بـنــی آدم اعـضـای یــک پـیــکــرنــد

شاعر:سعدی

درویش و غنی بنده این خاک درند و آنان که غنی ترند محتاج ترند

به بازوان توانا و قوت سرِ دست خطاست پنجۀ مسکین ناتوان بشکست

نترسد آن که بر افتادگان نبخشاید که گر ز پای در آید کسَش نگیرد دست

هر آن که تخم بدی کِشت و چشم نیکی داشت دِماغ بیهده پخت و خیال باطل بست

ز گوش، پنبه برون آر و داد خلق بده وگر تو می‌ندهی داد، روزِ دادی هست

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی