فوبیاهای اجتماعی چگونه اند

فوبیا، در تعریفی روان‌شناختی، نوعی اختلال اضطرابی است که با ترسی شدید، نامتناسب و پایدار نسبت به یک شیء، موقعیت، حیوان یا فعالیت خاص مشخص می‌شود. ولی همه فوبیاها به حشرات و تاریکی خلاصه نمی شود و می تواند یک اختلال جدی در کارها ایجاد کند.

آتلوفوبیا (Atelophobia) آتلوفوبیا یا ترس از کامل نبودن، فراتر از صرفاً "کمال‌گرا" بودن است. این یک فوبیای واقعی و فلج‌کننده است که زندگی افراد را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. افرادی که به آتلوفوبیا مبتلا هستند، همیشه در یک چرخه معیوب از ترس زندگی می‌کنند: ترس از اینکه هیچ‌وقت به اندازه کافی خوب نباشند، کافی انجام ندهند، یا به کمال مطلوب نرسند. همان زندانِ کمال، که روح را در خویش می‌فشرد. هر قدم، بیمِ ناقصی در پی دارد، هر نفس، وسواسِ نبودنِ کافی. ترس از آینه، که مبادا نقص‌ها را فریاد کشد. ترس از پایان، که هرگز به کمال نخواهد رسید.

آتیچی‌فوبیا (Atychiphobia): ترس از شکست. این فوبیا بسیار نزدیک به آتلوفوبیا است و اغلب همراه با آن دیده می‌شود. فرد از هرگونه شکست، حتی کوچکترین آن‌ها، وحشت دارد. سایه‌ای که بر هر شروعی می‌افتد. ترس از زمین خوردن، حتی پیش از آغازِ پرواز. گویی هر مسیر، به بن‌بستی از عدمِ موفقیت می‌رسد، و هر تلاش، به پایانی جز هیچ. روحی که پیش از زخم، درد را حس می‌کند

کاکوفوبیا (Cacophobia): ترس از زشتی یا نازیبایی. این فوبیا می‌تواند به ترس از عدم کمال در ظاهر فیزیکی یا در نتایج کارها مرتبط باشد، چرا که فرد از هرگونه نقص ظاهری هراس دارد. هراسی که در هر بازتابی خفته است. ترس از نازیبایی، نه فقط در صورت، که در هر چه پدید می‌آید. گویی جهان، آینه‌ای بی‌رحم است، که نقص‌ها را فریاد می‌کشد. و هر طرحی، هر روحی، از بیمِ نقصانی در زیبایی، می‌لرزد.

سوسیال فوبیا (Social Phobia / Social Anxiety Disorder): ترس از موقعیت‌های اجتماعی یا قضاوت شدن. اگرچه این یک فوبیای کاملاً متفاوت است، اما ترس از کامل نبودن اغلب می‌تواند در موقعیت‌های اجتماعی فعال شود، زیرا فرد می‌ترسد دیگران نقص‌هایش را ببینند و او را قضاوت کنند. سکوتِ فریادها در هجومِ نگاه‌ها. ترس از نفس کشیدن در جمع، ترس از وجود داشتن در برابر چشم‌ها. گویی هر نگاه، تیری است که قضاوت را نشانه می‌رود، و هر کلام، دامِ رسوایی. روحی که در تنهاییِ خویش، پناه می‌جوید.

او سی دی (OCD - Obsessive-Compulsive Disorder) با تم‌های کمال‌گرایانه: در حالی که OCD یک فوبیا نیست، اما بسیاری از افراد مبتلا به OCD هستند. وسواس‌های شدیدی در مورد درست بودن، کامل بودن، متقارن بودن، یا بی‌نقص بودن دارند. این وسواس‌ها می‌توانند بسیار شبیه به ترس‌های آتلوفوبیا عمل کنند و منجر به رفتارهای اجباری برای رسیدن به آن کمال‌گرایی شوند. همان قفسِ شفاف، در میانِ انبوهِ انسان‌ها. ترس از هر نفسِ مشترک، از هر نگاهی که می‌کاود. گویی هر صدا، حکمی است بر جان، و هر حرکت، دامی برای رسوایی. روحی که در انزوای خویش پناه می‌جوید، از بیمِ چشمانی که هرگز نمی‌بخشند.