داستان زندگی آدرینا ۱ ( آشنایی با اتوبات ها )

حرفی ندارم بریم برای شروع

از زبان آدرینا - ظهور اپتیموس در تمام راه فقط درخت و کوه بود سوار بر موتور های پرنده ی پدرم بودیم که ناگهان کامیونی از پشت به ما زد . پدرم مرا از موتور به بیرون پرت کرد و با مادرم به درخت خوردند و مر.دند . من سوار بر موتور نیمه نابود شده ی پدرم شدم و به دنبال کامیون به داخل جنگل رفتم

در اواسط راه کامیون به پشت صخره ای رفت . طوری که شخص نفهمد از داخل کیفم شو.کری در آوردم به سمتش آرام قدم برداشتم اما ناگهان کامیون تبدیل به ربات غول پیکری شد نزدیک بود جیغ بکشم اما جلوی خودم را گرفتم خیلی آرام از صخره بالا رفتم از بالا روی گردنش پریدم و او را بیهوش کردم چقدر چهره اش برایم آشنا بود و چقدر معصوم به نظر می آمد 😅

سوار موتور شدم و به سمت پاسگاه رفتم نمی خواستم او را به دردسر بندازم اینطوری به خطر می افتاد و اگر حدسم درست باشد و موجودی فضایی باشد سیاره اش به خطر می افتاد با گریه به سمت ماموران رفتم و گفتم پدر و مادرم با صخره تصادف کردن در آخرین لحظه منو از موتور پرت کردند بیرون بیهوشی ربات تا دوازده ساعت طول می کشید به سمت خانه رفتم و دستگاهی که بتواند او را جابه‌جا کند برداشتم و او را به صفحه اش بستم و بردم به خانه

چند ساعت بعد ربات چشمانش نیمه باز بود زمزمه می کرد تو کی هستی گفتم من همون کسی هستم که پدر مادرش رو کشتی تو یک قات.لی گفت نه من قاتل نیستم باور کن نمی دونم اینجا چه خبره گفتم آره حتما تو هم مثل ... حرفم رو خوردم ( در آینده می فهمید چرا ( فصل ۵ ) ) گفت مثل چی گفتم مثل همه ی مجرم ها