بگو برایت چه گویم.

ای یار من، ز غم رستم دستان برایت چه گویم ؟ ز غم جان خوارم برایت که گویم ؟ از درد بی پایان برایت چه گویم ؟

ای غم ! ای یار من ، ز غم لبخندش برایت چه گویم ؟ ز آسمان ره گشا برایت چه گویم ؟ ز قهوه‌ی تلخ درد برایت چه گویم ؟

ای یار من ، برایت چه گویم ؟ گاهی مانند روح تشنه به شادی ، شادی مرا می‌بلعید ، ز دردش برایت چه گویم ؟ این ماندنی بودن بود تو بود که برایم عزیز بود ، ز ماندنی بودن برایت چه گویم ؟

برایت ز سکوت شب چه گویم ؟ برایت ز دوست داشتن چه گویم ؟ برایت ز چشمان فریبنده ات چه گویم ؟ ز دوری ات چه گویم ؟ تو امر کن و بگو چه گویم !