داستان کوتاه من لذت ببرید ... :)

به ساعت دیواری نگاه کرد . چندباری پلک زد ، احساس کرد که چشمانش دیگر خشک نیستند . آخر ساعت ها به دیوار خیره شده بود . مگر چه کرده بود که تاوانش این شده بود ؟ تلاش کرد از ردی مبل بلند شود ، تلفن از صبح زنگ می‌خورد . می‌رفت روی پیغام گیر ...

صداهای مختلفی را پخش می‌کرد . - حالت خوبه ؟ - چرا جواب نمیدی ؟ - امشب مهمونیه ، یادت که نرفته ؟ راست می‌گفت ، مهمانی بود ، هفته ی پیش گفته بودند ... یادش رفته بود ؟ مدت ها بود یادش رفته بود . حتی شاید ... خودش را یاد نداشت . چه اتفاقی برایش افتاده بود ؟

موهای قهوه ای اش پریشان بود ... صورت زیبایش رنگ نداشت ... سعی کرد بشیند ، بدنش درد میکرد ... پایش را روی زمین گذاشت ... شیشه ای پایش را خراش داد ، شیشه ی چه چیزی بود ؟ یادش آمد ... شیشه ی چیزی بود که چند ساعت پیش نوشیده بود ...

دستش را روی پایش گذاشت تا جلوی خون را بگیرد ... ناگهان صدایی گفت :《 بگذار رویش ، خوبش میکند . 》سرش را بالا گرفت ... چهره ی آشنایی را دید ... بغض کرد اما بغضش را قورت داد و لبخند زد :《 ممنونم ... 》با لبخند دستش را دراز کرد تا دستمال را بگیرد :《 ممنونم که بالاخره برگشتی عزیز من ... 》

اشک هایش چشمانش را سوزاند ... بغضش دوام نیاورد ... اشک هایش ریخت ... دوباره ... تنها شده بود و او مانده بود و دستان خونی ...:)))))